Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Płocku

Teza orzeczenia: powództwo oddala

(...)Państwa, jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa. (...)Należy pamiętać przy tym , że w ramach odbywania kary obowiązują inne zasady postępowania co do korespondencji urzędowej i prywatnej. (...)Kontrola osobista po zakończeniu widzeń skazanych wynika z obowiązujących przepisów, a powód nie wykazał, że w jego przypadku odbiegała w sposób odmienny niż w przypadku innych skazanych. (...)Poczynione w sprawie ustalenia nie dają podstaw do przyjęcia, że strona pozwana dopuściła się naruszenia standardów pobytu w warunkach odosobnienia w innym zakresie.

Teza orzeczenia: Zarówno członkowie zarządu, jak i rady nie mogą brać udziału w głosowaniu w swoich sprawach. Zakaz ten dotyczy wyłącznie głosowania, ale nie rozciąga się na uczestnictwo tych osób w obradach poprzedzających głosowanie. Inaczej mówiąc, gdy dochodzi do głosowania w takiej sprawie, zainteresowany członek zarządu lub rady powinien opuścić salę (...)

W doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, że w przypadku uchwał innych organów niż walne zgromadzenie, gdy przepis szczególny nie zawiera odesłania do art. 42 ustawy z dnia 16 września 1982 r. (...)U.2016, poz. 21) stwierdzenie nieważności czynności (uchwał) tych innych organów spółdzielni - zarządu, rady nadzorczej, następuje w trybie art. 189 k.p.c. (...)Zatem wadliwe uchwały rady nadzorczej spółdzielni, dotyczące innych kwestii niż wykluczenia albo wykreślenia członka ze spółdzielni, mogą być więc zaskarżane wyłącznie w drodze powództwa o ustalenie. (...)Okoliczność ta wpływa na byt prawny uchwały rady nadzorczej lub zarządu tak jak każdy inny przypadek oddania głosu nieważnego.

Teza orzeczenia: Różnica między uchwałą bezwzględnie nieważną a nieistniejącą sprowadza się do tego, że w wypadku tej pierwszej z przyczyn merytorycznych bądź formalnych uchwała jest nieważna od samego początku, w drugim natomiast wypadku uchwale towarzyszą tak daleko idące uchybienia, że w ogóle nie można mówić o jej podjęciu.

Na zebraniu właścicieli lokali nieruchomości położonej przy ul. (...) w Ż. w dniu 25 marca 2015 podjęto między innymi uchwałę nr 1/2015. (...)Na zebraniu właścicieli lokali nieruchomości położonej przy ul. (...) w Ż. w dniu 17 marca 2016 podjęto między innymi uchwałę nr 1/2016. (...)Z analizy powyższego wynika, iż sprawozdanie zarządu o którym mowa w art 30 ust 2 pkt 3 jest czym innym niż sprawozdanie o którym mowa w art 30 ust 1 pkt 2, tam bowiem mowa jest o sprawozdaniu zarządu lub zarządcy. (...)Innymi słowy, uchwała właścicieli lokali może być sprzeczna zarówno z przepisami prawa materialnego, jak i przepisami proceduralnym.

Teza orzeczenia: Bez wątpienia zatem decyzja o warunkach zabudowy nie określa przeznaczenia nieruchomości, to bowiem ustawa zastrzega wyłącznie dla miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w sytuacji, gdy nie ma wcześniej obowiązującego planu, a jest wydana decyzja o warunkach zabudowy, nie oznacza zmiany przeznaczenia nieruchomości.

Plan ten nie przewidywał zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej ani innej zabudowy. (...)(...)maja 2008 roku na rzecz innej osoby i zawiadomił o tym m.in. powodów (zawiadomienie – k. 17). (...)(...)roku planu zagospodarowania przestrzennego są inne niż w wydanej decyzji (decyzja z dnia 30.01.2009r – k. 18 – 19). (...)Z perspektywy roszczenia powodów nie zmienia również nic to, iż gmina złożyła im w 2012 roku ofertę zamiany na inną nieruchomość, a zatem wykorzystania regulacji zawartej w art. 36 ust 2 tej ustawy.

(...)w P. własności budynków i innych urządzeń znajdujących się na tej nieruchomości. (...)Posiadanie prowadzące do nabycia służebności gruntowej w drodze zasiedzenia ma inny zakres niż posiadanie prowadzące do nabycia przez zasiedzenie własności . (...)(...)później nieruchomość tę posiada ktoś inny, to jego posiadanie jest kontynuacją posiadania poprzednika. (...)Innymi słowy, wspomniana decyzja mogła być uznana za dokument stwierdzający, że doszło do przeniesienia posiadania nieruchomości objętej decyzją – postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2013 r.

W jego imieniu prawo własności i inne prawa rzeczowe wykonuje Agencja Nieruchomości Rolnych. (...)Nie płaciła w tym okresie żadnych podatków ani innych należności na rzecz jej właściciela. (...)Nie przysługuje jej zaś żadne inne roszczenie wynikające z tego stosunku prawnego. (...)W tym przypadku nie wchodziłaby w grę żadna inna podstawa prawna.

Sąd Rejonowy podkreślił, że zgodnie z art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe , jednostki organizacyjne inne niż banki, mogą wykonywać czynności zastrzeżone dla banków, jeżeli przepisy odrębnych ustaw uprawniają je do tego. (...)Zdaniem Sądu Rejonowego, oświadczenie to nie było złożone, jak wskazują władze spółki, pod wpływem błędu, ale dotknięte zostało inna wadą oświadczenia woli – pozornością. (...)Jeżeli jednak oświadczenie woli złożone było innej osobie, uchylenie się od skutków prawnych dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy błąd został wywołany przez tę osobę, chociażby bez jej winy, albo gdy wiedziała ona o błędzie lub mogła z łatwością błąd zauważyć. (...)Zgodnie z art. 58 § 1 kc , czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.

Sąd Rejonowy ustalił: G. P. został umieszczony w Krajowym Ośrodku (...) w G. na mocy ustawy z 22 listopada 2013r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób (Dz.U.2014.24). (...)Krajowy Ośrodek (...) w G. działa na podstawie ustawy z 22 listopada 2013r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób (Dz. (...)(...)przejawiać zachowania stwarzające zagrożenie dla innych osób, a ponadto poddawane mają być terapii zmierzającej do osiągnięcia maksymalnej możliwej poprawy ich zachowań. (...)Sędzia ustaliła, że wynikało to z niewłaściwego zachowania pacjentów pod adresem innych pacjentów przebywających w pokojach, tj. przez okno dochodziły do nich znieważające okrzyki.