Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Płocku

Innych dowodów na okoliczność winy pozwanego powódka nie złożyła. (...)Gdyby powódka zgłosiła inne wnioski dowodowe – o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych, to uzasadnione byłoby ich dopuszczenie.

Okoliczność ta może być ustalona przez Sąd przesłankowo na drodze innego postępowania np. w sprawie o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości. (...)Brak bezpośredniego dowodu, np. dowodu z dokumentu na okoliczność przeniesienia posiadania, nie oznacza niemożności udowodnienia tej okoliczności na podstawie innego, udowodnionego ciągu zdarzeń. (...)Ustawą z 10 lipca 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny, ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 1311 ze zm.) do Kodeksu cywilnego został wprowadzony przepis art. 77 3 , zawierający definicję dokumentu. (...)Stosując odpowiednio art. 123 kc , można wymienić następujące przyczyny przerwania biegu zasiedzenia: określone czynności procesowe, uznanie przez posiadacza prawa własności innej osoby, wszczęcie mediacji.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł między innymi o jej oddalenie, zasądzenie na rzecz powoda zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym. (...)Odnośnie drugiego z przedstawionych zarzutów, dotyczącego naruszenia między innymi art. 133 § 3 k.p.c. w z w. z art. 132 § 1 k.p.c. , należy zgodzić się z twierdzeniami skarżącej, że rzeczywiście do naruszenia ww. przepisów doszło.

W przeciwnym wypadku prezentowałaby jednoznaczny zamiar władania nieruchomością, bez konieczności zawierania jakichkolwiek umów wskazujących na to, że za właściciela uważała inne osoby. Skoro wnioskodawczyni uważała innych członków swojej rodziny za właścicieli części gospodarstwa, to nie mogła jednocześnie czuć się wyłączną jego właścicielką i to w całości. (...)Jednak tenże akt notarialny nie odwołuje się do jakiegokolwiek tytułu własności zbywcy nieruchomości, np. żadnego innego aktu notarialnego. (...)Taka okoliczność może wskazywać na to, że B. M. (1) czuła się upoważniona do rozporządzania nieruchomością na tyle, aby wydzierżawić ją innej osobie, ale nastąpiło to dopiero w 2000r.

Teza orzeczenia: Zadośćuczynienie pieniężne pełni przede wszystkim funkcję kompensacyjną, a więc jego wysokość powinna uwzględniać cierpienia już doznane, te, które, poszkodowany nadal odczuwa oraz które odczuwać będzie w przyszłości.

Każdy przypadek jest inny i wymaga zindywidualizowanego podejścia. Innymi słowy, brak podstaw w aktualnym stanie prawnym do tworzenia zamkniętych katalogów, obejmujących kryteria ustalania odpowiedniej sumy zadośćuczynienia. (...)Nie przeszła ona żadnej operacji, ani innego tego typu zabiegu. (...)Ma ona możliwość spotkań z innymi ludźmi, podejmowania większości aktywności życiowych.

Teza orzeczenia: Pewne uciążliwości lub niedogodności, związane z pobytem w zakładzie karnym, polegające na konieczności funkcjonowania w celi mieszkalnej ze współosadzonymi, w celi, która nie zawsze spełnia standardy mieszkaniowe zgodne z warunkami mieszkalnymi skazanego sprzed osadzenia, są normalnością. Między innymi taki jest sens i cel kary pozbawienia (...)

W celach w których przebywał wcześniej w innych zakładach karnych ujawniano środki odurzające. (...)Nie można bowiem nadużywać instrumentów prawnych właściwych dla ochrony dóbr osobistych dla przypadków, dotyczących wyłącznie subiektywnych odczuć osoby, dotkniętej zachowaniem innej osoby. (...)Jednakże stosownie do treści art 102 pkt 2 k.k.w. , uszczegółowionego w art 105 § 1 k.k.w. skazany ma prawo do utrzymywania więzi z rodziną i innymi osobami bliskimi. (...)Między innymi taki jest sens i cel kary pozbawienia wolności.

(...)dokumentem urzędowym, podlegającym, jak każdy inny dowód, ocenie i rygorom przewidzianym w art. 227 i nast. kpc . (...)Inną podstawą prawną dochodzenia zadośćuczynienia jest art. 448 kc , przewidujący zadośćuczynienie w razie naruszenia dobra osobistego. Rozważając tę podstawę prawną należy, podkreślić iż osoba decydująca się na uzyskanie uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych i włączenie się do ruchu drogowego musi obejmować swoim ryzykiem możliwość uczestniczenia w kolizji spowodowanej przez innego uczestnika tego ruchu. Sam fakt uczestniczenia w kolizji spowodowanej przez inną osobę i związany z tym stres mieści się więc w granicach ryzyka kierowcy i według obiektywnych kryteriów nie stanowi naruszenia dóbr osobistych.

Teza orzeczenia: Przynależność pracodawcy do określonej gałęzi przemysłu ma istotne znaczenie i nie można dowolnie, z naruszeniem postanowień rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983, w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze (Dz.U. nr 8 poz.43) wiązać konkretnych stanowisk pracy z (...)

W Elektrociepłowni znajdowały się kotły parowe na potrzeby zakładu oraz turbina wytwarzająca energię elektryczną zasilającą zakład, inne zakłady oraz osiedla na terenie miasta. (...)Natomiast w sądowym postępowaniu odwoławczym możliwe jest ustalenie tych okresów także w oparciu o inne dowody (tak Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 21 września 1984 r., III UZP 48/84, LEX nr 14630). (...)Bowiem w sytuacji gdy stopień uciążliwości nie wykazuje żadnych różnic w zależności od branży, to brak jest podstaw do negowania kwalifikacji pracy, jako pracy w warunkach szczególnych tylko dlatego, że w załączniku do rozporządzenia praca ta przyporządkowana została do innego działu przemysłu. (...)Odmówić trzeba wówczas waloru pracy w szczególnych warunkach pracy na podobnym stanowisku wykonywanej w innym dziale przemysłu lub gospodarki (tak Sąd Najwyższy również wyroku z dnia 26 marca 2014 r., II UK 368/13, LEX nr 1458633).