Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Płocku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

14 listopada 2018r.

Sąd Okręgowy w Płocku, IV Wydział Cywilny - Odwoławczy

w składzie:

Przewodnicząca SSO Renata Wanecka

Protokolant: st. sek. sąd. Anna Bałdyga

po rozpoznaniu na rozprawie 14 listopada 2018r. w P.

sprawy z powództwa (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko M. R.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gostyninie z 4 czerwca 2018r.,

sygn. I C 81/18 upr

1.  zmienia zaskarżony wyrok i oddala powództwo;

2.  zasądza od (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz M. R. kwotę 30 zł (trzydzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu za II instancję.

Sygn. akt IV Ca 553/18

UZASADNIENIE

(...) Bank (...) S.A. w W. 25 października 2017r. wniósł do Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym, domagając się zasądzenia na swoją rzecz od M. R. kwoty 961,33 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od kwoty 880,38 zł od 26 października 2017r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód podniósł, że w księgach rachunkowych Banku figuruje wymagalna i niespłacona wierzytelność przysługująca mu wobec M. R., wynikająca z umowy kredytowej (...) nr (...) zawartej 28 grudnia 2011r. Pomimo wezwania do dobrowolnego zaspokojenia wymagalnego roszczenia, pozwany nie uregulował zaległości. Powód wystawił 23 października 2017r. wyciąg z ksiąg banku nr (...).

Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie 14 listopada 2017r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie VI Nc-e (...). Pozwany złożył sprzeciw od nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu przyznał, że zawarł z Bankiem umowę o kartę kredytową, ale przy jej zawieraniu został wprowadzony w błąd co do rzeczywistych kosztów związanych z umową oraz nie otrzymał żadnego formularza informacyjnego odnośnie kosztów umowy, taryfy opłat i prowizji za poszczególne działania i usługi. Zarzucił, że powód nie aktualizował w sposób właściwy bieżących stóp procentowych i naliczał zbyt wysokie odsetki. Podniósł też, że w umowie nie wskazano rzeczywistej stopy oprocentowania (rrso) i gdyby znał faktyczne koszty związane z zawarciem umowy, na pewno by jej nie zawarł. W ocenie pozwanego Bank zawarł w umowie niedozwolone klauzule umowne. Z ostrożności procesowej wniósł o rozłożenie należności na raty ze względu na trudną sytuację życiową, majątkową i finansową.

Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie postanowieniem z 7 grudnia 2017r. przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Gostyninie.

W ocenie Sądu Rejonowego, powód w piśmie procesowym nadesłanym 9 marca 2018r. zmodyfikował żądanie w zakresie podstawy faktycznej, wskazując, że jest nią umowa pożyczki o nazwie PG Negocjowana bez ubezpieczenia nr (...), zawarta przez strony 19 listopada 2015r. na kwotę 28.961,39 zł, która została wypowiedziana 27 lutego 2017r.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

M. R. 19 listopada 2015r. zawarł umowę pożyczki gotówkowej nr (...) z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. i otrzymał na jej podstawie kwotę pieniężną, którą zobowiązał się zwrócić wraz z odsetkami i opłatami w stu dwudziestu miesięcznych ratach. Z powodu niedotrzymywania przez pozwanego warunków spłaty, 27 lutego 2017r. powód wypowiedział umowę w części dotyczącej warunków spłaty, wskazując kwotę 463,43 zł, jako zaległy kapitał, kwotę 7,68 zł z tytułu odsetek od zadłużenia przeterminowanego i kwotę 681,46 zł z tytułu odsetek zaległych.

Zdaniem Sądu I instancji, okoliczności te wynikają wprost ze złożonych przez powoda oryginałów dokumentów i nie były przedmiotem sporu, ponieważ pozwany ich nie zakwestionował. Sąd oddalił natomiast wnioski dowodowe zgłoszone przez pozwanego w sprzeciwie od nakazu zapłaty, ponieważ dotyczyły one innej umowy, tj. o kartę kredytową, pierwotnie powołanej przez powoda jako podstawa roszczenia i w zakresie umowy pożyczki były nieprzydatne do rozstrzygnięcia.

Sąd Rejonowy wskazał, że zgodnie z art. 720 § 1 i 2 kc, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W ocenie Sądu, mimo wskazania w toku procesu innej niż pierwotnie podstawy faktycznej roszczenia, powód nie zmodyfikował żądania co do wysokości i w ustalonych wyżej okolicznościach Sąd ocenił to żądanie jako zasadne w całości, tj. co do kwoty 961,33 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od 26 października 2017r. Sąd podkreślił, że jest związany wysokością żądania zapłaty wskazywaną przez powoda i nie może orzekać ponad żądanie (art. 321 kpc), nawet jeśli złożone dokumenty wskazują na wyższą niż dochodzona wysokość wymagalnego roszczenia powoda.

O kosztach procesu Sąd orzekł w myśl art. 98 kpc.

Apelację od wyroku złożył M. R., zaskarżając go w całości i zarzucił naruszenie:

- art. 232 kpc w zw. z art. 217 § 1 kpc w zw. z art. 6 kc poprzez przyjęcie, że powód wywiązał się z obowiązku udowodnienia faktów, z których wywodzi skutki prawne w postaci istnienia zadłużenia pozwanego z tytułu umowy o kartę kredytową, podczas gdy przedłożony materiał dowodowy nie daje do tego podstaw;

- art. 193 kpc poprzez uznanie, że w niniejszej sprawie doszło do zmiany powództwa, podczas gdy powód w żadnym stanowisku nie wskazał, że jego intencją było dokonanie zmiany powództwa.

Mając na uwadze powyższe zarzuty, pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów procesu.

W odpowiedzi na apelację (...) Bank (...) S.A. w W. wniosła o jej oddalenie i zasądzenie na jej rzecz od pozwanego zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego. Powód wniósł o zwrócenie się do Sądu Rejonowego w Gostyninie o akta sprawy I C 107/18 i dopuszczenie dowodu z dokumentów, które zostały tam omyłkowo załączone zamiast do sprawy niniejszej. Bank przyznał, że dokumenty złożone do sprawy nie dotyczą zadłużenia wynikającego z umowy o wydanie i użytkowanie karty kredytowej, ponieważ przez omyłkę zostały one złożone do akt sprawy I C 107/18, której przedmiotem są wierzytelności wynikające z umowy pożyczki.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna.

Sąd Okręgowy nie podziela oceny Sądu I instancji, że powód zmienił swoje żądanie poprzez wskazanie zupełnie nowej podstawy faktycznej powództwa, nie modyfikując przy tym wysokości dochodzonego roszczenia. (...) Bank (...) S.A. w piśmie złożonym 19 lutego 2018r. podtrzymał swoje stanowisko zawarte w pozwie, załączając dokumenty które nie mają związku z dochodzonym roszczeniem. Dalsze dokumenty zostały złożone 9 marca 2018r. wraz z pismem przygotowawczym z 1 marca 2018r.; dotyczyły one umowy pożyczki nr (...), zawartej z pozwanym 19 listopada 2015r. na sumę 28.961,39 zł. Nie sposób doszukać się w treści w/w pism jakichkolwiek twierdzeń, które mogłyby świadczyć o zamiarze zmiany żądania.

Ponadto należy podkreślić, że zgodnie z art. 505 ⁴ § 1 kpc, w postępowaniu uproszczonym zmiana powództwa jest niedopuszczalna. Zakaz przedmiotowej zmiany powództwa jest zakazem bezwzględnym, co oznacza, że dotyczy zarówno zmiany żądania, jak i zmiany podstawy faktycznej żądania zgłoszonego w pozwie. W konsekwencji należy też przyjąć, że gdyby nawet czynność procesowa powoda zmierzała do przedmiotowej zmiany powództwa, to Sąd powinien uznać ją za bezskuteczną. Dlatego rację ma apelujący, że Sąd Rejonowy dopuścił się naruszenia prawa procesowego, ale nie tyle art. 193 kpc, co przytoczonego wyżej art. 505 ⁴ § 1 kpc.

Na uwzględnienie zasługuje też zarzut zmierzający do wykazania, że (...) Bank (...) S.A. nie udowodnił dochodzonego w sprawie roszczenia. Z twierdzeń faktycznych pozwu wynika, że strony zawarły 28 grudnia 2011r. umowę (...) nr (...), zaś z wystawionego wyciągu z ksiąg rachunkowych banku miała wynikać wysokość dochodzonej należności, tj. 961,33 zł. Ponieważ pozwany zakwestionował żądanie pozwu tak co do zasady, jak i co do wysokości, powołując się na błąd, niedochowanie obowiązku informacyjnego konsumenta oraz klauzule abuzywne zawarte w umowie, zadaniem procesowym powoda było udowodnienie swojego roszczenia. Tymczasem Bank nie przedstawił żadnych dowodów, do czasu zamknięcia rozprawy przed Sądem Rejonowym nie przedstawił nie tylko umowy z 28 grudnia 2011r., ale nawet wyciągu z ksiąg banku. Brak inicjatywy dowodowej ze strony powoda powinien skutkować oddaleniem powództwa w całości.

Sąd Okręgowy nie uwzględnił wniosku dowodowego (...) Banku (...) S.A. zawartego w odpowiedzi na apelację, ponieważ jest on spóźniony (art. 381 kpc i art. 505 ¹¹ kpc). Nie było żadnych przeszkód, aby już w postępowaniu przed Sądem I instancji strona powodowa przedstawiła wszystkie dokumenty złożone po wniesieniu apelacji. Omyłkowe załączenie dokumentów dotyczących żądania w tej sprawie do sprawy I C 107/18 nie jest wystarczającą podstawą do uznania, że Sąd Okręgowy powinien przeprowadzić ten dowód na etapie postępowania apelacyjnego.

Mając powyższe na uwadze, powództwo należało oddalić.

Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok, stosując art. 386 § 1 kpc.

O kosztach procesu za II instancję (opłata od apelacji), Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc.

Renata Wanecka

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć:

- pełnomocnikowi powoda,

- pozwanemu.

26 listopada 2018r.

Renata Wanecka