Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Płocku

Teza orzeczenia: Zadośćuczynienie pieniężne pełni przede wszystkim funkcję kompensacyjną, a więc jego wysokość powinna uwzględniać cierpienia już doznane, te, które poszkodowany nadal odczuwa oraz które odczuwać będzie w przyszłości.

Powód wymagał opieki innych osób w następstwie doznanych obrażeń w wyniku wypadku. (...)Po tym okresie, kiedy powód rozpoczął pełne obciążanie chorej kończyny, nie było konieczności opieki innych osób. (...)Każdy przypadek jest inny i wymaga zindywidualizowanego podejścia. (...)Ma możliwość spotkań z innymi ludźmi, podejmowania większości aktywności życiowych.

Teza orzeczenia: częściowe uwzględnienie roszczenia powódki

Nie mogła podjąć pracy, z uwagi na wiek dzieci i bark możliwości korzystania z opieki nad dziećmi innej osoby lub placówki instytucjonalnej. (...)Poza wynagrodzeniem za pracę, jakie uzyskiwał partner, nie miała żadnych innych źródeł dochodu. (...)Niewątpliwie zaś inna była wartość pieniądza w 2007 roku, a inna jest obecnie. (...)Powódka stałą pracę podjęła w 2009r..Wcześniej pracowała wprawdzie, ale tylko dorywczo, gdyż nie mogła w inny sposób zapewnić dzieciom opieki.

Teza orzeczenia: Stwierdzenie krzywdy w konkretnym przypadku powinno uwzględniać obiektywne kryteria oceny fizycznych i psychicznych następstw danego zdarzenia.

Powódka wskazała, że jest całkowicie uzależniona od pomocy innych osób, obecnie jej życie dzieli się na czas rehabilitacji, czas ćwiczeń w domu i oczekiwanie na pomoc innych osób; musi czekać na przyjazd(...)(...)Przed wypadkiem poszkodowana wraz z mężem i dziećmi cieszyli się życiem, oboje pracowali zawodowo i wspólnie wychowywali dzieci; J. M. lubiła towarzystwo innych ludzi, była aktywna pod każdym(...)Po wypadku życie poszkodowanej zmieniło się diametralnie, J. M. jest całkowicie uzależniona od pomocy innych osób - obecnie jej życie dzieli się na czas rehabilitacji, czas ćwiczeń w domu i oczekiwanie na pomoc innych osób. (...)Ta renta ma również pokryć szkodę przyszłą związaną z koniecznością korzystania z odpłatnej pomocy osób trzecich (np. pielęgniarki), ale także zapewnienia poszkodowanemu innych zajęć (np. koszty rehabilitacji, pobytu w sanatorium itp.).

Teza orzeczenia: Konsekwencją tego, iż składanie zeznań w charakterze świadka jest działaniem w granicach prawa, jest wyłączenie domniemania bezprawności wypowiedzi składanych przed sądem w charakterze świadka, co powoduje przesunięcie na powoda w procesie o ochronę dóbr osobistych ciężaru dowodzenia fałszywości tych zeznań.

Zeznania te dotyczą w zasadzie samego faktu kradzieży i żadnych innych szczegółów. (...)Taką informację przekazała mu również inna pracownica. (...)W judykaturze dostrzega się, że zeznania świadków składane w toku procesów sądowych nader często dotykają dóbr osobistych, a te same wypowiedzi w innych warunkach byłyby uznane za bezprawne. (...)Innymi słowy w procesie takim rolą powoda jest udowodnienie dodatkowo fałszywości zeznań składanych przez świadka i to w znaczeniu subiektywnym.

Teza orzeczenia: Reasumując, zebrane w sprawie dowody i ich analiza pozwoliły uznać, iż oskarżony M.P. dopuścił się rozboju posługując się kastetem będącym innym podobnie niebezpiecznym, jak nóż, czy broń palna, przedmiotem, czym spowodował u pokrzywdzonej naruszenie czynności narządu ciała na czas trwający dłużej niż 7 dni. Wprawdzie ów kastet okazał się być (...)

Zaprzeczył, aby robił pokrzywdzonej masaż i proponował jego wykonanie, jak również bił pokrzywdzoną innym przedmiotem niż kastet będący sprzączką od paska. (...)Nie zapamiętał, czy pokrzywdzona używała innych przedmiotów oprócz szklanego penisa. (...)Nie miał długu u innych osób, które podał po to, żeby wyjść na wolność. (...)Zdecydował się skorzystać z usług pokrzywdzonej w celu towarzyskim, bo wcześniej już korzystał z usług seksualnych innych osób, które wtedy były zajęte, a nie miał wówczas dziewczyny.

J. D. zabrała zamoczony moczem kocyk i otuliła dziecko innym kocem ( vide: zeznania świadka J. D. – k. 11v, k. 97, k. 479v; zeznania świadka K. D. – k. 108v, k. 482v ). (...)Wyjaśnienia oskarżonej I. L. (2) (k. 458v-459, k. 50-53, k. 58-60, k. 253-255) Sąd uznał za wiarygodne w takim zakresie, w jakim nie pozostają one w sprzeczności z innymi zebranymi w sprawie dowodami. (...)Ich twierdzenia są wszak wzajemnie ze sobą zgodne co do istotnych okoliczności zdarzenia, a do tego korelują z innymi zebranymi w sprawie dowodami. (...)Jego twierdzenia są w toku postępowania konsekwentne, a zarazem nie pozostają w sprzeczności z innymi zebranymi w sprawie dowodami, lecz z nimi korelują.

Teza orzeczenia: Bez wątpienia zatem decyzja o warunkach zabudowy nie określa przeznaczenia nieruchomości, to bowiem ustawa zastrzega wyłącznie dla miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w sytuacji, gdy nie ma wcześniej obowiązującego planu, a jest wydana decyzja o warunkach zabudowy, nie oznacza zmiany przeznaczenia nieruchomości.

Plan ten nie przewidywał zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej ani innej zabudowy. (...)(...)maja 2008 roku na rzecz innej osoby i zawiadomił o tym m.in. powodów (zawiadomienie – k. 17). (...)(...)roku planu zagospodarowania przestrzennego są inne niż w wydanej decyzji (decyzja z dnia 30.01.2009r – k. 18 – 19). (...)Z perspektywy roszczenia powodów nie zmienia również nic to, iż gmina złożyła im w 2012 roku ofertę zamiany na inną nieruchomość, a zatem wykorzystania regulacji zawartej w art. 36 ust 2 tej ustawy.

Sąd Rejonowy ustalił: G. P. został umieszczony w Krajowym Ośrodku (...) w G. na mocy ustawy z 22 listopada 2013r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób (Dz.U.2014.24). (...)Krajowy Ośrodek (...) w G. działa na podstawie ustawy z 22 listopada 2013r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób (Dz. (...)(...)przejawiać zachowania stwarzające zagrożenie dla innych osób, a ponadto poddawane mają być terapii zmierzającej do osiągnięcia maksymalnej możliwej poprawy ich zachowań. (...)Sędzia ustaliła, że wynikało to z niewłaściwego zachowania pacjentów pod adresem innych pacjentów przebywających w pokojach, tj. przez okno dochodziły do nich znieważające okrzyki.