Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Płocku

Uznanie roszczenia w rozumieniu art. 123 § 1 pkt 2 k.c. zachodzi w każdym wypadku wyraźnego oświadczenia woli lub też takiego innego zachowania się dłużnika wobec wierzyciela, z którego wynika, że uważa on roszczenie za istniejące.

Na takie warunki nie chciała zgodzić się powódka w obawie, że pozwana przekaże własność mieszkania komuś innemu. (...)Sąd zwrócił uwagę, że powodowie ponoszą dodatkowo wydatki związane z wynajmem innego lokalu i popadają w długi. (...)Tym samym nietrafny okazał się zarzut apelującej jakoby to strony zwarły inną umowę nienazwaną, nie zaś umowę użyczenia. (...)Między innymi zaproponowali pozwanym, że kupią mieszkanie, w którym pozwani będą mieli ustanowioną służebność osobistą mieszkania.

Bieg przedawnienia przerywa się m.in. przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia ( art. 123 § 1 pkt 1 kc ).

Teza orzeczenia: Zadośćuczynienie pieniężne pełni przede wszystkim funkcję kompensacyjną, a więc jego wysokość powinna uwzględniać cierpienia już doznane, te, które poszkodowany nadal odczuwa oraz które odczuwać będzie w przyszłości.

Powód wymagał opieki innych osób w następstwie doznanych obrażeń w wyniku wypadku. (...)Po tym okresie, kiedy powód rozpoczął pełne obciążanie chorej kończyny, nie było konieczności opieki innych osób. (...)Każdy przypadek jest inny i wymaga zindywidualizowanego podejścia. (...)Ma możliwość spotkań z innymi ludźmi, podejmowania większości aktywności życiowych.

Teza orzeczenia: oddala powództwo

B. O. była bowiem zadłużona także wobec innych podmiotów na kwotę ok. 40.000 zł. (...)Uchwały te nie mogą, podobnie jak inne czynności prawne, naruszać przepisów bezwzględnie obowiązujących, ich więc skuteczność podlega z tego punktu widzenia dyspozycjom art. 58 kc. (...)B. O. nie wykorzystała jednak tych szans, wbrew jej przekonaniu, trudna sytuacja osobista i materialna nie powoduje automatycznie zwolnienia z długów czy też stosowania innych standardów niż wobec pozostałych członków.

Teza orzeczenia: W przypadku umowy pożyczki znajdzie zastosowanie reguła z art. 29 w/w ustawy z dnia 12 listopada 1965 roku Prawo prywatne międzynarodowe, tj. jeżeli strony nie dokonały wyboru prawa, stosuje się prawo państwa, w którym umowa została zawarta.

Powiedziała, że miała podpisać zobowiązanie do zwrotu zaliczki, a były to jakieś inne kwoty. (...)Twierdziła, że jeżeli tego by nie zrobiła to powód rozprawiłby się z nią lub jej rodziną w inny sposób (zeznania świadka U. P. - k. 347). (...)Jeżeli takie dokumenty widział to jedynie w obecności powoda, bez udziału pozwanej, w innych okolicznościach. (...)Obawa ta musi dotyczyć poważnego niebezpieczeństwa osobistego lub majątkowego dla składającego oświadczenie woli albo dla innej osoby.

Teza orzeczenia: 1. zasądza od pozwanego (...) S. A. z siedzibą w W. na rzecz S. Ł., tytułem zadośćuczynienia, kwotę 50.000,- (pięćdziesięciu tysięcy) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 2 lipca 2012 roku do dnia zapłaty; 2. ustala, iż pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. ponosi na przyszłość odpowiedzialność wobec powoda S. Ł. za skutki wypadku (...)

Przez okres od 2001 roku do 2004 roku w codziennych czynnościach pomagała powodowi głównie jego mama, a w okresach pooperacyjnych przez kilka miesięcy był całkowicie uzależniony od jej wsparcia, a także wsparcia innych osób, nie mógł bowiem samodzielnie się poruszać, przebywał tylko w łóżku. (...)Wynikało to z doznawanego bólu, dyskomfortu związanego z uzależnieniem od matki i innych osób, ograniczeniami sprawności, brakiem możliwości zarobkowania.

Teza orzeczenia: Milczenie adresata może być poczytane za przyjęcie oferty tylko wtedy, gdy taki wniosek uzasadniają okoliczności dotyczące wzajemnych stosunków stron. Ustawodawca wprost uregulował taką instytucję jedynie w przypadku przedsiębiorców (art. 682 k.c.).

Analogicznie Sąd w tym samym zakresie odmówił wiary zeznaniom świadka U. F. (k. 134 – 138) tj. babci macierzystej pozwanego, która zeznawała w sposób fragmentaryczny, zasłaniając się co do niektórych kwestii niewiedzą, a co do innych brakiem obecności przy rozmowach. (...)Pozwany w toku procesu przyjął bowiem inną linię obrony niż ta zaprezentowana w odpowiedzi na pozew i podtrzymywana przez jego rodziców zeznających, jako świadków.