Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Płocku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 września 2013r.

Sąd Okręgowy w Płocku – V Wydział Karny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący SSO Jan Swaczyna

Sędziowie: SO Mariusz Wiśniewski

SO Iwona Wiśniewska-Bartoszewska(spr.)

Protokolant Magdalena Gretkowska

przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej w Płocku Andrzeja Nowakowskiego

po rozpoznaniu w dniu 27 września 2013r.

sprawy P. C.

oskarżonego o czyn z art. 61 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12 k.k. i art.65 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Ciechanowie z dnia 25 października 2012r. sygn. akt II K 995/11

na podstawie art.437§2 k.p.k., art.439pkt 8 k.p.k., art449 k.p.k., art.456k.p.k., art.632pkt2 k.p.k.

1.  zaskarżony wyrok uchyla i na podstawie art.17§1 pkt7 k.p.k. postępowanie karne umarza;

2.  kosztami procesu w sprawie obciąża Skarb Państwa.

sygn. akt V Ka 251/13

UZASADNIENIE

P. C. został oskarżony o popełnienie przestępstw:

1.  z art.258§1 k.k.,

2.  art. 55ust.3 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

3.  art. 55ust.3 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

4.  z art.61 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z rt.12 k.k. i art.65k.k. polegający na tym, że w okresie od marca 2004r. do listopada 2004r. w miejscowościach na terenie województwa (...)miedzy innymi w miejscowości K.przy trasie (...)-(...)oraz przy trasie (...)-(...), działając wspólnie i w porozumieniu z T. M., R. B., R. M.i innymi osobami w warunkach przestępstwa ciągłego, w podobny sposób w krótkich odstępach czasu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wbrew przepisom ustawy w celu niedozwolonego wytworzenia substancji psychotropowych co najmniej czterokrotnie nabył wspólnie z W. J.od T. M.oraz R. M.z za pośrednictwem za pośrednictwem R. B., znaczne ilości prekursora BMK w ilości co najmniej 81 litrów, czerpiąc z tego stałe źródło dochodu.

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim po rozpoznaniu sprawy P. C.oraz współoskarżonych: R. B., J. A., A. Z., J. K., A. K., T. M., A. P., R. M., M. W., J. D., R. W., Z. M., W. J., S. M., A. T., A. M., wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2008r. w sprawie sygn. akt IIK 4/07 uznał P. C.za winnego :

-ciągu przestępstw z art.55ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, i za to na podstawie art.55ust. 3ww. ustawy w zw. z art.91§1 k.k. wymierzył mu karę 3 lat 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 60 stawek dziennych po 10zł;

-w ramach czynu zarzucanego mu z art.61ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12 k.k. i art.65 k.k. opisanego powyżej, a wyszczególnionego w pkt XCIV części wstępnej wyroku (str.23 wyroku): tego, że w okresie od marca 2004r. do listopada 2004r. w S., W., M. koło G., S. koło K., P. i innych miejscach na trenie Polski działając w podobny sposób w krótkich odstępach czasu, zanim zapadł pierwszy wyrok:

a) w marcu 2004r. przy trasie (...)–(...)wspólnie i w porozumieniu z R. B.i W. J.w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wbrew przepisom ustawy w celu niedozwolonego wytworzenia substancji psychotropowej posiadał prekursor w postaci 1l BMK, to jest przestępstwa z art.61 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii;

b) w okresie od marca 2004r. do listopada 2004r. w K.przy trasie (...)-(...), w okolicy O., w okolicy Ł.i okolicy C.wspólnie i w porozumieniu z R. B.i W. J.czterokrotnie działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wbrew przepisom ustawy w celu niedozwolonego wytworzenia substancji psychotropowej posiadał prekursor w postaci około 80 l BMK wartości 36.000USD, to jest przestępstwa z art.61 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12 k.k.,

to jest ciągu przestępstw z to jest przestępstw z art.61 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12 k.k. i art.61 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.91§1 k.k. i za ten ciąg przestępstw wymierzył mu karę 1 roku 10 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w wymiarze 60 stawek dziennych po 10 zł każda stawka, rozstrzygając o tym w pkt LIV części dyspozytywnej wyroku;

oraz uniewinnił go od popełnienia występku z art.258§1 k.k.

Orzekł wobec P. C. w pkt LIX karę łączną 4 lat pozbawienia wolności oraz 100 stawek dziennych po 10 zł każda stawka, zaś w pkt LXVIII ppkt m na podstawie art.45§1 k.k. środek karny w postaci przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z popełnionego przestępstwa w kwocie 85.860,00 zł.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 29 lipca 2009r. w sprawie sygn. akt II A Ka 45/09 na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora oraz obrońców oskarżonych przedmiotowy wyrok uchylił:

- co do P. C. w części dotyczącej czynu opisanego w pkt XCIV części wstępnej wyroku (pkt LIV części dyspozytywnej) oraz orzeczenia o karze łącznej i środku karnym (pkt LIX i LXVIII ppkt m),

- co do J. A., A. Z., A. K., T. M., A. P., M. W., J. D., R. W., Z. M., W. J.oraz na podstawie art.435 k.p.k. wobec R. B.i R. M.w części dotyczącej środka karnego przepadku (pkt LXVIII ppkt a do l)

i sprawę w tym zakresie przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Gorzowie Wielkopolskim.

W części motywacyjnej orzeczenia Sąd Apelacyjny w Szczecinie wskazał, iż przy ponownym rozpoznaniu sprawy sąd I instancji winien mieć również na względzie, iż w przypadku ustalenia, iż cześć prekursora nabytego przez oskarżonego od R. B. dostarczona została następnie przez P. C. do produkcji siarczanu amfetaminy, za który to czyn oskarżony został prawomocnie skazany , niezbędne będzie rozważanie zbiegu zarzuconego przestępstwa z art.61 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii do przestępstwa z art.53 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12 k.k., z które został on prawomocnie skazany przed Sadem Okręgowym w Łodzi w sprawie sygn. akt XVIII K 28/06.

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim po uchyleniu wyroku we wskazanych częściach i przekazaniu w tym zakresie sprawy do ponownego rozpoznania zarejestrował ją pod sygnaturą IIK 81/10. Następnie Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim wyłączył do odrębnego rozpoznania sprawę P. C. i przekazał ją jako właściwemu Sądowi Rejonowemu dla Warszawy- Śródmieście w Warszawie. Sąd Rejonowy dla Warszawy- Śródmieście w Warszawie zarejestrował sprawę pod sygnaturą II K 669/11 i uznał się niewłaściwym do jej rozpoznania, przekazując ją jako właściwemu Sądowi Rejonowemu w Ciechanowie.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie po ponownym rozpoznaniu sprawy przeciwko P. C.w zakresie czynu opisanego powyżej kwalifikowanego z art.61 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12 k.k. i art.65 k.k. wyrokiem z dnia 25 października 2012r. w sprawie IIK 995/11 uznał P. C.w ramach zarzucanego mu czynu uznał za winnego tego, iż w okresie od marca 2004r. do listopada 2004r. na terenie województwa (...), przy trasie (...)- (...), w miejscowości K.przy trasie (...)- (...), w okolicy O., Ł.i C., działając wspólnie i w porozumieniu z W. J. R. B., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wbrew przepisom ustawy w celu niedozwolonego wytworzenia substancji psychotropowej posiadał prekursor w postaci około 57 litrów BMK, to jest popełnienia przestępstwa z art.61 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12 k.k. i art.65 k.k. i za to na podstawie tych przepisów skazał go, a na podstawie art. 61 ww. ustawy wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 60 stawek dziennych po 10 zł każda, zwolnił oskarżonego od kosztów procesu.

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca oskarżonego, zaskarżając przedmiotowy wyrok w całości i stawiając zarzuty:

I.  naruszenia przepisów postępowania art.17§1 pkt 7 k.p.k., stanowiącego bezwzględną przesłankę odwoławczą określoną w art.439§1 pkt 8 k.p.k. polegającego na uznaniu oskarżonego za winnego popełniania zarzucanego mu czynu- w sytuacji gdy co do tych samych zachowań, które skałdały się na czyn przypisany, zawierających się w ramach tego samego zdarzenia faktycznego (historycznego)- postępowanie karne zostało prawomocnie zakończone wyrokiem Sądu Okręgwego w Łodzi XVIII Wydział Karny z dnia 17.09.2007r. sygn. akt XVIII K 28/06 i z uwagi na fakt, iż zachowania te były elementami czynu ciągłego, który został już prawomocnie osądzony-zachodziła w tym zakresie negatywna przesłanka procesowa w postaci rei iudicatae;

II.  a także niezależnie od tego naruszenia przepisów postępowania mającego wpływ na treść rozstrzygnięcia, a mianowicie:

1.  art.4, 5§2, 7, 410 i 424§1 pkt 1 k.p.k. poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego w postaci wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań W. J.i R. B., w zakresie dotyczącym ilości prekursora w postaci BMK, którego posiadanie zostało przypisane oskarżonemu;

2.  art.410 k.p.k. w zw. z art.424§1 pkt 1 k.p.k. – poprzez zbiorcze powołanie dowodów jako podstawy zrekonstruowanego stanu faktycznego, bez ustalenia wzajemnej zależności określonych dowodów od poczynionych na ich podstawie ustaleń faktycznych, w tym w szczególności w zakresie ilości prekursora BMK, co uniemożliwia kontrolę odwoławczą zaskarżonego wyroku;

3.  art.424§1 pkt2 k.p.k. w zw. z art.410k.p.k. – poprzez brak wskazania w części prawnej uzasadnienia, w oparciu o jakie okoliczności sąd ustalił, iż oskarżony posiadał przypisaną mu ilość BMK w zamiarze bezpośrednim obejmującym cel w postaci niedozwolonego wytworzenia substancji psychotropowej, która okoliczność stanowi znamię występku z art.61 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i odróżnia to przestępstwo od wykroczenia z art.66 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, co byłoby relewantne dla oceny prawnokarnej zachowania oskarżonego;

III.  niezależnie od powyższego rażącej niewspółmierność kary poprzez jej surowość, wyrażającej się w braku uwzględnienia na korzyść oskarżonego wszystkich okoliczności istotnych z punktu widzenia przesłanek określonych w art.69§2 k.p.k., co skutkowało bezzasadnym odstąpieniem od zastosowania wobec oskarżonego warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary.

Apelacja zawarła wniosek o: uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania karnego z uwagi na rei iudicatae, ewentualnie zmianę zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

W pierwszej kolejności za zasadną uznać należało apelację oskarżonego w zakresie podniesionego zarzutu obrazy zrat.439§1 pkt 8 k.p.k. w zw. z uprzednim skazaniem P. C. w sprawie Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 17 czerwca 2007r. sygn. akt XVIII K 28/06.

Wskazać bowiem należy, iż wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 17 września 2007r. w sprawie sygn. akt XVIII 28/06, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 18 grudnia 2008r. w sprawie sygn. akt II Aka 113/08, P. C.został uznany za winnego tego, że w okresie od początku 2004r. do 1 kwietnia 2005r. w Ł.i innych miejscowościach Polski działając czynem ciągłym w zorganizowanej grupie przestępczej wytworzył i usiłował wytworzyć 16.600 gramów siarczanu amfetaminy wartości 498.000zł, przy czym jego rola w popełnieniu tego czynu polegała na dostarczaniu prekursora do produkcji siarczanu amfetaminy w postaci co najmniej 17 litrów benzynoetyloketonu (BMK), to jest popełnienia czynu z art.53ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za ten czyn wz w. z art.12 k.k. i art.65k.k.

W postępowaniu w sprawie XVIII 28/06 Sądu Okręgowego w Łodzi przypisano oskarżonemu działanie w zorganizowanej grupie przestępczej, w której jego rola sprowadzała się w procesie produkcji siarczanu amfetaminy do dostarczania prekursora BMK, którego jak ustalono miał dostarczyć w ilości co najmniej 17 l. Zatem w tym postępowaniu nie ustalono ponad wszelką wątpliwość ilości dostarczonego przez P. C.w ramach udziału we wspomnianej grupie przestępczej prekursora BMK do produkcji siarczanu amfetaminy.

W niniejszym postępowaniu przed Sądem Rejonowym w Ciechanowie ustalono w oparciu o zeznania świadka, a postępowaniu (...)współoskarżonego, D. P.– członka tzw. grupy (...)- ilość dostarczonego przez P. C.prekursora BMK na co najmniej 24 l.

Niewątpliwie w żadnym z postępowań, ani przed Sądem Okręgowym w Łodzi, ani przed Sądem Rejonowym Ciechanowie nie ustalono w sposób stanowczy ilości dostarczonego prekursora BMK tzw. grupie (...).

Tymczasem zaś stanem niezbędnym dla realizacji znamienia czasownikowego dostarczenia prekursora BMK, co przypisano prawomocnie P. C.w postępowaniu w sprawie XVIII 28/06 Sądu Okręgowego w Łodzi, niezbędne było jego uprzednie, a co najmniej równoczasowe posiadanie.

W tym stanie rzeczy baczyć należy, iż w postępowaniu przed Sądem Okręgowym w sprawie XVIII 28/06 oskarżonemu P. C.przypisano działanie w warunkach czynu ciągłego, którego ramy czasowe zostały określone jako początek 2004r. z jednej strony i dzień 1 kwietnia 2005r. z drugiej strony. Zachowania faktyczne P. C.w tak określonych ramach czasowych polegały na dostarczaniu tzw. grupie (...)prekursora BMK do produkcji siarczanu amfetaminy.

Był to ten sam prekursor BMK, który P. C.wraz z W. J.nabywał za pośrednictwem R. B.. Następnie ten prekursor BMK po nawiązaniu kontaktu z tzw. grupą (...)w szczególności z D. P., oskarżony dostarczał właśnie do tej grupy.

Tak też ustalił Sąd Rejonowy w Ciechanowie, dokonując operacji odliczenia od ogólnej sumy 81 litrów BMK – nabytej przez P. C.wraz z W. J.za pośrednictwem R. B., ustalonej w oparciu do depozycje R. B.- ilości dostarczonej do tzw. grupy (...)w wymiarze 24 litrów, ustalonym w oparciu o depozycje D. P..

Zatem niewątpliwie ramy czasowe obu zarzucanych oskarżonemu P. C. czynów zazębiają sie, co więcej ramy czasowe czynu podlegającego ocenie prawno karnej w niniejszym postępowaniu są węższe aniżeli czynu prawomocnie osądzonego w postępowaniu XVIII 28/06 Sądu Okręgowego w Łodzi.

Po drugie przedmiotem osądu w niniejszej sprawie jest posiadanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wbrew przepisom ustawy w celu niedozwolonego wytworzenia substancji psychotropowej prekursora BMK. w ilości 81 litrów, nabytego uprzednio za pośrednictwem R. B..

Natomiast w prawomocnie zakończonym postępowaniu przed Sądem Okręgowym w Łodzi w sprawie XVIII 28/06 przedmiotem rozstrzygnięcia było działanie czynem ciągłym w zorganizowanej grupie przestępczej polegające na wytworzeniu i usiłowaniu wytworzenia 16.600 gramów siarczanu amfetaminy wartości 498.000zł , przy czym jego rola w popełnieniu tego czynu polegała na dostarczaniu prekursora do produkcji siarczanu amfetaminy w ilości co najmniej 17 litrów BMK. W postępowaniu tym przypisano P. C.dostarczenie co najmniej 17litrów BMK, bez określenie ile faktycznie BMK dostarczył. Określenie, że było to co najmniej 17 litrów równie dobrze może oznaczać 30, 40, czy 50, a nawet 81 litrów BMK.

Wszak w toku procesu przed Sądem Rejonowym w Ciechanowie w niniejszej sprawie ustalono, iż P. C.dostarczył tzw. grupie (...)co najmniej 24 litry BMK.

Tymczasem, aby dostarczyć BMK oskarżony musiał je uprzednio nabyć, co czynił wspólnie z W. J., za pośrednictwem R. B.. Nabywając wchodził w posiadanie BMK, a potem stosownie do zapotrzebowania tzw. grupy (...), to BMK przekazywał D. P..

W tej sytuacji samo odliczenie od łącznej ilości nabytego za pośrednictwem R. B.BMK o objętości 81 litrów, 24 lirów BMK, którą wskazał w niniejszym procesie D. P., jako przekazaną przez P. C.tzw. grupie (...), wobec ustalenia, iż działanie P. C.prawomocnie osądzone w sprawie XVIII 28/06 Sądu Okręgowego w Łodzi miało charakter czynu ciągłego nie jest właściwym rozwiązaniem tej kwestii.

W tym stanie rzeczy należało rozważyć, w jaki sposób prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie XVIII 28/06 skazujący P. C.w warunkach czynu ciągłego za to, że w zorganizowanej grupie przestępczej wytworzył i usiłował wytworzyć 16.600 gramów siarczanu amfetaminy wartości 498.000zł, przy czym jego rola w popełnieniu tego czynu polegała na dostarczaniu prekursora do produkcji siarczanu amfetaminy w ilości co najmniej 17 litrów BMK, wpływa na możliwość proceowania w niniejszej sprawie, której przedmiotem jest odpowiedzialność oskarżonego w związku z posiadaniem tegoż BMK w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w zamiarze bezpośrednim obejmującym cel w postaci niedozwolonego wytworzenia substancji psychotropowej.

Stosownie do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2001 r. I KZP 29/01: Prawomocne skazanie za czyn ciągły (art. 12 k.k.) stoi na przeszkodzie, ze względu na treść art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k., ponownemu postępowaniu o później ujawnione zachowania, będące elementami tego czynu, które nie były przedmiotem wcześniejszego osądzenia, niezależnie od tego, jak ma się społeczna szkodliwość nowo ujawnionych fragmentów czynu ciągłego do społecznej szkodliwości zachowań uprzednio w ramach tego czynu osądzonych. (vide OSNKW 2002/1-2/2, Prok.i Pr.-wkł. 2002/1/5, Wokanda 2002/3/15, Biul.SN 2001/11/22)

W kodeksie karnym z 1997 r., odmiennie niż poprzednio, rozwiązano kwestię przestępstwa ciągłego przez rozbicie go na dwie odrębne instytucje – „czynu ciągłego”, określonego przepisem art. 12 k.k., i „ciągu przestępstw” przewidzianego w art. 91 k.k. Zgodnie z art. 12 k.k., „czyn ciągły” uważa się za jeden czyn zabroniony, a mamy z nim do czynienia, gdy sprawca dopuścił się w krótkich odstępach czasu dwóch lub więcej zachowań, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru; jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony jest tożsamość pokrzywdzonego.

Z przedstawionej definicji wynika, że w odniesieniu do „czynu ciągłego” przyjęto jednoczynową koncepcję tego przestępstwa, a zatem jednego czynu zabronionego. Obejmuje on wielość naturalistycznych zachowań podjętych w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. Konieczna jest więc spójność strony podmiotowej i sprawca, przystępując do realizacji pierwszego składającego się na ciągłość zachowania, powinien działać w zamiarze obejmującym wszystkie zachowania objęte znamieniem ciągłości, a kompleks zachowań traktowany jest jako jedna integralna i nierozerwalna całość (Kodeks karny. Kodeks postępowania karnego. Kodeks karny wykonawczy. Nowe kodeksy karne - z 1997 r. z uzasadnieniem, Warszawa 1997, s. 124; A. Zoll, w: K. Buchała, A. Zoll: Kodeks karny, Część ogólna. Komentarz, t. 1, Kraków 1998, s. 130, 570-571; A. Wąsek: Kodeks karny. Komentarz, t. I, Gdańsk 1999, s. 166-176; P. Kardas: Przestępstwo ciągłe w prawie karnym materialnym, Kraków 1999, s. 287).

„Ciąg przestępstw” określony w art. 91 k.k. charakteryzuje się z kolei tym, że składają się nań powtarzające się czyny zabronione pozostające w zbiegu realnym, a każdy z nich zrealizowany jest w wyniku na nowo powziętego zamiaru przy wykorzystaniu każdej nadarzającej się okazji (A. Zoll: op. cit., s. 570-572; A. Wąsek: op. cit., s. 175).

W związku z powyższym, ukształtowanym przez kodeks karny z 1997 r., rozwiązaniem, dotychczasowe orzecznictwo wypracowane w odniesieniu do instytucji przestępstwa ciągłego przewidzianej w art. 58 k.k. z 1969 r. należy uznać za nieaktualne (tak słusznie L. Gardocki; Prawo karne, Warszawa 1997, s. 145 i A. Wąsek: op. cit., s. 175). Dotyczy to między innymi również zagadnienia materialnej prawomocności osądu czynu ciągłego w odniesieniu do nowo ujawnionych zachowań sprawcy, które w razie ich wcześniejszego ujawnienia weszłyby w skład osądzonego czynu ciągłego.

„Czyn ciągły” został uznany w przepisie art. 12 k.k. jako jeden czyn zabroniony i stanowi z punktu widzenia procesu karnego jednolitą całość. Podstawą odpowiedzialności za ten czyn są wszystkie objęte znamieniem ciągłości zachowania, a granice wyznacza początek pierwszego i zakończenie ostatniego z zachowań, jeśli wszystkie zostały podjęte z góry powziętym zamiarem. Przyjęcie tej konstrukcji „czynu ciągłego” przesądza o konieczności stosowania zasady ne bis in idem procedatur wyrażonej w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k., stwierdzającej, iż nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone (tak również M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas: Czyn ciągły i ciąg przestępstw w kodeksie karnym z 1997 r., Nowe kodyfikacje karne. Krótkie komentarze, Warszawa 1998, z. 20, s. 77). Ocena stopnia szkodliwości społecznej wcześniej ujawnionych i osądzonych prawomocnie zachowań składających się na czyn ciągły oraz zachowań ujawnionych później nie ma zatem znaczenia dla kwestii prawomocności czynu ciągłego.

Podobnie w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 2013 r. II KK 23/13 wyrażony został pogląd, iż : Skazanie za czyn ciągły (art. 12 k.k.) stoi na przeszkodzie ze względu na treść art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k., ponownemu postępowaniu o później ujawnione zachowania, będące elementami tego czynu, które nie były przedmiotem wcześniejszego osądzenia.( vide LEX nr 1277707).

Reasumując na gruncie przedmiotowej sprawy uznać należało, iż uprzednie skazanie oskarżonego za przestępstwo polegające na tym, że działając warunkach czynu ciągłego w zorganizowanej grupie przestępczej wytworzył i usiłował wytworzyć siarczan amfetaminy, przy czym jego rola w popełnieniu tego czynu polegała na dostarczaniu prekursora do produkcji siarczanu amfetaminy w ilości co najmniej 17 litrów BMK, stoi na przeszkodzie ponownemu procedowaniu o umiejscowiony w tym samym przedziale czasowym czyn polegający na tym, że w warunkach przestępstwa ciągłego, w podobny sposób w krótkich odstępach czasu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wbrew przepisom ustawy w celu niedozwolonego wytworzenia substancji psychotropowych posiadał tenże właśnie prekursor BMK w ilości co najmniej 81 litrów. Wszak zachowanie oskarżonego polegające na nabyciu i posiadaniu w celu niedozwolonego wytworzenia substancji psychotropowej prekursora BMK w warunkach czynu ciągłego zostało już prawomocnie osądzone w procesie przed Sądem Okręgowym w Łodzi w sprawie sygn. akt XVIII K 28/06. Stąd ponowne procedowanie o ten sam czyn tego samego oskarżonego jest sprzeczne z zasadą ne bis in idem procedatur wyrażonej w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.

Mając na uwadze znaczenie powyższych konstatacji - skutkujących koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania karnego- sąd odwoławczy nie odnosił się do pozostałych zarzutów apelacyjnych jako, że byłoby to bezprzedmiotowe (art.436k.p.k.).

Wobec tego orzeczono jak na wstępie na podstawie art.437§2 k.p.k., art.439§1 pkt 8 k.p.k., art.17§1 pkt 7 k.p.k., art.449 k.p.k., art.456 k.p.k., w tym o kosztach procesu na podstawie art.632pkt 2 k.p.k.

.