Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Płocku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2017 roku

Sąd Okręgowy w Płocku VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Hanna Parzybut-Dan

Protokolant: st. sekr. sądowy Justyna Zalewska

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2017 roku w Płocku

sprawy M. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 4 lipca 2016 roku, znak:(...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje M. S. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 kwietnia 2016 roku na okres dwóch lat.

SSO Hanna Parzybut-Dan

UZASADNIENIE

M. S. wniosła odwołanie do Sądu Okręgowego w Płocku od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. z dnia 4 lipca 2016 r. odmawiającej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Odwołująca nie zgodziła się z oceną jej stanu zdrowia dokonaną przez komisję lekarską ZUS, która stwierdziła, że odwołująca nie jest niezdolna do pracy. Ubezpieczona powołała się na złożoną dokumentację lekarską, z której wynika, że jej stan zdrowia uległ pogorszeniu. Odwołująca leczy się u neurologa, reumatologa, Zdiagnozowano u niej nieokreślone układowe zajęcie tkanki łącznej, które cechuje się silnymi bólami, obrzękiem i sztywnością stawów kolanowych, łokciowych, nadgarstków i palców u rąk i bioder. Natężenie bólu jest tak silne, że odwołująca potrzebuje pomocy osób trzecich. Reasumując stwierdziła, że wydana decyzja jest niezgodna ze stanem faktycznym.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. wniósł o oddalenie odwołania. Podstawą do wydania zaskarżonej decyzji było orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 29.06.2016 r. nie stwierdzającej u ubezpieczonej niezdolności do pracy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pani M. S. w trakcie zatrudnienia w (...) Zakładach (...) w okresie od 01.09.2014r. do 01.03.2015r. była niezdolna do pracy i z dniem 01.03.2015r. wykorzystała podstawowy okres zasiłkowy 182 dni. Z uwagi na dalszą niezdolność do pracy, po wykorzystaniu okresu zasiłkowego, pobierała świadczenie rehabilitacyjne od 02.03.2015r. do 28.08.2015r.

Następnie od 02.10.2015r. do 20.03.2016r. ponownie stała się niezdolna do pracy, z tym że w/w nie nabyła prawa do nowego okresu zasiłkowego od 02.10.2015r., ponieważ niezdolności do pracy zostały spowodowane tą samą chorobą z powodu której odwołująca korzystała ze świadczenia rehabilitacyjnego a przerwa w niezdolności do pracy nie przekroczyła 60 dni.

W dniu 23.02.2016r. p. M. S. złożyła do Oddziału ZUS wniosek o przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. Decyzją z dnia 02.03.2016r. organ rentowy odmówił zainteresowanej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego od 21.03.2016r. Decyzja została zaskarżona do Sądu i zawisła w Sądzie Rejonowym w Płocku IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P. pod sygnaturą akt IV U 154/16.

( decyzja w aktach ZUS- brak numeracji kart)

W dniu 12.04.2016r. w/w złożyła do organu rentowego wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Lekarz orzecznik ZUS podczas badania w dniu 14.06.2016r. stwierdził u badanej częściową niezdolność do pracy od 22.02.2016r. do 30.06.2017r. W związku ze zgłoszonym zarzutem wadliwości orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 14.06.2016r. sprawa p. M. S. została przekazana do rozpatrzenia komisji lekarskiej ZUS. Orzeczeniem z dnia 29.06.2016r. komisja lekarska ZUS nie stwierdziła u badanej niezdolność do pracy.

( dowód: orzeczenia k. 10,11 akt ZUS)

W związku z powyższym decyzją z dnia 04.07.2016r. organ rentowy odmówił M. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy( decyzja k. 16).

M. S. legitymuje się wykształceniem średnim konstruktora budowy i naprawy maszyn, ostatnio pracowała jako garmażer.

Odwołująca od 2003 r. jest pod opieką Poradni Neurologicznej do chwili obecnej z powodu zespołu bólowego kręgosłupa szyjnego, piersiowego i lędźwiowego z promieniowaniem bólu do kończyn prawych. Jest leczona zachowawczo i rehabilitacyjnie. Badanie (...) wykazało zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatię wielopoziomową z zespołem bólowym. Wnioskodawczyni przebywała również kilkakrotnie na leczeniu rehabilitacyjnym w ramach prewencji rentowej ZUS, ostatnio w lipcu 2015 r. W wypisie z rehabilitacji leczniczej wskazano zalecenia: unikanie uciążliwych czynności przeciążeniowych układu ruchu, długotrwałego siedzenia z pochyloną głową, długotrwałe stanie w bezruchu, praca w pozycji klęczącej i przysiadzie. Od 2014 r. dołączyły się bóle stawów z obrzękiem. Ubezpieczona była dwukrotnie hospitalizowana w Oddziale Reumatologii i wypisana z rozpoznaniem niezróżnicowanej układowej choroby tkanki łącznej. Obecnie jest pod opieką Poradni Reumatologicznej , na stałe leczona sterydami i lekami immunosupresyjnymi. Od 2014 r. stan zdrowia odwołującej pogorszył się, nałożyły się dwa schorzenia- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego oraz choroba tkanki łącznej prawdopodobnie z łuszczycowym zapaleniem stawów. Od roku pojawiły się objawy depresji , które nasilają się między innymi z przyczyn utrzymującego się przewlekłego bólu. Z tego powodu wnioskodawczyni jest pod opieką (...). Stopień uszkodzenia narządu ruchu z przyczyn neurologicznych daje podstawę do uznania odwołującej za osobę częściowo niezdolną do pracy okresowo na 2 lata od dnia złożenia wniosku o prawo do renty.

( dowód: opinia biegłej neurolog lek. med. H. K.- k. 79-81)

Odwołująca choruje na schorzenie neurologiczne pod postacią niezróżnicowanego zapalenia stawów. Z przyczyn reumatologicznych nie jest niezdolna do pracy. Główne dolegliwości są związane ze zmianami dyskopatycznymi kręgosłupa i zespołem bólowym.

( dowód: opinie biegłej reumatolog lek. med. M. G. – k. 74-76, k. 106).

Powyższy stan faktyczny Sad ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach ZUS, aktach sądowych z dokumentacji lekarskiej – k. 10-29, opinii biegłych neurolog lek. med. H. K.- k. 79-81, reumatologa lek. med. M. G. – k. 74-76, k. 106).

W sprawie spór skoncentrował się wokół oceny niezdolności do pracy ubezpieczonej.

Jak wynika z przeprowadzonych opinii biegłych reumatologa i neurologa zasadniczymi schorzeniami są zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z zespołem bólowym oraz choroba tkanki łącznej.

Biegła reumatolog potwierdziła rozpoznanie niezróżnicowanej choroby stawów. Nie znalazła znacznego naruszenia sprawności organizmu odwołującej poza niewielkim obrzękiem stawów rąk. Stawy kończyn dolnych nie nosiły śladów obrzęku i ograniczenia ruchomości. W opinii uzupełniającej z dnia 30.04.2017 r. biegła podała, że w chorobie tkanki łącznej wskaźniki stanu zapalnego były niskie. Ubezpieczona stosuje leczenie sterydowe. Dlatego nie stwierdziła niezdolności do pracy z przyczyn reumatologicznej. Natomiast ocenę stanu zdrowia neurologicznego podała pod ocenę biegłego neurologa.

Sąd podzielił ocenę i wnioski płynące z opinii neurologa, bowiem opinia ta ujmuje holistycznie naruszenie sprawności organizmu w zakresie narządów ruchu , łącząc ocenę dwóch schorzeń: zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z zespołem bólowym oraz chorobę tkanki łącznej, która wpływa na prawidłowe funkcjonowanie stawów. W badaniu do opinii biegła zdiagnozowała bolesność przy ruchu stawu brakowego prawego i łokciowego, bolesność przy dotyku stawów paliczkowych i śródręcza oraz nadgarstków obu rąk z widocznym obrzękiem stawów , bolesność przy odwodzeniu stawu biodrowego, ograniczenie ruchomości w stawie kolanowym, bolesność palucha stopy prawej, niedoczulicę stopy prawej. Biegła wywiodła wniosek, że łącznie oba schorzenia naruszają sprawność organizmu w znacznym stopniu zgodnie z kwalifikacjami. Nie przeczy temu opinia biegłej reumatolog lek. med. M. G., która z samych powodów zapalenia tkanki łącznej stawów nie potwierdziła u badanej niezdolności do pracy. Stwierdziła, że w zakresie zespołu bólowego wypowiedział się neurolog. Biegła reumatolog nie zakwestionowała opinii neurologa, mimo że neurolog lek. med. H. K. oceniając łącznie oba schorzenia włączyła je do upośledzenia narządów ruchu, a te dawały podstawę do oceny częściowej niezdolności do pracy zgodnie z kwalifikacjami.

Sąd oddalił wniosek organu rentowego o ponowne wydanie opinii uzupełniającej przez biegłą neurologa a to z tej przyczyny , że Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że doszło do pogorszenia stanu zdrowia podczas orzekania przez biegła neurolog w postaci nasilonych dolegliwości z obecnością obrzęków, gdy tymczasem biegła wypowiedziała się twierdząco, że takie dolegliwości istniały od złożenia wniosku o rentę. Ubezpieczona jest leczona sterydami a stan zdrowia może być zmienny w trakcie leczenia Reumatolog lek. med. M. G. również podkreśliła, że ubezpieczona jest na stałe leczona sterydami. W ocenie Sądu stanowisko organu rentowego polega na polemice z badaniem klinicznym biegłej neurolog, która takie schorzenie szczegółowo opisała. Wykazała także, że leczenie sanatoryjne w ramach prewencji ZUS nie przyniosło zadawalających rezultatów. Ubezpieczona nadal po prewencji rentowej ZUS ma zalecenie unikania czynności przeciążających układ ruchu oraz wymuszonej pozycji kręgosłupa i unikania ciężkich prac. Nie jest zasadne twierdzenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wyrażone w piśmie przygotowawczym z dnia 24 maja 2017 r.( k. 113-114), że nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia odwołującej, co sugerowałoby nowe okoliczności medyczne w sprawie. Neurolog wydając opinię opierała się nie tylko na wynikach badania strony , lecz również brała pod uwagę dotychczasowe badania i wypisy z rehabilitacji w ramach prewencji rentowej ZUS.

Sąd uchylił postanowienie w przedmiocie powołanie biegłych psychologa i psychiatry, bowiem wobec zaakceptowanych wniosków opinii biegłego neurologa generowanie kolejnych kosztów opinii innych biegłych jest niecelowe.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z treścią art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887 )nazywanej dalej ustawą emerytalną renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W świetle art. 12 ust. 1, 2 i 3 cytowanej ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

O ocenie niezdolności do pracy w myśl art. 12 ustawy emerytalnej nie przesądza wyłącznie ocena medyczna, ale decydujące znaczenie ma ocena prawna dokonana w oparciu o okoliczności natury medycznej i okoliczności innej natury, w tym zwłaszcza poziom kwalifikacji ubezpieczonego, możliwości zarobkowania w zakresie tych kwalifikacji oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 08 2010 r., I UK 64/10, LEX nr 653663, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 1999 r., II UKN 675/98 OSNP 2000/16/624).

Sąd dopuścił dowody z opinii biegłych celem oceny naruszenia sprawności organizmu wnioskodawcy i oceny stopnia niezdolności. W postępowaniu sądowym w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, które ma charakter odwoławczy i kontrolny, postępowanie dowodowe ogranicza się do sprawdzenia zgodności z prawem decyzji wydanej przez organ rentowy( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 1999 r., II UZ 52/99, OSNP 2000/15/601).Badanie takie jest możliwe tylko przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w chwili wydania decyzji, a więc w chwili ustalania prawa do świadczenia przez organ rentowy (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1998 r., II UKN 555/97, OSNAPiUS 1999 nr 5, poz. 181, z dnia 3 grudnia 1998 r., II UKN 341/98, OSNAPiUS 2000 nr 2, poz. 72, z dnia 20 maja 2004 r., II UK 395/03, OSNP 2005 nr 3, poz. 43, z dnia 12 stycznia 2005 r., I UK 93/04, OSNP 2005 nr 16, poz. 254).

Na datę złożenia wniosku oraz wydania zaskarżonej decyzji stopień naruszenia sprawności organizmu powoduje częściową niezdolność do pracy ubezpieczonej. Istota naruszenia sprawności organizmu będąca podstawą orzeczenia niezdolności do pracy musi odzwierciedlać obiektywną niemożność wykonywania pracy zgodnie z kwalifikacjami na podstawie aktualnie istniejącego w organizmie osoby ubezpieczonej stanu chorobowego. Przy ocenie częściowej niezdolności będzie chodziło przede wszystkim o ustalenie możliwości dalszego wykonywania dotychczasowej pracy . Z powodu znacznego upośledzenia narządów ruchu: kręgosłupa, stawów, zespołu bólowego tych narządów ubezpieczona nie jest w stanie wykonywać pracy konstruktora budowy i naprawy maszyn. Wobec powyższego na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję , przyznając odwołującej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 kwietnia 2016 r. na okres 2 lat.

SSO Hanna Parzybut-Dan