Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Płocku

Sąd oddalił natomiast wnioski dowodowe zgłoszone przez pozwanego w sprzeciwie od nakazu zapłaty, ponieważ dotyczyły one innej umowy, tj. o kartę kredytową, pierwotnie powołanej przez powoda jako podstawa roszczenia i w zakresie umowy pożyczki były nieprzydatne do rozstrzygnięcia. (...)W ocenie Sądu, mimo wskazania w toku procesu innej niż pierwotnie podstawy faktycznej roszczenia,(...)

W materiały niezbędne do tych prac powód zaopatrywał się u B. C. , prowadzącej Firmę Handlową (...) i inne. (...)K. K. w tamtym okresie nie wykonywał robót budowalnych na rzecz innych osób. (...)W piśmiennictwie trafnie przyjmuje się, że środków, narzędzi i materiałów powinien dostarczyć przyjmujący zamówienie, jeżeli nic innego nie wynika z umowy lub ze zwyczaju. (...)Oznacza to, że każda sprawa cywilna - w znaczeniu, o jakim mowa w art. 1 kpc - podlega rozpoznaniu przez sąd, chyba że przepis szczególny przekazuje ją do właściwości innych organów.

Nie obowiązywał wówczas art. 446 §4 k.c. , który został wprowadzony do porządku prawnego 3 sierpnia 2008 roku, na mocy ustawy z dnia 30.05.2008 r. o zmianie ustawy Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.nr 116, poz.731), a(...)(...)Również z racji tej opieki powódka mogła odczuwać bliską relację z siostrą, niemniej jak sama wskazuje opiekowała się też innym rodzeństwem, bo wszyscy wychowywali się razem.

Teza orzeczenia: Roszczenia wynikające z umów zawartych na podstawie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym przedawniają się z upływem trzech lat także w przypadku umów zawartych przed nowelizacją ustawy tj. przed 1 października 2014 r.

Prawo o szkolnictwie wyższym w zw. z art. 32 ustawy z 11 lipca 2014r. o zmianie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym oraz niektórych innych ustaw poprzez jego niezastosowanie i(...)(...)Ponadto wniosła o zawieszenie postępowania do czasu rozstrzygnięcia skargi konstytucyjnej w sprawie SK 17/15 dotyczącej niezgodności art. 32 ustawy z 11 lipca 2014r. o zmianie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym oraz niektórych innych ustaw z art. 2 i 64 ust. 1 i 2 Konstytucji RP .

Teza orzeczenia: W postępowaniu wieczystoksięgowym Sąd nie jest uprawniony do kwestionowania decyzji administracyjnej pod względem jej merytorycznej zasadności.

Jak wynika z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 lipca 2005 r., IV CK 12/05, kompetencja sądu cywilnego nie obejmuje kontroli decyzji pod kątem innych wad, ponieważ ocena dokonywana przez sąd cywilny nie może utożsamiać się z czynnością instancji odwoławczej. (...)Inne natomiast okoliczności, o których mowa w apelacji, nie mogą mieć wpływu byt prawny kwestionowanej decyzji wnioskodawcy, a tym samym na podstawy orzekania przez sądy w postepowania wieczystoksięgowym.

Sąd Rejonowy przyjął, iż nie ma innego logicznego wytłumaczenia pominięcia tego składnika. (...)W uznaniu Sądu II instancji Sąd Rejonowy w oparciu o przeprowadzone postępowanie dowodowe z uwzględnieniem art. 233 k.p.c. ustalił istotne dla sprawy okoliczności dając wiarę poszczególnym dowodom, innym zaś odmawiąc wiarygodności.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej ośrodka (...) począwszy od 11 czerwca 2009 roku organizowane były imprezy taneczne i imprezy innego rodzaju, w czasie których odtwarzana była muzyka. (...)(...)w rozmowie, jest wewnętrznie sprzeczne, innym mieszkańcom też przeszkadza hałas z (...) , ale boją się odwetu ze strony uczestników imprezy, jest nie poparte żadnymi dowodami, w tym w zeznaniach jakiegokolwiek innego świadka, a wytoczenie niniejszego powództwa(...)(...)(...)opinii od tych samych lub innych biegłych, która prowadziłaby do odtworzenia(...)

Nie mniej jednak, ocena dowodu z zeznań tegoż świadka pozostaje na marginesie rozważań, gdyż nie wniosły one nic istotnego do sprawy i nie miały znaczenia dla jej rozpoznania z uwagi na oddalenie powództwa z innych przyczyn, o czym poniżej. (...)Tym samym nie ma również mowy o zasadności zarzutu „braku rozważenia zastosowania art. 405 kc ”, statuującego obowiązek wydania korzyści lub zwrotu jej wartości dla tego, kto uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby bez podstawy prawnej.