Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Płocku

Sąd nie może uwzględnić roszczenia w oparciu o inna podstawę faktyczną niż podana w pozwie, gdyż byłoby to dokonaniem przez Sąd zmiany powództwa, do czego Sąd nie jest uprawniony. (...)Za trafne więc należy uznać stanowisko Sądu Najwyższego, według którego sąd nie może zasądzać czego innego lub więcej, jak żądał powód, albo na innej, jak wskazana przez niego podstawie faktycznej powództwa. (...)Oznacza to, że sąd nie może uwzględniać roszczenia w oparciu o inną podstawę faktyczną niż wskazana w pozwie. (...)Pomimo takiego oświadczenia powód nie modyfikuje żądania do zakończenia procesu i nie obejmuje żądaniem umowy ugody , która zostaje zawarta po wypowiedzeniu umowy nr (...) i funkcjonuje samodzielnie jako odrębne zobowiązanie na zupełnie innych warunkach niż umowa nr (...) .

Ponadto przedsiębiorstwo posiada inne wierzytelności w stosunku do podmiotów współpracujących, które są przeznaczane na zaspokojenie wierzytelności powoda - Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w P. . (...)Ponadto przedsiębiorstwo posiada inne wierzytelności w stosunku do podmiotów współpracujących, które są przeznaczane na zaspokojenie wierzytelności powoda - Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w P. . (...)W sprawie niniejszej występuje jednak inna sytuacja faktyczna. (...)V CSK 305/14 i przywołane w jego uzasadnieniu inne orzeczenia Sądu Najwyższego).

Zeznania pozostałych, niewymienionych wyżej świadków, które zostały ujawnione w toku rozprawy głównej na podstawie art. 443§2 k.p.k. , nie wnosiły do sprawy nic innego niż dowody, na których sąd się oparł. (...)Trudno zresztą w inny sposób oceniać jaki był zamiar sprawcy, gdy on sam tego dokładnie nie wie. (...)Przemawiają za tym jednakowo względy indywidualno jak i ogólnoprewencyjne, z uwagi na niebezpieczeństwo zagrażające ze strony oskarżonej innym osobom, a wynikające z nadmiernych,(...)(...)(...)umysłowym, ale już nie z innym zakłóceniem czynności psychicznych w rozumieniu art. 31§2 k.k. – ad casum implikowanym organicznym uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego.

Natomiast ogrodzenie, znajdujące się w obecnej lokalizacji pomiędzy działkami nr (...) , powstało po roku 1988 r., a przed rokiem 2004, wcześniej istniało, ale w innym miejscu. (...)Konieczne jest zatem wykonywanie takich czynności faktycznych, które wskazują na samodzielny stan władztwa, niezależny od woli innych osób. postanowienie SN z 9 grudnia 2014 r., sygn. akt III CSK 354/13, LEX nr 1640250). (...)Niezależnie o wyżej poczynionych uwag, Sąd stwierdził, że skoro ogrodzenie było posadowione przed 1988 r. w innym miejscu, to przesunięcie go w głąb działki uczestnika postępowania, w całości wyklucza dobrą wiarę wnioskodawcy i jego poprzedników prawnych. (...)Wobec tak wyraźnych sprzeczności w zeznaniach świadków, należało odnieść się do innych dowodów.

(...)dokumentów urzędowych wynikało, że ktoś inny jest właścicielem nieruchomości, 3 naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. przez dowolną ocenę materiału dowodowego, bez wszechstronnego rozważenia całego materiału dowodowego, w tym pominięcie jego istotnych elementów. (...)Jej rozterki wyrażane w dalszej części zeznań, mowa o użytkowaniu, wynikały ze świadomości, że nie zawarto umowy w przewidzianej prawem formie i formalnym właścicielem jest inna osoba. (...)Nawet w sytuacji, w której samoistny posiadacz w złej wierze zwraca się do właściciela lub innej osoby, którą uważa za właściciela,(...)przymiotu samoistności, chyba że z innych okoliczności wynika, że rezygnuje z samodzielnego i niezależnego od woli innej osoby władania rzeczą.

Pozwany zaprzeczył, aby powód poniósł jakikolwiek uszczerbek na zdrowiu oraz aby nie udzielał mu należytej opieki medycznej, a także by inne jego działania przyczyniły się do pogorszenia stanu zdrowia powoda. (...)(...)niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. (...)Skoro ustawodawca dopuszcza takie, a nie inne warunki bytowe osób osadzonych w zakładzie karnym, nie można uczynić pozwanemu skutecznego zarzutu naruszenia dóbr osobistych. (...)W ocenie Sądu I instancji nie ma też podstaw do przyznania zadośćuczynienia za narażenie powoda na spowodowanie ciężkiego rozstroju zdrowia przez wystawienie go na bezpośrednie zagrożenie zarażeniem chorobami zakaźnymi od innych osadzonych.

Od tej zasady istnieją trzy wyjątki, w tym między innymi Trybunał - w myśl art. 190 ust. 3 Konstytucji - może określić inny termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego. (...)(...)używanego pojazdu samochodowego, przywiezionego z innego państwa członkowskiego, lecz nie nakazuje pobrania takiej opłaty w związku z nabyciem w Polsce używanego pojazdu samochodowego, jeżeli został on już tam zarejestrowany. (...)Właściwość sądu powszechnego nie musi wynikać z pozytywnej normy, ustanawiającej jego kompetencję, wystarcza brak regulacji ustawowej, przekazującej ją innemu sądowi. (por. postanowienie Sądu Najwyższego(...)(...)Oznacza to, że do czasu upływu okresu utraty mocy obowiązującej, sądy i inne organy państwowe winny stosować ten przepis. (por. wyrok Sądu Najwyższego z 20 kwietnia 2006r., IV CSK 38/06, LEX nr 398455).

Teza orzeczenia: Roszczenia, dla których podstawę tworzy art. 225 w zw. z art 224 k. c. są odrębnymi roszczeniami opartymi o samodzielne dla nich ustalone przesłanki, niezależne od przesłanek roszczeń odszkodowawczych i o zwrot bezpodstawnego wzbogacenia (por. uchwałę Sądu Najwyższego z 7 stycznia, III CZP 62/97, OSNC 1998, Nr 6, poz. 91). W oparciu o (...)

Odpowiedzialność z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia ma charakter subsydiarny i wchodzi w grę tylko wówczas, gdy nie ma innej podstawy odpowiedzialności. Przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu nie służą do konstruowania na ich podstawie odpowiedzialności dłużnika, która ma zastępować jego odpowiedzialność z innego tytułu, gdy wierzyciel bądź w ogóle nie opiera żądania na tej podstawie, bądź nie wykazał przesłanek uzasadniających takie żądanie. (...)Oparcie roszczenia na przepisach o bezpodstawnym wzbogaceniu jest możliwe wówczas, gdy dany stan faktyczny nie podlega innej regulacji ustawowej bądź umownej. (...)Innymi słowy dopóki nie nastąpi wydanie(...)