Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Płocku

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 30/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. P. (1)

W nieustalonych datach w okresie czasu od 2013 roku do 04 lipca 2017 roku
w P., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako księgowa Kancelarii (...) uprawniona do dysponowania gotówką powierzoną Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w. (...) M. C. (1) przez wierzycieli i dłużników w ramach prowadzonych przez niego postępowań egzekucyjnych, a wpłaconą do kasy Kancelarii, dokonała przywłaszczenia z kasy Kancelarii powierzonego jej w ramach obowiązków mienia w postaci pieniędzy w kwocie 1 307 948,19 złotych, co stanowi mienie znacznej wartości, na szkodę M. C. (1), tj. o czyn z art. 284 § 2 k.k. w zw.
z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

M. P. (1) była zatrudniona w Kancelarii (...) Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w. (...) M. C. (1)
w charakterze księgowej od czerwca 2009 r. Zatrudnienie to miało formę umowy o pracę na czas nieokreślony. M. P. (1) była uprzednio zatrudniona w Kancelarii (...), którą przejął M. C. (1).

M. P. (1) prowadziła księgowość egzekucyjną Kancelarii. Rozliczała także wynagrodzenia zatrudnionych osób, zobowiązania podatkowe – zaliczki na podatek dochodowy, przyjmowała wpłaty od dłużników oraz wykonywała przelewy dla wierzycieli.

M. P. (1) odnotowywała wpływ z windykacji terenowych w kwitariuszu oraz księgowała te wpłaty. Informacje te były wpisywane w księgę pieniężną i w kartę rozliczeniową danej sprawy. M. P. (1) dokonywała zapisów w aktach spraw. Pobrane kwoty częściowo były przekazywane uprawnionemu wierzycielowi, natomiast część była księgowana jako opłaty i koszty.

M. P. (1) rozpisywała nadto wpłaty dłużników do poszczególnych spraw na podstawie wyciągu bankowego. M. P. (1) dokonywała również wpłat gotówkowych ze środków pieniężnych znajdujących się w sejfie Kancelarii do banku. M. P. (1) była uprawniona jedynie do wpłat środków gotówkowych do banku. Nie posiadała uprawnień do wypłacania gotówki z rachunku bankowego Kancelarii. Posiadała uprawnienia do wykonywania przelewów.

Kancelaria posiadała dwa rachunki bankowe – w (...) S.A.
(...) Bank S.A. Przelewy do wierzycieli wykonywano z rachunku
w (...) S.A. M. P. (1) miała wpłacać środki gotówkowe na konto w banku (...) S.A. Dostęp do rachunków bankowych posiadała M. P. (1) i M. C. (1).

M. P. (1) wykonywała przelewy pod koniec każdego dnia w ramach tzw. „zbiorówki” – listy wszystkich przelewów, które miały być wykonane w danym dniu.

W latach 2013-2017 (...) prowadziła firma zewnętrzna. Zakres obsługi polegał na księgowaniu faktur VAT i rozliczaniu kosztów prowadzenia Kancelarii. Była to księgowość o innym charakterze niż świadczona przez M. P. (1), która prowadziła księgowość egzekucyjną – w zakresie prowadzonych postępowań egzekucyjnych.

Wyjaśnienia M. P. (1)

27-28, 33, 679, 829-831, 1077v.- (...), 1083v.-1084v.

Zeznania M. C. (1)

3-4, 165-166, 286-290, 322-325, 329-331, 382-384, 385-386, 479-480, 831v.-836v.

852-852v., 982v.-983v., 1078v.- (...), 1087v.- (...)

Zeznania J. J. (1)

15, 237b, 485-486, 855v.-861

Zeznania S. S. (1)

18-19, 214b, 481-482, 838v. -845

Zeznania A. K.

465-467, 875-876v.

Zeznania B. C.

868v.-871

Zeznania K. W.

894-894v.

Zeznania M. D.

235b, 483-484, 872-875, 872v.-875

Zeznania M. N.

896v.-897v.

Zeznania K. K.

892-893v.

Zeznania W. S.

223b, 489-490, 845-849

zeznania R. W.

891-892

Pisma i płyty
z Banku (...) S.A. z historią rachunku prowadzonego na rzecz Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym
w P. M. C.

281, 403, 453-454, 455-461, 521-524a

Pisma i płyty
z (...) Banku S.A. z historią rachunku prowadzonego na rzecz Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym
w P. M. C.

380, 405

Dokumentacja przelewów

333

Kserokopie umowy o pracę, aneksów, wysokości wynagrodzenia
i wykorzystanego urlopu dotyczące M. P. (1)

258

Źródła wpłat w Kancelarii pochodziły z wpłat gotówkowych – przyjmowanie wpłat na kwitariusz, uznań na rachunku bankowym Kancelarii – wpłaty tytułem zajęcia wierzytelności, wpłaty z egzekucji terenowych – przyjmowane podczas egzekucji terenowych na kwitariusz terenowy,
a także wpłacanego wadium – odkładane do osobnych kopert.

Wpłaty gotówkowe przyjmował przeważnie pracownik sekretariatu w osobie A. K. lub M. D., a podczas ich nieobecności inny uprawniony pracownik. Wpłacane kwoty były przyjmowane na kwitariusz. Potwierdzenie wpłaty było wydawane wpłacającemu. Wpłacana gotówka była wkładana do pudełka znajdującego się w szufladzie biurka w sekretariacie, a następnie – zazwyczaj pod koniec dnia pracy – przekazywana M. P. (1) wraz z kwitariuszami. W biurku pozostawały jedynie drobne kwoty dające możliwość wydania reszty. Przy większych wpłatach gotówkowych – około 5.000, 10.000 złotych wzwyż – wpłaty gotówkowe przyjmowała bezpośrednio M. P. (1).

Przed wyjazdem na egzekucję terenową M. P. (1) wypłacała pracownikom zaliczki na wydatki m.in. na paliwo oraz hotel. Wyegzekwowane środki z egzekucji terenowej były odnotowywane
w protokole z czynności terenowych, odnotowywane w kwitariuszu terenowym, a potwierdzenie przyjęcia środków od dłużnika było wydawane dłużnikowi. Środki uzyskane w wyniku egzekucji terenowych były przekazywane M. P. (1).

Kancelaria była zamykana na klucz. Było 5 kompletów kluczy. Komplety kluczy posiadali M. P. (1), S. S. (1), J. J. (1) oraz M. C. (1). Ostatni piąty komplet to tzw. „klucze terenowe”.

W sytuacji, gdy pracownik wyjeżdżał na egzekucje terenową mając świadomość, że wróci po godzinach urzędowania Kancelarii, pobierał tzw. „klucze terenowe”. Pracownik rozbrajał alarm. Pozostawiał wyegzekwowane środki pieniężne w Kancelarii – zazwyczaj na przydzielonym mu biurku. Uzbrajał alarm i opuszczał Kancelarię. Każdy pracownik posiadał indywidualnie przypisany kod do systemu alarmowego oraz kartę magnetyczną. (...) alarmowy prowadził rejestr rozbrajania
i uzbrajania alarmu. W razie załączenia alarmu i wystąpienia problemu należało podać firmie ochroniarskiej ustalone hasło i alarm był anulowany. Środki z egzekucji terenowych pozostawione w Kancelarii były przekazywane wraz z kwitariuszem bezpośrednio M. P. (1).

M. P. (1) nigdy nie zgłaszała zastrzeżeń do przekazywanych jej kwot pieniężnych pochodzących z egzekucji terenowych, jak również nie zgłaszała jakichkolwiek niezgodności pomiędzy zapisami w kwitariuszu a ilością przekazywanej jej gotówki.

W Kancelarii przyjmowana była również gotówka tytułem wadium. Była możliwość wpłacania wadium przelewem. Wpłacone wadium było odnotowane w kwitariuszu. W przypadku przystąpienia do licytacji i jej wygrania wadium było przekazywane na rachunek depozytowy sądu.
W przypadku licytantów, którzy nie wygrali licytacji, wadium było zwracane w takiej samej formie, w jakiej zostało wpłacone, w tym w gotówce w Kancelarii. Gotówka tytułem wadium była przechowywana w Kancelarii w osobnych kopertach. Nigdy nie stwierdzono nieprawidłowości związanych z obrotem wadium.

Wpływy na rachunek bankowy Kancelarii, z uwagi na specyfikę tego rodzaju wpłat, były dokonywane w sposób bezpośredni –
z pominięciem „pośrednika” w postaci pracownika Kancelarii.

Zeznania M. C. (1)

3-4, 165-166, 286-290, 322-325, 329-331, 382-384, 385-386, 479-480, 831v.-836v. 852-852v., 982v.-983v., 1078v.- (...), 1087v.- (...)

Zeznania S. S. (1)

18-19, 214b, 481-482, 838v. -845

Zeznania J. J. (1)

15, 237b, 485-486, 855v.-861

Zeznania A. K.

465-467, 875-876v.

Zeznania M. D.

235b, 483-484, 872-875, 872v.-875

Zeznania S. K. (1)

226b, 487-488, 849v.-851v.

Zeznania B. C.

868v.-871

Zeznania K. W.

894-894v.

zeznania R. W.

891-892

Zeznania M. N.

896v.-897v.

Wydruki
z załączania
i wyłączania systemu alarmowego Kancelarii

493

Wpłaty gotówkowe były przechowywane w Kancelarii w metalowej kasetce oraz w sejfie. M. P. (1) umieszczała przyjmowaną gotówkę w sejfie, który mógł pomieścić gotówkę w ilości między 500.000 a 800.000 złotych. Sejf znajdował się w pomieszczeniu zajmowanym przez M. P. (1). Sejf był zamykany na klucz. Posiadał również zamek elektroniczny na kod (...). Zamek ten nie był używany. Kod do zamka szyfrowego znała jedynie M. P. (1). Posiadała ona również jedyny klucz do sejfu – żaden inny pracownik nie posiadał własnego klucza. Sejf można było otwierać i zamykać samym kluczem. M. P. (1) przechowywała klucz do sejfu w czerwonym etui na okulary. Gotówkę z sejfu pobierała jedynie M. P. (1).

W pomieszczeniu, w którym miejsce pracy miała M. P. (1), miejsce pracy miała również asesor J. J. (1). Przez pewien czas w pomieszczeniu tym wykonywała obowiązki służbowe również M. W.. M. W. zajmowała się wprowadzaniem prowadzonych postępowań do systemu komputerowego – rejestrowaniem spraw, wydawaniem postanowień kończących oraz innych drobnych spraw zleconych przez M. P. (1).

M. P. (1) nie zgłaszała żadnych zastrzeżeń, co do przekazywanej gotówki. Nie sygnalizowała żadnych braków.

Komornik M. C. (1) oraz pracownicy Kancelarii pobierali gotówkę na bieżące wydatki Kancelarii oraz w innych indywidualnych przypadkach od M. P. (1). M. P. (1) wypłacała gotówkę z sejfu lub kasetki. W celu dokumentowania ruchów gotówki M. C. (1) polecił M. P. (1) prowadzenie zeszytu,
w którym osoba pobierająca gotówkę składała podpis. Żaden pracownik Kancelarii nie pobierał gotówki samodzielnie, bez wiedzy M. P. (1).

Wyjaśnienia M. P. (1)

27-28, 33, 679, 829-831, 1077v.- (...)

Zeznania M. C. (1)

3-4, 165-166, 286-290, 322-325, 329-331, 382-384, 385-386, 479-480, 831v.-836v. 852-852v., 982v.-983v., 1078v.- (...), 1087v.- (...)

zeznania A. K.

465-467, 875-876v.

Zeznania M. D.

235b, 483-484, 872v.-875

zeznania J. J. (1)

15, 237b, 485-486, 855v.-861

zeznania W. S.

223b, 489-490, 845-849

zeznania S. S. (1)

18-19, 214b, 481-482, 838v. -845

Zeznania K. C.

232b, 871-872

Zeznania S. K. (1)

226b, 487-488, 849v.-851v.

Zeznania S. Ż.

219-220b i 861v.-863

Zeznania B. C.

868v.-871

Zeznania R. W.

891-892

Zeznania K. K.

892-893v.

Zeznania K. W.

894-894v.

Zeznania M. N.

896v.-897v.

M. P. (1) regularnie przychodziła do pracy na około godzinę przed rozpoczęciem urzędowania Kancelarii – przed innymi pracownikami. W czasie tym zazwyczaj przebywała w Kancelarii sama. Zdarzało się, że inni pracownicy zostawali w Kancelarii po godzinach jej urzędowania. Wynikało to ze specyfiki pracy Kancelarii (...).

Wyjaśnienia M. P. (1)

27-28, 33, 679, 829-831, 1077v.- (...)

Zeznania M. C. (1)

3-4, 165-166, 286-290, 322-325, 329-331, 382-384, 385-386, 479-480, 831v.-836v. 852-852v., 982v.-983v., 1078v.- (...), 1087v.- (...)

Zeznania S. S. (1)

18-19, 214b, 481-482, 838v. -845

Zeznania J. J. (1)

15, 237b, 485-486, 855v.-861

Wydruki
z załączania
i wyłączania systemu alarmowego Kancelarii

493

Raz w miesiącu M. P. (1) przedstawiała M. C. (1) raporty o stanie kasy – comiesięczne rozliczenie. Weryfikowane były kwitariusze, a następnie porównywane z wyciągiem z rachunku bankowego. M. P. (1) sporządzała rozliczenia w sposób nierzetelny w celu zamaskowania niedoborów gotówki. M. P. (1) wpisywała nieprawdziwe dane przy rozliczeniu kasy na koniec miesiąca. W okresie od 2013 do 2017 roku wpisane kwoty nie budziły zastrzeżeń M. C. (1). Nigdy nie zostały wykazane braki w kasie. M. C. (1) nie weryfikował, czy podana przez M. P. (1) kwota stanu kasy, faktycznie znajduje się w Kancelarii, mając pełne zaufanie do swojego pracownika.

Wyjaśnienia M. P. (1)

27-28, 33, 679, 829-831, 1077v.- (...)

Zeznania M. C. (1)

3-4, 165-166, 286-290, 322-325, 329-331, 382-384, 385-386, 479-480, 831v.-836v., 852-852v., 982v.-983v., 1078v.- (...), 1087v.- (...)

Zeznania J. N.

976v- 978

Zeznania I. W.

(...)-1080

Analiza kryminalna wpłat na kwitariusze oraz wpłat na rachunek bankowy

Załączniki 2A-D

Opinia biegłego I. W.

(...)- (...)

W latach 2013 – 2017 Kancelaria (...) była kontrolowana. Przeprowadzane było zarówno kontrole sądowe – przez sędziego wizytatora, jak również przez właściwą Izbę Komorniczą. Podczas prowadzonych kontroli M. P. (1) okazywała kwitariusze. Kontrola sądowa dotyczyła głównie ilości prowadzonych spraw, wpływu spraw, ilości załatwionych spraw pozytywnie i negatywnie oraz ich terminowości. Nikt nie kontrolował stanu gotówki w kasie oraz wyciągu
z rachunku bankowego. Prowadzone kontrole nie wykazały jakichkolwiek nieprawidłowości.

Zeznania M. C. (1)

3-4, 165-166, 286-290, 322-325, 329-331, 382-384, 385-386, 479-480, 831v.-836v., 852-852v., 982v.-983v., 1078v.- (...), 1087v.- (...)

Zeznania J. J. (1)

15, 237b, 485-486, 855v.-861

Zeznania S. S. (1)

18-19, 214b, 481-482, 838v. -845

M. P. (1) zamawiała przesyłki kurierskie na adres Kancelarii. Były to przesyłki prywatne. Przesyłki były dostarczane średnio raz, dwa razy w tygodniu. Zdarzało się, że przesyłki przychodziły codziennie. Paczki były o różnych gabarytach i różnej zawartości. Był to pokarm dla zwierząt, przyrządy wędkarskie, książki, kosmetyki, buty, kurtki, sukienki. Zdarzało się, że większe paczki były przepakowywane pod siedzibą Kancelarii z jednego samochodu do drugiego. Zdarzało się, że przesyłki kurierskie przychodziły również do M. C. (1).

Zeznania M. C. (1)

3-4, 165-166, 286-290, 322-325, 329-331, 382-384, 385-386, 479-480, 831v.-836v., 852-852v., 982v.-983v., 1078v.- (...), 1087v.- (...)

Zeznania J. J. (1)

15, 237b, 485-486, 855v.-861

Zeznania S. S. (1)

18-19, 214b, 481-482, 838v. -845

Zeznania W. S.

223b, 489-490, 845-849

Zeznania B. C.

868v.-871

Zeznania M. D.

235b, 483-484, 872v.-875

M. C. (1) był członkiem zespołu muzycznego. Próby zespołu odbywały się średnio raz w tygodniu, w godzinach popołudniowych – zazwyczaj między godziną 17:00 a 21:00 (po godzinach urzędowania kancelarii) – w pomieszczeniach piwnicznych Kancelarii. Członkowie zespołu wchodzili na próby wraz z M. C. (1). Członkowie zespołu – poza M. C. (1) – nie znali kodu, ani nie posiadali kluczy do Kancelarii. W pomieszczeniach piwnicznych znajdowały się m. in. sala prób i łazienka. Członkowie zespołu wchodząc na próby przechodzili przez sekretariat Kancelarii, jednakże zawsze z M. C. (1). Podczas prób członkowie zespołu nie poruszali się po pomieszczeniach przeznaczonych na Kancelarię, a w szczególności nie poruszali się po pokoju służbowym M. P. (1).

Zeznania M. C. (1)

3-4, 165-166, 286-290, 322-325, 329-331, 382-384, 385-386, 479-480, 831v.-836v.

852-852v. , 982v.-983v., 1078v.- (...), 1087v.- (...)

Zeznania J. J. (1)

15, 237b, 485-486, 855v.-861

Zeznania G. B.

887v.-888v.

Zeznania A. M.

889-889v.

Zeznania P. J.

890-890v.

zeznania R. W.

891-892

zeznania A. K.

465-467, 875-876v.

Zeznania B. C.

868v.-871

Zeznania K. W.

894-894v.

Osobą sprzątającą pomieszczenia Kancelarii była G. B.. Była zatrudniona na umowę zlecenie przez okres 10 lat. Codziennie przychodziła do Kancelarii na godzinę 14-15. Zazwyczaj kończyła pracę o godzinie 16-16:30. G. B. nie posiadała indywidualnego kodu do systemu alarmowego Kancelarii. G. B. nie miała również dostępu do kluczy kancelarii. Nigdy samodzielnie nie zamykała Kancelarii. Podczas wykonywania obowiązków przez G. B. byli obecni inni pracownicy. Jeżeli praca G. B. przedłużała się, to zawsze któryś z pracowników Kancelarii z nią zostawał.

Zeznania G. B.

887v.-888v.

Zeznania S. S. (1)

18-19, 214b, 481-482, 838v. -845

Zeznania J. J. (1)

15, 237b, 485-486, 855v.-861

Zeznania B. C.

868v.-871

Zeznania S. Ż.

219-220b i 861v.-863

Zeznania M. D.

235b, 483-484, 872v.-875

M. P. (1), w okresie od bliżej nieustalonego dnia 2013 roku do dnia 4 lipca 2017 roku, pobierała gotówkę znajdującą się
w Kancelarii, za którą była odpowiedzialna. M. P. (1)
nie odnotowywała pobieranej gotówki, ani dat jej poboru.

M. P. (1) najpierw wzięła z sejfu Kancelarii kwotę około 5.000 złotych. Planowała wskazaną kwotę zwrócić. Nikt nie zorientował się, że M. P. (1) przywłaszczyła wskazaną kwotę. Wtedy M. P. (1) postanowiła pobrać kolejną transzę gotówki w nieustalonej kwocie. M. P. (1) zaczęła systematycznie pobierać gotówkę z sejfu Kancelarii bez zamiaru zwrotu. W końcu robiła to tak często i przez tak długi okres czasu, że sama straciła orientację, ile rzeczywiście pobrała gotówki. W celu ukrycia niedoborów przedstawiała komornikowi nierzetelne dane w raportach kasowych, w których podawała dane nie budzące podejrzeń komornika, dopasowując je do stanu rachunku bankowego.

M. P. (1) nie wpłacała na rachunek Kancelarii wszystkich środków znajdujących się w sejfie. Dokonywała zaboru części znajdującej się w nim gotówki. M. P. (1) podjęła czynności mające na celu zakamuflowanie braków kasowych m. in. wysyłała przelewy z opóźnieniem, dokonywała przelewów w kwotach niższych niż należne lub pomijała opłacanie części należności.

Zdarzało się, że M. P. (1) wskazywała błędny rachunek odbiorcy. Sytuacja taka powodowała, że w dokumentacji komorniczej sprawa widniała jako rozksięgowana, mimo że przelew
z prawidłowo podanym numerem rachunku nie był wysyłany ponownie. (...) komputerowy sam podstawiał numer uprzednio podany przez wierzyciela i wprowadzony przez pracownika, przy czym była możliwość korekty numeru rachunku.

W efekcie tych celowych działań M. P. (1) wierzyciele nie otrzymywali całości kwot wyegzekwowanych w toku postępowań egzekucyjnych. Niektórzy wierzyciele otrzymywali przysługujące im wierzytelności z kilkumiesięcznym opóźnieniem. Wynikało to z pobierania na ten cel środków z bieżącej działalności Kancelarii. Umożliwiło to M. P. (1) uniknięcie wykrycia przywłaszczania gotówki. Zweryfikowanie przez wierzyciela działania M. P. (1) było możliwe dopiero po wydaniu postanowienia
o umorzeniu postępowania w konkretnej sprawie – ze wskazaniem, że postępowanie zostało zakończone bez pełnego zaspokojenia wierzytelności. Wykrycie działania M. P. (1) było możliwe również w sytuacji, gdy wierzyciel zwracał się o wydanie zaświadczenia
o dokonanych wpłatach. Weryfikacja wpłat i ich zestawienie z kwotami uzyskanymi w toku egzekucji wykazywały braki. Również sytuacje, kiedy dłużnik przedstawił wierzycielowi dowód wpłaty, której wierzyciel nie uzyskał od Komornika, powodowały ujawnienie braków kasowych.

Sytuacja, kiedy M. P. (1) wskazała błędny numer rachunku bankowego wierzyciela, miała miejsce m. in. w dniu 13 kwietnia 2016 roku. Tego dnia M. P. (1) dokonała przelewu wyegzekwowanej w toku postępowania należności na rzecz wierzyciela – Dyrektora Izby Celnej w Ł. – w kwocie 294.250,53 złotych, przy czym wpisała nieaktualny numer rachunku bankowego. Przelane pieniądze powróciły na rachunek bankowy Kancelarii. Następnie M. P. (1) przelała na właściwy rachunek bankowy wierzyciela jedynie część należności. Podobna sytuacja miała miejsce przy zaspokajaniu wierzyciela – Dyrektora Izby Celnej w S..

M. P. (1) nie opłaciła w terminie m.in. kwoty 7.604 złotych tytułem podatku dochodowego PIT-36L za rok 2016. Z tego tytułu naliczone zostały odsetki karne w wysokości 19.867,41 złotych. M. P. (1) uiściła odsetki karne w dniu 20 kwietnia 2016 roku bez wiedzy M. C. (1).

M. P. (1) pobieraną gotówkę przeznaczała na swoje bieżące potrzeby, m. in. spłatę zadłużenia konkubenta – S. K. (2), remont budynku gospodarczego znajdującego się na działce S. K. (2), a także celem opłacania przesyłek kurierskich, które przychodziły do Kancelarii.

M. P. (1) przyznała, że rozliczała kasę w sposób nierzetelny. Wpisywała nieprawdziwe dane na koniec miesiąca przy rozliczeniu kasy. M. P. (1) tuszowała pobieraną gotówkę prowadząc m. in. tzw. „kreatywną księgowość”.

M. P. (1) w okresie od nieustalonego dnia 2013 roku do 4 lipca 2017 roku przywłaszczyła powierzone jej mienie w formie gotówkowej w łącznej kwocie 1 307 948,19 złotych, przy czym przyznała się do przywłaszczenia jedynie kwoty 250.000 złotych.

Wyjaśnienia M. P. (1)

27-28, 33, 679, 829-831, 1077v.- (...), 1083v.-1084v.

Zeznania M. C. (1)

3-4, 165-166, 286-290, 322-325, 329-331, 382-384, 385-386, 479-480, 831v.-836v.

852-852v. , 982v.-983v., 1078v.- (...), 1087v.- (...)

Zeznania J. J. (1)

15, 237b, 485-486, 855v.-861

Zeznania S. S. (1)

18-19, 214b, 481-482, 838v. -845

Zeznania W. S.

223b, 489-490, 845-849

Zeznania S. Ż.

219-220b i 861v.-863

Zeznania S. K. (1)

226b, 487-488, 849v.-851v.

Zeznania A. B. (1)

983v.-985

Dokumentacja przelewów

333

Kserokopie bankowych zbiorczych dowodów obciążeniowych

388

Informacja z Urzędu Skarbowego

244-249

Deklaracje podatkowe

509-519

Pismo z (...) Bank S.A.
i historia rachunków prowadzonych na rzecz M. P. (1)

710-738

Pisma i płyty
z (...) Banku S.A. z historią rachunku prowadzonego na rzecz M. P. (1)

402, 405, 538-640

Dane
o rachunkach bankowych M. P. (1)
z informacji centralnej O.

710-738

Pisma i płyty
z (...) Bank S.A.
z historią rachunku prowadzonego na rzecz M. P. (1)

528-533

Zawiadomienia
o popełnieniu przestępstwa

148, 251, 252, 253, 254, 256, 261-262, 263, 264, 265, 282, 335-336, 377, 379, 392-395, 899-975, 979

W dniu 4 lipca 2017 Urząd Skarbowy w P. przeprowadził kontrolę w Kancelarii (...). Podstawą kontroli był brak płatności składek za rok 2017.

M. C. (1) poprosił M. P. (1) o okazanie dowodów wpłat składek. M. P. (1) przedstawiła dokumenty za rok 2016, twierdząc, że doszło do oczywistej omyłki pisarskiej. Kontrolerzy Urzędu Skarbowego stwierdzili, że dokonają weryfikacji wpłat i dokończą kontrolę innego dnia.

M. C. (1) zażądał natychmiastowego rozliczenia kasy. Zaczął weryfikować wpłaty w obecności M. P. (1). Po dostrzeżeniu nieprawidłowości M. C. (1) zażądał wyjaśnień od M. P. (1). Początkowo M. P. (1) wypierała się nieprawidłowości. Następnie M. P. (1) przyznała się do fałszowania miesięcznych rozliczeń kasowych, które były przedkładane M. C. (1) do podpisania. M. P. (1) wskazała, że robiła tak od kilku lat. Oświadczyła również, że przedłożone podczas kontroli dowody wpłat, rzeczywiście dotyczyły roku 2016. Powyższe wyjaśniała swoim lenistwem i zaniedbaniami.

Następnie M. C. (1) wraz z S. S. (1) – kierownikiem Kancelarii – dokonali weryfikacji rachunku bankowego Kancelarii. Ustalili, że przelew tytułem należnego podatku VAT nie został wykonany przez M. P. (1). Na rachunku bankowym nie było kwoty, która umożliwiłaby zapłatę podatku VAT w wysokości ok. 740.000 złotych.

Po przeprowadzonej kontroli Urzędu Skarbowego w P. M. C. (1) udał się na rozmowę do Naczelnika Urzędu Skarbowego. Naczelnik przyznał, że w 2016 roku Kancelaria (...) została wytypowana do kontroli. Podstawą kontroli miały być nieopłacone zaliczki na podatek dochodowy. Naczelnik skreślił Kancelarię z listy podmiotów do kontroli uznając, że nie jest możliwe, aby funkcjonariusz publiczny nie płacił zobowiązań podatkowych. Po tej rozmowie Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. obciążył Kancelarię (...) odsetkami od nieterminowych płatności. Była to kwota rzędu 20.000 złotych.

Wyjaśnienia M. P. (1)

27-28, 33, 679, 829-831, 1077v.- (...), 1083v.-1084v.

Zeznania M. C. (1)

3-4, 165-166, 286-290, 322-325, 329-331, 382-384, 385-386, 479-480, 831v.-836v., 852-852v., 982v.-983v., 1078v.- (...), 1087v.- (...)

Zeznania S. S. (1)

18-19, 214b, 481-482, 838v. -845

Zeznania J. J. (1)

15, 237b, 485-486, 855v.-861

Po ustaleniu powyższego M. C. (1) wezwał M. P. (1) na rozmowę. Rozmowa M. C. (1) z M. P. (1) odbyła się w obecności J. J. (1) – asesora komorniczego i S. S. (1) – kierownika Kancelarii.

Po przeprowadzeniu rozliczenia kasowego M. C. (1) ustalił, że na dzień 30 czerwca 2017 roku w kasie Kancelarii brakuje 430.000 złotych. M. P. (1), po ujawnieniu braków, oświadczyła, że się pogubiła we wszystkim i straciła rachubę. M. P. (1) przyznała się do przywłaszczania pieniędzy z kasy Kancelarii w kwocie 250.000 do 300.000 złotych.

Ustaleniem wysokości przywłaszczonej kwoty przez M. P. (1) zajmowali się M. C. (1), S. S. (1) oraz J. J. (1), a także w zakresie prowadzonych spraw pozostali przydzieleni pracownicy Kancelarii. Dokonywali oni weryfikacji kwot widniejących na wyciągach bankowych zestawiając je z kwotami wskazanymi w tzw. „zbiorówkach”. Weryfikowali również prawidłowość windykacji terenowej oraz wpływów na rachunek bankowy Kancelarii celem ustalenia czy środki zaksięgowane w karcie rozliczeniowej faktycznie zostały przekazane konkretnemu wierzycielowi. Pracownicy Kancelarii weryfikowali również sprawy zgłaszane przez wierzycieli. W sytuacji gdy wierzyciel informował, że nie otrzymał należności, to drukowana była zbiorcza lista przelewów
z danego dnia i weryfikowano wszystkie przelewy z listy. Pracownicy robili to trzema metodami – po kwocie, nazwisku i pozycji. Konsekwencją weryfikacji było składanie kolejnych zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa.

W dniu 20 sierpnia 2019 roku M. C. (1) zatrudnił A. B. (1) – księgową w Kancelarii (...) – w celu weryfikacji prawidłowych sald kont w sprawach egzekucyjnych.

Szkody powstałe działaniem M. P. (1) zostały zgłoszone do ubezpieczycieli. Ubezpieczyciele pokryli część ustalonej szkody, tj. (...) S.A. w kwocie 198 838,51 zł (k. 398, 792), zaś (...) S.A. w kwotach 294.250,53 zł (k. 520) i 20.718,46 zł (k. 520), czyli łącznie 314.968,99 zł.

Po ujawnieniu nieprawidłowości sytuacja finansowa Kancelarii była trudna. M. C. (1) zasilał rachunek bankowy Kancelarii własnymi środkami finansowymi. Podjął starania w celu uruchomienia kredytu na działalność Kancelarii. M. C. (1) wystawił również własny dom na sprzedaż. Oferta sprzedaży była zamieszczona w Internecie. Do sprzedaży domu nie doszło.

Wyjaśnienia M. P. (1)

27-28, 33, 679, 829-831, 1077v.- (...), 1083v.-1084v.

Zeznania M. C. (1)

3-4, 165-166, 286-290, 322-325, 329-331, 382-384, 385-386, 479-480, 831v.-836v., 852-852v., 982v.-983v., 1078v.- (...), 1087v.- (...)

Zeznania J. J. (1)

15, 237b, 485-486, 855v.-861

Zeznania S. S. (1)

18-19, 214b, 481-482, 838v. -845

Zeznania A. B. (1)

983v.-985

Rozliczenie kasy z dnia 04.07.2017 roku

6

Pismo i płyta z (...) Banku S.A. z historią rachunku prowadzonego na rzecz M. P. (1)

402, 538-640

Dane
o rachunkach bankowych M. P. (1)
z informacji centralnej O.

528-533

Pismo i płyta z (...) Bank S.A. z historią rachunku prowadzonego na rzecz M. P. (1)

710-738

Informacja od (...) S.A. dotycząca wypłaconego odszkodowania

398

Informacja od (...) S.A. dotycząca wypłaconego odszkodowania

520

Zawiadomienia
o popełnieniu przestępstwa

148, 251, 252, 253, 254, 256, 261-262, 263, 264, 265, 282, 335-336, 377, 379, 392-395, 899-975, 979

W celu dokładnego oszacowania wartości przywłaszczonej gotówki, Prokuratura Rejonowa w. (...) dokonała analizy kryminalnej na podstawie zgromadzonych kwitariuszy, zeszytu z przelewami oraz danych elektronicznych z kont bankowych. Analiza obrotów kasowych w Kancelarii (...) za okres objęty aktem oskarżenia, w oparciu
o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, bezspornie wskazuje na nierzetelne prowadzenie kasy gotówkowej Kancelarii, czego wynikiem było powstanie niedoboru gotówki w kasie Kancelarii stanowiącego na dzień 4 lipca 2017 r. wartość 1.071.195,35 złotych (wartość początkowa).

W sprawie powołana została również biegła I. W. na okoliczność ustalenia rzeczywistej wysokości szkody, jaka powstała po stronie pokrzywdzonego – Kancelarii (...) – na skutek działań M. P. (1) w zakresie objętym aktem oskarżenia, w oparciu
o wszystkie dostępne w aktach sprawy i załącznikach dokumenty
i osobowe źródła dowodowe. Wynik analizy obrotów kasowych w Kancelarii (...) za okres wskazany w akcie oskarżenia, w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, wskazał na nierzetelne prowadzenie kasy gotówkowej Kancelarii, wynikiem czego było powstanie niedoboru gotówki w kasie Kancelarii, który na dzień 04.07.2017 r. wynosił 1.071.195,35 zł. (wartość początkowa)

W toku przewodu sądowego – na skutek zastrzeżeń M. C. (1) do opinii biegłej w zakresie konieczności korekty wskazanej powyżej kwoty przez poprawne jej obliczenie, ustalono, iż kwota pieniężna przywłaszczona przez M. P. (1) z Kancelarii (...) wynosiła
w rzeczywistości 1 307 948,19 złotych. (wartość końcowa ustalona przez sąd)

Zeznania M. C. (1)

3-4, 165-166, 286-290, 322-325, 329-331, 382-384, 385-386, 479-480, 831v.-836v., 852-852v., 982v.-983v., 1078v.- (...), 1087v.- (...)

Zeznania J. N.

976v- 978

Zeznania I. W.

(...)-1080

Analiza kryminalna wpłat na kwitariusze oraz wpłat na rachunek bankowy

Załączniki 2A-D

Opinia biegłego I. W.

(...)- (...)

Pismo i płyta
z Banku (...) S.A. z historią rachunku prowadzonego na rzecz Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym
w P. M. C.

281, 403, 453-454, 455-461, 521-524a

Pismo i płyta
z (...) Banku S.A. z historią rachunku prowadzonego na rzecz Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym
w P. M. C.

380, 405

Kserokopie rozliczenia kasy

92-146 408-453, 688-699

Protokół oględzin kwitariuszy

495

Protokół oględzin zeszytów z napisem „gotówka z kasy”

643-645

Wykaz wpłat stanowiących rękojmie licytacyjne, które zostały zwrócone z kasy

525-525a, 687, 700

M. P. (1) została zatrzymana w dniu 5 lipca 2017 r. Tego dnia przeprowadzone zostało przeszukanie nieruchomości pod adresem B. N. 125 – należącej do M. P. (1).

Protokół zatrzymania osoby

21

Protokół przeszukania

22-23

M. P. (1) nie była dotychczas karana.

Karta karna

668, 814

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

M. P. (1)

W nieustalonych datach w okresie czasu od 2013 roku do 04 lipca 2017 roku
w P., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako księgowa Kancelarii (...) uprawniona do dysponowania gotówką powierzoną Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w. (...) M. C. (1) przez wierzycieli i dłużników w ramach prowadzonych przez niego postępowań egzekucyjnych, a wpłaconą do kasy Kancelarii, dokonała przywłaszczenia z kasy Kancelarii powierzonego jej w ramach obowiązków mienia w postaci pieniędzy w kwocie 1 307 948,19 złotych, co stanowi mienie znacznej wartości, na szkodę M. C. (1), tj. o czyn z art. 284 § 2 k.k. w zw.
z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Za nieudowodnione Sąd uznał okoliczności, na które powoływała się oskarżona w swych wyjaśnieniach, a które stanowiły główną oś jej linii obrony, a mianowicie, że:

- M. C. (1) pobierał gotówkę z sejfu Kancelarii samodzielnie, bez wiedzy oskarżonej, bez odnotowania tego faktu w zeszycie, a tym samym nierzetelne są zapisy zawarte w zeszycie dotyczące ilości gotówki pobranej przez komornika z sejfu;

- każdy z pracowników Kancelarii miał dostęp do sejfu i mógł pobierać z niego gotówkę samodzielnie, bez wiedzy i udziału oskarżonej, albowiem każdy z pracowników wiedział, gdzie oskarżona trzyma klucze do sejfu i tym samym istniał swobodny dostęp do sejfu i zgromadzonych tam środków;

- dostęp do sejfu, a tym samym dostęp do zgromadzonej tam gotówki, mieli także członkowie zespołu muzycznego, odbywającego próby w części piwnicznej, po godzinach urzędowania Kancelarii;

- okoliczności dotyczące pożyczania kluczy do Kancelarii innym pracownikom, np. S. K. (1) czy S. Ż., ograniczenia możliwości wzięcia urlopu, ograniczonego dostępu do drukarki, a także tego, że J. J. (1) informowała oskarżoną, że M. C. (1) samodzielnie pobierał pieniądze z kasy Kancelarii.

- przywłaszczonej kwoty pieniędzy nie da się dokładnie ustalić w oparciu o dokumenty źródłowe, a zatem należy przyjąć taką kwotę przywłaszczenia, do której przyznała się oskarżona.

Wyjaśnienia oskarżonej M. P. (1) (częściowo)

27-28, 33, 679, 829-831, 1077v.- (...), 1083v.-1084v.

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia M. P. (1)

Podstawę ustalenia stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie stanowiły częściowo wyjaśnienia M. P. (1) (k. 27-28, 33, 679, 829-831, 1077v.- (...)). M. P. (1) przyznała się do zarzucanego jej czynu w części, a mianowicie do przywłaszczenia kwoty 250.000 złotych. Sąd uznał wyjaśnienia M. P. (1) w powyższym zakresie za wiarygodne co do zasady, a mianowicie, że przywłaszczyła sobie gotówkę, jednakże Sąd uznał, iż w kwocie znacznie większej niż ta, do której się przyznała.

Sąd uznał również za wiarygodne twierdzenia odnośnie wcześniejszego przychodzenia M. P. (1) do Kancelarii oraz zostawania innych pracowników, m. in. J. J. (1) czy S. S. (1) po godzinach urzędowania Kancelarii – co miało chociażby miejsce po powrocie z egzekucji terenowych, a także wynikało z systematyki pracy w Kancelarii. Jednakże powody, dla których oskarżona przychodziła wcześniej do pracy, jak również nie korzystała z urlopów wypoczynkowych były inne, niż te, na które oskarżona się powoływała (w tym zakresie Sąd podziela zdanie oskarżyciela posiłkowego M. C. (1), że chodziło o to, aby oskarżona nie miała świadków swoich manipulacji z gotówką zgromadzoną w sejfie).

Sąd uznał również za wiarygodne twierdzenia M. P. (1) w zakresie przyjmowania gotówki, w tym wadium, od dłużników i osób przystępujących do licytacji z nieruchomości.

Również jako wiarygodne jawią się twierdzenia w zakresie nierzetelnego rozliczania kasy przez M. P. (1) oraz wpisywania nieprawdziwych danych na koniec miesiąca przy rozliczaniu kasy. Powyższe znajduje potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, w szczególności depozycjach świadków będących pracownikami Kancelarii, w szczególności M. C. (1), J. J. (1) i S. S. (1), ale także innych pracowników chociażby A. B. (2), A. K., B. C., M. D., S. Ż., S. K. (1) czy R. W..

Zeznania M. C. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom M. C. (1) (k. 3-4, 165-166, 286-290, 322-325, 329-331, 382-384, 385-386, 479-480, 831-837, 852, 982v.-983v., 1078v.- (...), 1087v.- (...)). Prowadził on Kancelarię (...) przy Sądzie Rejonowym w. (...). Zatrudniał M. P. (1)
w charakterze księgowej od czerwca 2009 r. do lipca 2017 r. W okresie tym zatrudniał również szereg innych pracowników biurowych oraz merytorycznych – prowadzących postępowania egzekucyjne. M. C. (1) niewątpliwie darzył M. P. (1) zaufaniem. Wynika to zarówno z twierdzeń M. C. (1), ale także okoliczności sprawy – przydzielenie kluczy do Kancelarii, powierzenie klucza do sejfu Kancelarii, umieszczenie sejfu Kancelarii w pokoju zajmowanym przez M. P. (1), udzielenie dostępu M. P. (1) do rachunku bankowego Kancelarii oraz wpłacania gotówki w banku, czy też zobowiązanie pracowników sekretariatu do wzywania M. P. (1) przy przyjmowaniu wpłat większej kwoty gotówki. Zaufanie to wynikało z kilkuletniej współpracy. Sam M. C. (1) w swych zeznaniach określał M. P. (1) jako swoją „prawą rękę”. M. P. (1) zajmowała się wszelkimi przepływami gotówkowymi w Kancelarii. Sprawowała pieczę nad prawidłowym rozliczaniem prowadzonych postępowań egzekucyjnych, w tym kwot należnych tytułem zaspokojenia wierzycieli, jak również wynagrodzeń pracowników oraz należności podatkowych. M. C. (1) jednoznacznie wskazywał na zakres obowiązków M. P. (1), a także kwestie organizacyjne prowadzonej Kancelarii, zakres zadań i obowiązków innych zatrudnionych osób, kwestie związane z przydzielaniem kluczy, indywidualnymi kodami do systemu alarmowego dla każdego pracownika. To depozycje M. C. (1) stanowiły podstawę ustalenia stanu faktycznego, albowiem prowadząc Kancelarię miał on najobszerniejszą wiedzę w zakresie jej funkcjonowania, wprowadzonych zasad bezpieczeństwa, prowadzenia postępowań egzekucyjnych oraz wszystkich przedmiotowo istotnych kwestii związanych z prowadzonym postępowaniem. Depozycje świadka były jasne, spójne i rzetelne. Obszernie opisywał wszystkie okoliczności sprawy oraz aktywnie brał udział w prowadzonym postępowaniu, chociażby weryfikując wszystkie wpłaty gotówkowe z kwitariuszami oraz wydrukami z rachunków bankowych wraz z pozostałymi pracownikami, jak również zatrudniając A. B. (1) – księgową w Kancelarii (...) celem weryfikacji prawidłowych sald kont w sprawach egzekucyjnych. Jego depozycje oraz załączana dokumentacja korespondowały i uzupełniały się zarówno z depozycjami osobowych źródeł dowodowych, w szczególności S. S. (1), J. J. (1), M. D., ale także w większym lub mniejszym stopniu również z depozycjami pozostałych świadków oraz częściowo wyjaśnieniami M. P. (1) – w zakresie w jakim Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonej za wiarygodne. Podkreślić należy, iż M. C. (1) – co do zasady – potwierdził sporządzone w sprawie analizę kryminalną oraz opinię biegłej oraz depozycje osób sporządzających, przy czym wskazał, iż powinny one ulec częściowej korekcie. W sposób szczegółowy opisał, jak miałaby wyglądać korekta tychże dowodów w zakresie ustalonej kwoty przywłaszczenia pieniędzy przez M. P. (1), zaś Sąd w zdecydowanej większości korektę tą uwzględnił, co znalazło odzwierciedlenie w opisie czynu i ustalonej kwocie przywłaszczenia.

Zeznania A. B. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom A. B. (1) (k. 983v.-985). Świadek była zatrudniona
w charakterze księgowej w Kancelarii (...), a tym samym posiadała specjalistyczną wiedzę z zakresu księgowości oraz rozliczeń Kancelarii (...). M. C. (1) zatrudnił świadka celem ustaleniu prawidłowych sald kont w sprawach egzekucyjnych. Świadek wskazał, że głównym problemem była duża rozbieżność miedzy stanem księgowym stanu zaliczek wierzycieli w sprawach a stanem, który pokazywał stan sprawy. Z księgowości wynikało, że danej zaliczki nie ma, zaś w stanie sprawy ta zaliczka widniała jako istniejąca. Świadek otrzymała od M. C. (1) zestawienie zaliczek wydrukowane z systemu elektronicznego księgowania, w którym były wykazane zaliczki na poziomie minusowym – ponad 200.000 złotych. Do zadań świadka należało poprawienie wyliczeń księgowych tak, by można było dokładnie ustalić stan zaliczek i je rozliczyć. Świadek ustaliła, że saldo z roku 2010 zostało błędnie przeniesione na 2011 rok. Takie sytuacje powtarzały się w latach następnych.

Świadek wskazała, że jeżeli była wpłata na kwitariusz, ale nie została zapisana, to nie znajdowała odzwierciedlania w zapisach. Zasadą jest, że saldo zamknięcia musi być identyczne jak saldo otwarcia. Jeżeli salda się różnią, to znaczy, że coś jest nie tak. Świadek wskazała, że nie miała dostępu do żadnych dokumentów źródłowych, pracowała tylko na zapisach w systemie. Zeznania świadka były jasne, spójne i rzetelne. Wskazały na nieprawidłowości w księgowaniu przepływów finansowych w Kancelarii. Zeznania te uzupełniały się i korespondowały z depozycjami M. C. (1), ale również zostały potwierdzone – w zakresie nieprawidłowego prowadzenia księgowości Kancelarii – analizą kryminalną oraz opinią biegłej I. W..

zeznania J. J. (1)

Podstawę ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie stanowiły m. in. zeznania J. J. (1) (k. 15, 237b, 485-486, 855v.-861) oraz S. S. (1) (k. 18-19, 214b, 481-482, 838v. -845). Były to osoby z wieloletnim doświadczeniem pracowniczym w Kancelarii (...). Osoby te rozpoczynały pracę w Kancelarii (...) prowadzonej przez C. A.. M. C. (1) darzył J. J. (1) i S. S. (1) pełnym zaufaniem. Okoliczność tę potwierdzają zeznania M. C. (1), jak również sprawowane funkcje i wykonywane obowiązki w Kancelarii, a także okoliczność, że osoby te zostały poproszone o obecność podczas rozmowy M. C. (1) z M. P. (1) w związku z ujawnionymi nieprawidłowościami. Wskazani świadkowie posiadali obszerną i dokładną wiedzę z zakresu funkcjonowania Kancelarii. Posiadali wiedzę w przedmiocie obrotu wpływami gotówkowymi oraz ich księgowaniem, egzekucji terenowych, ich rozliczania, pobierania zaliczek na prowadzenie egzekucji. Posiadali również wiedzę w przedmiocie zabezpieczenia Kancelarii systemem alarmowym, indywidualnych kodów do tego systemu oraz kompletów kluczy i ich przydziału. Świadkowie posiadali również wiedzę w zakresie prób zespołu muzycznego M. C. (1), a także pozostawania pracowników po godzinach urzędowania Kancelarii oraz przychodzenia pracowników przed rozpoczęciem jej urzędowania – w szczególności M. P. (1). Świadkowie posiadali również dokładną wiedzę o obowiązkach, które spoczywały na M. P. (1), w szczególności w zakresie przyjmowania należności gotówkowych, zabezpieczania kwot wpłacanego wadium – umieszczanie w kopertach, przelewów bankowych. Posiadali informacje w zakresie sejfu oraz jego zabezpieczenia kluczem i kodem, miejsca przechowywania klucza, kasetki kasowej, przyjmowania wpływów gotówkowych przez pracowników sekretariatu, a następnie przekazywania ich wraz z kwitariuszami M. P. (1). Świadkowie posiadali także wiedzę w zakresie przebiegu spotkania M. C. (1) z M. P. (1) oraz ustalonych braków kasowych w Kancelarii – albowiem jak już wskazano uczestniczyli w tym spotkaniu oraz weryfikowali wpływy celem ustalenia braków kasowych. Posiadali wiedzę również w zakresie dostarczania paczek na adres Kancelarii do M. P. (1) oraz częściowo ich zawartości. Zeznania świadków były jasne, spójne i rzetelne. Wzajemnie ze sobą korespondowały oraz uzupełniały się, tak między sobą, jak i z depozycjami innych świadków, w szczególności M. C. (1), M. D., S. Ż., a także częściowo wyjaśnieniami M. P. (1) – w zakresie w jakim zostały uznane za wiarygodne. Sąd uznał depozycje świadków za w pełni wiarygodne. Depozycje świadków
w pełni odzwierciedlały posiadaną przez nich wiedzę. Brak było wewnętrznych sprzeczności
w depozycjach świadków. Przede wszystkim zeznania tych świadków pozwalają na całkowite wykluczenie wiarygodności wyjaśnień M. P. o nieograniczonym, swobodnym dostępie pracowników kancelarii do sejfu i zgromadzonych tam środków, bez udziału i wiedzy oskarżonej.

zeznania S. S. (1)

zeznania A. K.

Podstawę ustalenia stanu faktycznego w zakresie funkcjonowania sekretariatu Kancelarii, jak również przyjmowania należności od dłużników i przekazywania gotówki M. P. (1), stanowiły zeznania świadków A. K. (k. 465-467, 875-876v.) oraz M. D. (k. 235b, 483-484, 872v.-875). Wskazani świadkowie posiadali również wiedzę w przedmiocie funkcjonowania Kancelarii, osób zatrudnionych, zakresu ich obowiązków, jak również przypisania indywidualnych kodów do systemów alarmowych, sejfu
i kasetki. Zeznania świadków były jasne, spójne i rzetelne. Wzajemnie korespondowały
i uzupełniały się tak miedzy sobą, jak i z depozycjami innych świadków, w szczególności M. C. (1), S. S. (1) oraz J. J. (1).

Zeznania M. D.

Zeznania B. C.

Podstawę ustalenia stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie stanowiły m. in. zeznania świadka B. C. (k. 868v.-871). Zeznania świadka były jasne, spójne i rzetelne. Korespondowały i uzupełniały się z depozycjami innych osobowych źródeł dowodowych,
w szczególności z zeznaniami M. C. (1), S. S. (1), J. J. (1), S. Ż. R. W., K. K., K. C., W. S. oraz S. K. (1). Depozycje świadka odzwierciedlały rzeczywisty zakres jej wiedzy w przedmiotowym postępowaniu.

Zeznania S. Ż.

W poczet materiału dowodowego przedmiotowej sprawy zostały zaliczone depozycje S. Ż. (k. 219-220b i 861v.-863), R. W. (k. 891-892), K. K. (k. 892-893v.) K. C. (k. 232b, 871-872), W. S. (k. 223b, 489-490, 845-849), S. K. (1) (k. 226b, 487-488, 849v.-851v.) oraz K. W. (k. 894-894v.). Osoby te były zatrudnione w Kancelarii (...) w różnych okresach czasu, zaś ich depozycje dają pełny obraz funkcjonowania Kancelarii w zakresie prowadzonych postępowań egzekucyjnych oraz ich specyfiki. Świadkowie wskazywali sposób pobierania
i rozliczania zaliczek w celu realizacji egzekucji terenowych, a także rozliczania wyegzekwowanej kwoty wraz z kwitariuszem. Świadkowie wskazali, że rozliczenia były dokonywane z M. P. (1). Wskazali, że wpłaty od dłużników były przyjmowane przez pracowników sekretariatu, jednakże były one przekazywane do rozliczenia – wraz
z kwitariuszem – M. P. (1). Jeżeli kwoty te były wyższe przyjmowała je bezpośrednio M. P. (1). Świadkowie posiadali również wiedzę w przedmiocie prób zespołu (...) w piwnicy Kancelarii. Każdy pracownik posiadał indywidualny kod do systemu alarmowego Kancelarii. Świadkowie wskazali, że nie było sytuacji, żeby zaginęły pieniądze lub zaistniały rozbieżności między kwotami wskazanymi w kwitariuszach a kwotami faktycznie wpłacanymi. Nie było sytuacji, aby w Kancelarii leżały pieniądze w sposób nieuporządkowany. Żaden ze świadków nie widział, aby M. C. (1) samodzielnie pobierał gotówkę z sejfu Kancelarii. Zeznania świadków były jasne, spójne i rzetelne. Wzajemnie ze sobą korespondowały oraz uzupełniały się. Ewentualne nieścisłości, tudzież rozbieżności,
w ocenie Sądu, wynikały z różnych okresów pracy świadków w Kancelarii. Depozycje świadków odzwierciedlały ich rzeczywistą wiedzę w zakresie funkcjonowania Kancelarii oraz obowiązków pracowniczych M. P. (1). Sąd uznał depozycje wskazanych powyżej świadków za wiarygodne, tym bardziej, że korespondowały i uzupełniały się
z zeznaniami M. C. (1), J. J. (1) oraz S. S. (1), jak również A. K. i M. D., a które Sąd również uznał za w pełni wiarygodne.

Zeznania R. W.

Zeznania K. K.

Zeznania K. C.

Zeznania W.

S.

Zeznania S. K. (1)

Zeznania K. W.

Zeznania M. N.

Sąd dał wiarę depozycjom świadka M. N. (k. 896v.-897v.). Pracowała ona w Kancelarii (...) w okresie od lutego 2012 roku do lipca 2014 roku, następnie przez 2 miesiące była na zwolnieniu lekarskim oraz rok na urlopie macierzyńskim. Pracowała
w charakterze drugiej księgowej. Po powrocie pracowała 3 miesiące – okres wypowiedzenia umowy o pracę. Depozycje świadka koncentrowały się na wykonywanych czynnościach tak własnych, jak i M. P. (1). Świadek wskazał, że M. P. (1) drukowała wyciąg bankowy, na podstawie którego świadek księgowała wpłaty dłużników, wpłaty kwitariusza i umarzała postępowania z powodu wpłat lub bezskuteczności egzekucji. Świadek wskazała, że miała dostęp do sejfu przez okres dwóch tygodni w lipcu/sierpniu 2012 roku – urlop M. P. (1) – jednakże okres ten nie jest objęty zarzutem
w przedmiotowym postępowaniu, jak również nikt nie zgłaszał zastrzeżeń do stanu kasy po powrocie z urlopu M. P. (1). W pozostałym okresie dostęp do sejfu Kancelarii miała jedynie M. P. (1). Sejf znajdował się w pomieszczeniu przydzielonym M. P. (1). Świadek wskazał, że jeżeli wpłaty były dokonywane w sekretariacie Kancelarii to były przekazywane M. P. (1). M. P. (1) dokonywała przelewów bankowych. Depozycje świadka były jasne, spójne i rzetelne. Wzajemnie korespondowały i uzupełniały się z depozycjami pozostałych osobowych źródeł dowodowych, w szczególności M. C. (1), J. J. (1) oraz S. S. (1), a także M. D. i A. K.. Sąd uznał depozycje świadka za w pełni wiarygodne.

Zeznania A. M.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków A. M. (k. 889-889v.) i P. J. (k. 890-890v.). Osoby te były członkami zespołu muzycznego M. C. (1).
W pomieszczeniach piwnicznych Kancelarii odbywały się próby tego zespołu. Członkowie zespołu zawsze wchodzi i wychodzili z M. C. (1). Zdarzało się, że w czasie tym byli pracownicy Kancelarii. Świadkowie nie poruszali się po pomieszczeniach Kancelarii, poza przejściem wraz z M. C. (1) przez Sekretariat Kancelarii do sali prób w pomieszczeniach piwnicznych. Była tam również łazienka. Świadkowie nie poruszali się samowolnie po pomieszczeniach przeznaczonych na Kancelarię. Zeznania świadków były jasne, spójne i rzetelne. Wzajemnie uzupełniały się i korespondowały z zeznaniami M. C. (1), jak również innych pracowników Kancelarii oraz zeznaniami G. B..

Zeznania P. J.

Zeznania G. B.

Zeznania świadka G. B. (k. 887v.-888v.) Sąd uznał za wiarygodne. Zeznania te były jasne, spójne i rzetelne. Świadek wykonywała czynności związane ze sprzątaniem w Kancelarii. Zeznania świadka stanowiły podstawę ustalenia stanu faktycznego w zakresie wykonywanych obowiązków, jak i prób zespołu muzycznego M. C. (1). Zeznania te wzajemnie korespondowały i uzupełniały się z depozycjami innych świadków, w szczególności M. C. (1), A. M., P. J., S. Ż., J. J. (1) oraz S. S. (1). Strony nie kwestionowały zeznań świadka.

Zeznania J. N.

Podstawę ustalenia stanu faktycznego przedmiotowej sprawy w zakresie kwoty przywłaszczonej przez M. P. (1) stanowiły m. in. zeznania świadka J. N. (k. 976v.-977) oraz sporządzona przez niego analiza kryminalna (Załącznik 2A-D). Posiadał on wykształcenie wyższe w zakresie ekonomii i sporządził analizę kryminalną wpłat na kwitariusze oraz wpłat na rachunek bankowy.

Sporządzona przez świadka analiza kryminalna była jasna, spójna i rzetelna. Została oparta zgromadzony w sprawie źródłowy materiał dowodowy. Wyliczenia zawarte w analizie były prawidłowe w odniesieniu do przedstawionego mu materiału źródłowego. Świadek sporządził analizę kryminalną na podstawie dokumentacji, jaką dysponował. Nie ma także wątpliwości co do zasadności przyjętej przez świadka metodologii opracowania danych liczbowych, a jego analizy zostały sporządzone pod nadzorem prokuratora prowadzącego sprawę. J. N. sporządził analizę kryminalną w oparciu o kwitariusze wraz z adnotacjami, zeszyt z przelewami oraz dane z kont bankowych w wersji elektronicznej. Dane w postaci papierowej zostały przeniesione do arkusza kalkulacyjnego E.. J. N. posortował dane według dat przelewów, uporządkował i przedstawił uzyskane dane sporządzając analizę. Świadek wskazał, że narzędziem dodatkowym było zwiększanie sum – kolejnych rekordów – w celu osiągnięcia sumy ogólnej za dany okres. Świadek czynił ustalenia jakie kwoty zostały wpłacone i wypłacone według danych z kwitariuszy i wyciągu z kont bankowych. Świadek nie dysponował informacją, że po sporządzeniu analizy wpłynęło pismo
z Kancelarii (...) ze wskazaniem, iż sporządzona analiza nie zawiera danych dotyczących wadium. Pisma komornika dotyczącego rozliczonych kwot wadium za rok 2013 nosiło datę 12.03.2019 (k. 686-699), a jego uzupełnienie stanowiło pismo komornika z 14.03.2019 r. (k. 700), stąd dane te nie zostały wzięte pod uwagę przy sporządzaniu analiz, które nosiły daty wcześniejsze. Świadek nie brał także pod uwagę rozliczeń kosztów delegacji pracowniczych. Spowodowało to konieczność korekty wyliczeń kwoty przywłaszczonej przez oskarżoną na etapie śledztwa, przy czym analizę w tym zakresie przeprowadziła prokurator prowadząca śledztwo (k. 701-703). Tak więc reasumując, Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne. Były one jasne, spójne i rzetelne, oparte na przedstawionym świadkowi materiale dowodowym, który poddany został rzeczowej analizie. To, że był to materiał niekompletny, a zatem wnioski tych analiz nie mogły stanowić miarodajnej podstawy ustalenia wysokości szkody, nie jest winą świadka i nie świadczy o nierzetelności jego pracy. Zresztą – podkreślenia wymaga, że jego analizy stały się następnie podstawą wyliczeń dokonanych przez biegłą z zakresu rachunkowości I. W., powołanej przez Sąd. Tak więc sporządzona analiza kryminalna odpowiadała dokumentacji, na podstawie której została sporządzona, zaś depozycje świadka w tym zakresie są wiarygodne i odzwierciedlają jego rzeczywistą wiedzę w przedmiotowej sprawie.

Analiza kryminalna wpłat na kwitariusze oraz wpłat na rachunek bankowy

Opinia biegłej I. W.

Podstawę ustalenia stanu faktycznego przedmiotowej sprawy w zakresie kwoty przywłaszczonej przez M. P. (1) stanowiły m. in. ustna opinia biegłej I. W. (k. 1079-1080) oraz sporządzona przez nią opinia z zakresu rachunkowości (k. 1012-1054). Biegła posiadała specjalistyczną wiedzę we wskazanym powyżej zakresie.

I. W. sporządziła opinię z zakresu rachunkowości. W sporządzonej opinii biegła stwierdziła, że wynik analizy obrotów kasowych w Kancelarii (...) za okres wskazany w akcie oskarżenia, w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, bezspornie wskazuje na nierzetelne prowadzenie kasy gotówkowej Kancelarii. Biegła ustaliła, że konsekwencją powyższego było powstanie niedoboru gotówki w kasie Kancelarii, który na dzień 4 lipca 2017 roku wynosił 1.071.195,35 zł (pierwotne wnioski opinii pisemnej k. 1054).

Powyższa opinia została zakwestionowana zarówno przez M. C. (1) (w części), jak i M. P. (1) (w całości).

M. C. (1) zakwestionował opinię w części dotyczącej działania matematycznego biegłej – polegające na odjęciu od wyliczonej sumy wpłat przyjętych do kasy kancelarii na podstawie kwitariuszy (poz. A tabeli k. 1054) kwoty opisanej jako saldo kasy wykazane na dzień 04 lipca 2017 roku (poz. E tabeli k. 1054). M. C. (1) wskazał, że doszło do pomniejszenia szkody o kwotę pozostającą na rachunku bankowym Kancelarii wchodzącą w skład stanu kasy wykazanej na dzień 04 lipca 2017 roku. W ocenie M. C. (1) działanie takie nie prowadzi do wyliczenia rzeczywistej kwoty przywłaszczenia. M. C. (1) wskazał, że skoro działanie M. P. (1) polegało na przywłaszczaniu przez nią gotówki znajdującej się w kasie Kancelarii, a suma przywłaszczonych kwot jest równa kwocie, którą M. P. (1), pomimo obowiązku, nie wpłaciła na rachunek bankowy Kancelarii, to pomniejszenie kwoty o saldo rachunku bankowego jawi się jako błąd logiczny. M. C. (1) doprecyzował, że przychód Kancelarii generowany jest z dwóch zasadniczych źródeł – przelewów na rachunek bankowy i wpłat gotówkowych w Kancelarii. Zatem nie jest zasadne, aby od przywłaszczonych kwot w gotówce odejmować kwoty wpłacone przez strony przelewem bankowym. Kwota wyliczona przez biegłą nie powinna zostać pomniejszona o środki wykazane na stanie kasy na dzień 4 lipca 2017 roku, który obejmował i gotówkę i saldo na rachunku bankowym, a jedynie o gotówkę znajdującą się w kasie przeliczoną przez M. P. (1), a więc kwotę 153.216,20 zł. Tak przeprowadzonym działaniem szkoda wyniosłaby 1.359.348,19 zł. M. C. (1) zasygnalizował również drugi problem, a mianowicie kwestię wadiów. W zakresie wadiów pojawił się błąd rachunkowy, który dotyczy zwrotu wadiów z licytacji. Biegła oparła się na pierwotnym oświadczeniu M. C. (1), z którego wynikało, że wadia stanowią kwotę łączną 801.902 zł Tymczasem uwadze biegłej umknęło pismo M. C. (1) z 14 marca 2019 roku, w którym precyzuję kwotę wadiów, powiększając ją o kwotę 17.200 złotych, co daje łączną kwotę wadiów 819.102 zł (co zmienia sumę odjętą w poz. B tabeli k. 1054) M. C. (1) wskazał, że podnoszona przez niego okoliczność działa na korzyść M. P. (1), bowiem przyjmując powyższe argumenty kwota przywłaszczenia wynosiła 1.342.148,19 zł.

M. P. (1) zakwestionowała opinię biegłej w całości w zakresie wyliczonej kwoty, bowiem zapisy w zeszycie, w którym zostały ujęte wydatki oraz przychody z kwitariusza, tzw. „zeszyt kasowy”, był prowadzony nierzetelnie i nie był uzupełniany na bieżąco. Nie odzwierciedlał on zatem rzeczywistego poboru gotówki z kasy Kancelarii. M. P. (1) wskazała, że nie jest w stanie określić, jakie kwoty zostały pobrane z kasy Kancelarii bez jej wiedzy. M. P. (1) wskazała, że biegła powinna czynić ustalenia w oparciu dokumenty źródłowe – faktury kosztowe – oraz ustalić prawidłowość rozliczenia miesięcznego z M. C. (1) – wynagrodzenia. M. P. (1) wskazała, że M. C. (1) pobierał co miesiąc zwrot podatku VAT z faktur kosztowych, który ponownie został rozliczony w księdze przychodów i rozchodów w Kancelarii. M. P. (1) wskazała, że okoliczność ta wpływa na stan ogólny kasy. M. P. (1) wskazała również, że w rozliczeniach z M. C. (1) był praktykowany zwrot środków za tzw. „korespondencję” – jeżeli saldo wydatków w zakresie korespondencji było wyższe niż faktura kosztowa wystawiona przez Pocztę Polską S.A., to M. C. (1) kazał wypłacać różnicę tytułem własnego wynagrodzenia. M. P. (1) wskazała, że były to kwoty rzędu 5-6 tysięcy złotych miesięcznie. M. P. (1) stwierdziła, że biegła powinna sprawdzić prawidłowość tych rozliczeń, ponieważ miały one wpływ na uszczuplenie środków na rachunku bankowym. Jeśli wynagrodzenie M. C. (1) zostało powiększone – zawyżone – to brakowało pieniędzy dla wierzycieli. M. P. (1) wskazała również, że rozliczenie kasy Kancelarii nie powinno rozgraniczać kasy gotówkowej od rachunku bankowego i należy uwzględnić saldo na rachunku bankowym Kancelarii. M. P. (1) zgłosiła również zastrzeżenie w zakresie wadiów, a mianowicie wskazała, że w kwitariuszu zwrot wadiów nie zawsze był opisany jako zwrot. M. P. (1) wskazała, że odnosząc się do kwoty wskazanej przez biegłą, jeśli kwota niezrealizowanych przelewów wynosi 607.000 złotych, niezapłacone składki do ZUS 52.000 złotych, a do Urzędu Skarbowego 88.000 złotych, to sumarycznie daje to kwotę 747.000 złotych, a nie wskazaną przez biegłą.

Biegła wskazała, że podtrzymuje treść sporządzonej opinii przy czym zaznaczyła, że przeoczyła pismo M. C. (1) odnośnie kwoty wadium z marca 2019 roku. Biegła przyznała rację M. C. (1) również w zakresie sumy kwot w kasie oraz na rachunku bankowym wykazanych na dzień 4 lipca 2017 roku. Biegła przyznała rację wyliczeniom M. C. (1)
i zaaprobowała wskazaną przez niego kwotę. Biegła wskazała, że wyliczyła kwoty przyjęte do kasy Kancelarii na podstawie kwitariuszy, akt sprawy i dokumentów w nich zawartych. Biegła opierała się również na wyliczeniach analityka kryminalnego J. N.. Biegła wskazała również, że suma wskazana w pozycji C na 40 stronie opinii uwzględnia całość gotówki wpłaconej na rachunek bankowy w okresie objętym zarzutem. Biegła wskazała, że jeżeli miała miejsce sytuacja, że z uwagi na błąd rachunku wykonany przelew nie był skuteczny i kwota przelewu wracała na rachunek Kancelarii to kwoty te nie zostały uwzględnione przy sumie wskazanej na stronie 8 w tabeli. Biegła wskazała, że nie weryfikowała prawidłowości kwot wskazanych przez wierzycieli – niezaspokojone wierzytelności oraz prawidłowości wyliczenia wynagrodzenia dla Komornika. Weryfikowała jedynie kwoty, które wpływały na rachunek bankowy. Biegła brała pod uwagę wypłaty opisane jako (...) przy sporządzonych wyliczeniach. Biegła wskazała, że nie weryfikowała poszczególnych wypłat z kasy i zapisków. Nie weryfikowała czego wpłaty te konkretnie dotyczyły i jakie było ich źródło.

Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń złożonych przez M. P. (1) do sporządzonej przez biegłą opinii. Jej wyjaśnienia w tym zakresie są jedynie wyrazem przyjętej przez nią linii obrony, zmierzającej do wykazania nierzetelności dokumentacji źródłowej, a tym samym braku miarodajności wyliczeń na niej opartych. Podnosząc powyższe argumenty oskarżona zapomina, że wyłącznie ona była odpowiedzialna za całość obrotu gotówkowego w kancelarii i w jej interesie było rzetelne dokumentowanie wszelkich wydatków z kasy. Zresztą depozycje oskarżonej w tym zakresie zostały skutecznie podważone nie tylko przez M. C. (1), któremu sąd dał wiarę, ale również przez zeznania pozostałych pracowników kancelarii, którzy wykluczyli sytuację pobierania gotówki z kasy bez wiedzy oskarżonej i bez odnotowania tego w zeszycie.

Sąd uznał, iż opinia biegłej była jasna, spójna i rzetelna. Wprawdzie, jak wskazano wyżej zawierała pewne nieścisłości, jednakże zostały one w sposób właściwy skorygowane, zaś biegła uznała poczynienie korekty za właściwe i przyznała rację spostrzeżeniom M. C. (1). Biegła posiadała wiedzę specjalistyczną i odpowiednie kwalifikacje do opiniowania w zakresie zleconym przez Sąd. Sąd oparł się na opinii i wyliczeniach sporządzonych przez biegłą, przy czym zostały one poszerzone o ustalenia i wyliczenia poczynione przez M. C. (1), co umożliwiło ustalenie rzeczywistej kwoty przywłaszczenia. Dodać należy, iż zastrzeżenia sformułowane wobec części wniosków opinii przez M. C. (1) Sąd także co do zasady aprobuje, nie tylko z tego powodu, że zgodziła się z nimi biegła, ale także z powodu ich przejrzystości i logiki. Jedyna korekta dotyczyła ostatecznej wysokości kwoty przywłaszczonej przez oskarżoną. Od kwoty wskazywanej przez M. C. (1) (a potwierdzonej przez biegłą), czyli kwoty 1.342.148,19 zł (k. 1079) należy odjąć kwotę 34.200 zł – tak jak uczyniła to prokurator w swym końcowym wystąpieniu na rozprawie z dnia 09.10.2020 r. (vide k. 1089v), co daje kwotę przywłaszczenia równą 1.307.948,19 zł. Potrzeba dokonania takiego zabiegu wynika z faktu, iż kwota 34.200 zł, która stanowiła sumę wadium w 2013 roku, a która została zwrócona licytantom, zmniejszyła wprawdzie saldo wadium wypłaconego w roku 2013, jednakże zwiększyła saldo kasy za ten rok, co wynika z analizy przygotowanej przez prokuratora na potrzeby wyliczenia kwoty szkody (k. 703) i zostało wyjaśnione w akcie oskarżenia (strona 7 akapit pierwszy).

Opinia biegłej I. W.

Kserokopie umowy o pracę, aneksów, wysokości wynagrodzenia
i wykorzystanego urlopu dotyczące M. P. (1)

Sąd uznał za wiarygodną dokumentację w postaci kserokopii umowy o pracę, aneksów, wysokości wynagrodzenia i wykorzystanego urlopu dotyczące M. P. (1) (k. 258). Dokumentacja ta nie budziła wątpliwości Sądu, jak również, co do swojej rzetelności nie była kwestionowana przez strony w toku postępowania. Wprawdzie M. P. (1) kwestionowała możliwość wykorzystywania urlopu wypoczynkowego w okresie zatrudnienia, jednakże nie kwestionowała rzeczywiście udzielonego urlopu, a jedynie możliwości jego wzięcia.

Wydruki
z załączania
i wyłączania systemu alarmowego Kancelarii

Sąd uznał za wiarygodną dokumentację w postaci wydruków załączania i wyłączania systemu alarmowego Kancelarii (k. 493). Przedmiotowa dokumentacja zestawiona z depozycjami świadków, w szczególności M. C. (1), J. J. (1) i S. S. (1),
w zakresie posiadania kluczy do Kancelarii oraz znajomości kodu do systemu alarmowego. Dokumentacja ta umożliwiła poczynienie prawidłowych ustaleń w zakresie wcześniejszych przyjść M. P. (1) do Kancelarii, jak również godzin uzbrajania i rozbrajania alarmu przez innych pracowników. Dokumentacja ta nie budziła wątpliwości Sądu.

Dokumentacja stanowiąca podstawę ustalenia faktów

Podstawę ustalenia faktów w przedmiotowej sprawie stanowił m. in. materiał dowodowy
w postaci: Zawiadomień wraz z uzupełniającą dokumentacją (załączniki 1 i 1A), Wydruków
z załączania i wyłączania systemu alarmowego Kancelarii (k. k. 493), Rozliczenia kasy z dnia 04.07.2017 roku (k. 6), Informacja z Urzędu Skarbowego (k. 244-249), Kserokopie umowy
o pracę, aneksów, wysokości wynagrodzenia i wykorzystanego urlopu dotycząca M. P. (1) (k. 258), Informacja od (...) S.A. dotycząca wypłaconego odszkodowania na kwotę 91 676,65 zł (k. 398), Informacja od (...) S.A. dotycząca wypłaconego odszkodowania na kwotę 294.250,53 zł i 20.718,46 zł (k. 520), Kserokopie rozliczenia kasy wraz z wyciągami bankowymi (k. 408-453), Deklaracje podatkowe (k. 509-519), Kserokopie rozliczenia kasy za 2013 rok (k. 688-699), Pismo z (...) Bank S.A.
i historia rachunków prowadzonych na rzecz M. P. (1) (k. k. 710-738), Pisma
i płyty z (...) Banku S.A. z historią rachunku prowadzonego na rzecz M. P. (1) (k. 402, 405, 538-640); danych o rachunkach bankowych M. P. (1) z informacji centralnej O. (k. 710-738); Pisma i płyty z (...) Bank S.A. z historią rachunku prowadzonego na rzecz M. P. (1) (k. 528-533); Pisma i płyty z Banku (...) S.A. z historią rachunku prowadzonego na rzecz Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w. (...) M. C. (k. 281, 403, 453-454, 455-461, 521-524a); Pisma i płyty z (...) Banku S.A. z historią rachunku prowadzonego na rzecz Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w. (...) M. C. (k. 380, 405); dokumentacji przelewów (k. 333); Kserokopii bankowych zbiorczych dowodów obciążeniowych (k. 388); kserokopii rozliczenia kasy (k. 92-146 408-453, 688-699); wykazu wpłat stanowiących rękojmie licytacyjne, które ostały zwrócone z kasy (k. 525-525a, 687, 700). Powyższy materiał dowodowy stanowił w swojej istocie informacje pozyskane z banków – odzwierciedlające obrót finansowy na rachunkach bankowych – oraz wpływy do kasy Kancelarii. Dokumentacja ta nie budziła wątpliwości Sądu.

Protokoły oględzin, przeszukania, zatrzymania, tymczasowego zajęcia mienia, oddania rzeczy na przechowanie

W poczet materiału dowodowego przedmiotowej sprawy zostały włączone protokoły: protokół oględzin kwitariuszy(k. 495); protokół oględzin zeszytów z napisem „gotówka z kasy” (k. 643-645); protokół przeszukania (k. 22-23); protokół zatrzymania osoby (k. 21), protokół tymczasowego zajęcia mienia (k. 39-47, 59-63), protokół oględzin (k. 48-52), protokół oddania rzeczy na przechowanie (k. 53-55, 65-67). Powyższa dokumentacja stanowiła odzwierciedlenie wykonanych w sprawie czynności procesowych. Dokumentacja ta została sporządzona
w sposób prawidłowy i nie budziła wątpliwości Sądu oraz stron w toku postępowania.

Informacja
o osobie
z Krajowego Rejestru Karnego

Informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego (k. 668, 814) jest dokumentem
o charakterze urzędowym. Dokument ten wskazuje na brak karalności M. P. (1).

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1.

Zeznania świadków:

- A. W. – (k. 228-229b);

- M. P. (3) – (k. 239-240);

- P. M. – (k. 303-304);

- P. W. – (k. 307-308);

- E. K. – (k . 340-341);

- U. W. – (k. 344-346);

- J. K. – (k . 357);

- B. G. – (k. 358-359);

- J. J. (2) – (k. 507-508).

Sąd, wobec braku sprzeciwu stron – na podstawie art. 391 § 1 k.p.k. w zw. z art. 394 § 2 k.p.k. i art. 333 § 2 k.p.k. – uznał wskazany materiał dowodowy za ujawniony w całości bez odczytywania i zaliczył w poczet materiału dowodowego. Materiał ten, w ocenie Sadu, nie miał znaczenia dla ustalenia faktów. Zaniechano wzywania tychże świadków, zaś żadna ze stron nie wnosiła o odczytanie protokołu przesłuchania, jak również nie kwestionowała treści zeznań wskazanych świadków.

Wyjaśnienia M. P. (1) (częściowo) – k. 27-28, 33, 679, 829-831, 1077v.- (...), 1083v.-1084v

Sąd uznał wyjaśnienia M. P. (1) w zakresie wyszczególnionym w sekcji 1.2.1 za niewiarygodne, bowiem nie zostały one potwierdzone pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, chociażby w części z depozycjami powyżej wskazanych źródeł dowodowych –
w szczególności M. C. (1), J. J. (1) i S. S. (1) – jak również opinią biegłej I. W. i analizą kryminalną J. N. oraz ich depozycjami.

Wyjaśnienia te stanowią jedynie wyraz przyjętej przez oskarżoną linii obrony, zmierzającej do wykazania, że inni pracownicy kancelarii (a nawet osoby nieuprawnione – członkowie zespołu muzycznego) mieli nieskrępowany dostęp do sejfu i zawartych tam pieniędzy, z czego oskarżona wywodzi wniosek, że nieuprawnione jest obciążanie jej całością ujawnionego niedoboru gotówki.

Oskarżona dążyła także do wykazania, że niemożliwym jest precyzyjne ustalenie wysokości niedoboru gotówki z uwagi na brak miarodajnych, rzetelnych dokumentów źródłowych, m.in. powoływała się na brak odnotowywania w zeszycie wszystkich poborów gotówki przez komornika M. C. (1). Czyniąc to oskarżona stara się przerzucać ciężar odpowiedzialności za przywłaszczoną gotówkę na inne osoby (czego pozostały materiał dowodowy nie wykazał), a nadto stosując taką taktykę procesową oskarżona zdaje się zapominać, że to wyłącznie na niej spoczywał obowiązek rzetelnego rozliczenia obrotu gotówkowego w kancelarii, a zatem nie może skutecznie przerzucać na inne osoby spowodowanego przez siebie bałaganu w dokumentacji.

M. P. (1) kwestionowała ustalenia wysokości przywłaszczonej kwoty poczynione tak w analizie kryminalnej, jak i opinii biegłej, przy czym jej zarzuty w tym zakresie okazały się nie być trafne. Zmierzały wyłącznie do wykazania, wbrew zgromadzonym w sprawie dowodom, nie tylko osobowym, ale także dokumentarnym, że nie można jej przypisać przywłaszczenia gotówki w kwocie przewyższającą tę, do której sama się przyznała. Ustalenia odnośnie wysokości szkody były kwestią sporną także z punktu widzenia oskarżyciela posiłkowego M. C. (1), jednakże jego zastrzeżenia okazały się częściowo zasadne i w tym zakresie Sąd skorygował opinię oraz analizę poprzez ustalenie prawidłowej wartości przywłaszczenia. Należy mieć również na uwadze, jak wskazano na wstępie, że M. P. (1) przyznała się w części do zarzucanego jej czynu co do zasady i wskazała modus operandi czynionego przywłaszczania pieniędzy, zaznaczając przy tym, że sama pogubiła się, mając na względzie częstotliwość pobieranej gotówki, jak i czasokres trwania tego procederu. Nie prowadziła przy tym żadnej własnej ewidencji pobieranej gotówki, a zatem nie może skutecznie podważać wyliczeń dokonanych na podstawie analizy kryminalistycznej oraz opinii biegłej z zakresu księgowości.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

M. P. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przepis art. 284 § 2 k.k. stanowi, że odpowiedzialności karnej – karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5 – podlega ten, kto przywłaszcza sobie powierzoną mu rzecz ruchomą. Powyższy czyn zabroniony stanowi typ kwalifikowany przywłaszczenia – art. 284 § 1 k.k. – nazywany „ sprzeniewierzeniem”. Dobrem chronionym są oczywiście prawa majątkowe, ale przez wzgląd na element przedmiotowo istotny – powierzenie rzeczy – również stosunek zaufania (zob. A. Grześkowiak, K. Wiak (red.), Kodeks karny. Komentarz., wyd. 6, Warszawa 2019). Z tego też względu jest to przestępstwo indywidualne – możliwe do popełnienia tylko przez osobę, której wcześniej uprawniony powierzył władztwo nad rzeczą (zob. A. Grześkowiak, K. Wiak (red.), Kodeks karny. Komentarz., wyd. 6, Warszawa 2019). Przedmiotem wykonawczym jest cudza rzecz ruchoma. Cudzą rzeczą jest rzecz nie będąca własnością sprawcy, zaś rzeczą ruchomą jest rzecz, która nie jest nieruchomością gruntową, budynkową lub częścią budynku. Powierzenie rzeczy polega zasadniczo na przekazaniu sprawcy władztwa nad nią z zastrzeżeniem jej zwrotu właścicielowi lub prawa dysponowania rzeczą. Istotne jest, aby sprawca był świadom tego, że powierzenie mu rzeczy nie obejmuje prawa dysponowania (rozporządzenia) nią jako własną. Sprawca powinien mieć świadomość, że tej rzeczy może używać tylko w granicach określonych przez właściciela (zob. M. Królikowski, R. Zawłocki, (red.) Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz. Art. 222–316, Wyd. 4, Warszawa 2017). Powierzenie nie musi polegać na fizycznym przekazaniu sprawcy rzeczy przez jej właściciela, wystarczy w tym względzie np. upoważnienie do odbioru wynagrodzenia, do dysponowania pieniędzmi znajdującymi się na koncie właściciela w ściśle określonym celu itp. (zob. B. Michalski, [w:] A. Wąsek (red.), Kodeks karny. Część szczególna, t. II, 2006, s. 978)(zob. M. Królikowski, R. Zawłocki, (red.) Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz. Art. 222–316, Wyd. 4, Warszawa 2017).

Wskazać należy, iż obostrzonej odpowiedzialności karnej – karze pozbawienia wolności od 1 roku do lat 10 – podlega ten kto dopuszcza się przestępstwa określonego w art. 278 § 1 lub 2, art. 284 § 1 lub 2, art. 285 § 1, art. 286 § 1, art. 287 § 1, art. 288 § 1 lub 3, lub w art. 291 § 1, w stosunku do mienia znacznej wartości. Zauważyć przy tym należy, że pojęcie „ mienie znacznej wartości” oraz „ mienie wielkiej wartości” posiadają definicję legalną, która została zawarta w przepisie art. 115 § 5 i 6 k.k. Przepis art. 294 § 1 k.k. stanowi w swojej istocie typ kwalifikowany przestępstw enumeratywnie wymienionych w jego dyspozycji, a którego znamieniem kwalifikującym jest mienie znacznej wartości. Przestępstwa z art. 294 k.k. mogą być popełnione tylko umyślnie, z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym (zob. Zgoliński Igor. Art. 294 [w:]: Konarska-Wrzosek Violetta (red.) Kodeks karny. Komentarz, wyd. II. Wolters Kluwer Polska 2018).

Przepis art. 12 § 1 k.k. stanowi, że dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony; jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony jest tożsamość pokrzywdzonego. Treść powyższego przepisu pozwala podzielić przesłanki czynu ciągłego na przedmiotowe (wielość zachowań, jednorodność zachowań, krótkie odstępy czasu) oraz podmiotowe (z góry powzięty zamiar, tożsamość pokrzywdzonego w przypadku zamachu na dobro osobiste) (zob. Lachowski Jerzy. Art. 12 [w:]: Konarska-Wrzosek Violetta (red.) Kodeks karny. Komentarz, wyd. II. Wolters Kluwer Polska 2018). Zauważyć należy, iż Sąd Najwyższy konsekwentnie uznawał, że "czasem popełnienia czynu ciągłego jest okres od pierwszego zachowania składającego się na ten czyn do zakończenia ostatniego z nich" (wyrok z dnia 29 września 2009 r., sygn. III KK 105/09 i cyt. tam orzecznictwo - OSNKW 2009, z. 12, poz. 106)(zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 października 2012 r., w sprawie IV KK 213/12). Ponadto prawomocne skazanie za czyn ciągły (art. 12 k.k.) stoi na przeszkodzie, ze względu na treść art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k., ponownemu postępowaniu o później ujawnione zachowania, będące elementami tego czynu, które nie były przedmiotem wcześniejszego osądzenia, niezależnie od tego, jak ma się społeczna szkodliwość nowo ujawnionych fragmentów czynu ciągłego do społecznej szkodliwości zachowań uprzednio w ramach tego czynu osądzonych (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2001 r., w sprawie I KZP 29/01).

Mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, który Sąd uznał za wiarygodny, a także stan faktyczny ustalony na jego podstawie, jak również powyższe rozważania, przyjąć należało, że oskarżona M. P. (1) swoim zachowaniem wypełniła znamiona czynu zabronionego stypizowanego w art. 284 § 2 k.k. – dopuściła się sprzeniewierzenia powierzonej jej cudzej rzeczy ruchomej – oraz wypełniła dyspozycje przepisów art. 294 § 1 k.k. – sprzeniewierzone mienie było wielkiej wartości – i art. 12 § 1 k.k. – podejmowała działania w krótkich odstępach czasu wykonując z góry powzięty zamiar.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. P. (1)

I.

Zgodnie z ogólnymi dyrektywami wymiaru kary wskazanymi w art. 53 § 1 k.k. Sąd wymierza karę według swojego uznania,
w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Zasady te zostały uzupełnione o szczegółowe dyrektywy sądowego wymiaru kary określone w art. 53 § 2 k.k., w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, warunki i właściwości osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu.

Odnosząc się do powyższego, Sąd rozważył następujące okoliczności istotne przy wymiarze kary:

Stopień winy sprawcy.

Podkreślić należy, iż możliwość przypisania winy sprawcy czynu zabronionego zależy m. in. od takich okoliczności jak: poziom rozwoju intelektualnego, emocjonalnego, umysłowego, który umożliwia mu rozpoznać znaczenie czynu i pokierować swoim postępowaniem. Stopień winy zależy przede wszystkim od stopnia uświadomienia sobie przez sprawcę szkodliwości czynu oraz motywów jego działania. W ocenie Sądu stopień rozwoju oskarżonej M. P. (1) był na tyle wysoki, że umożliwił jej popełnienie przestępstwa, które w swojej istocie polega na zachowaniu podstępnym, wymagającym kreatywnego myślenia, a także zaplanowaniu i wykonaniu ściśle sprecyzowanego działania. Oskarżona M. P. (1) była zatrudniona w Kancelarii (...) charakterze księgowej. M. C. (1) darzył ją zaufaniem powierzając jej – jako jedynej osobie – klucz do sejfu Kancelarii, dostęp do rachunków bankowych Kancelarii oraz czyniąc ją główną księgową – osobą odpowiedzialną za księgowość prowadzonych postępowań egzekucyjnych, kwestii finansowych z nimi związanych oraz kwestii związanych z należnościami podatkowymi – zaliczki na podatek dochodowy. Oskarżona M. P. (1) wykorzystała zaufanie jakim darzył ją M. C. (1) oraz to, że jako jedyna osoba miała dostęp do sejfu Kancelarii, prowadziła rozliczenia księgowe oraz dokonywała przelewów z rachunków bankowych Kancelarii. Wykorzystała okoliczność, że M. C. (1) nie weryfikuje prowadzonej przez nią księgowości, co odkryła po pierwszym przywłaszczeniu gotówki w kwocie 5.000 złotych. Oskarżona M. P. (1) działała umyślnie, w zamiarze bezpośrednim przywłaszczenia pieniędzy, podejmując działania mające na celu zakamuflowanie – często poprzez tzw. „kreatywną księgowość” – systematycznie przywłaszczanych kwot pieniężnych. Oskarżona M. P. (1) działała z góry powziętym zamiarem, licząc, że podejmowane przez nią działania nie zostaną wykryte, co trwało około 4 lata.

Znaczna społeczna szkodliwość czynu.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że oskarżona M. P. (1) była zatrudniona w charakterze głównej księgowej w Kancelarii (...). Kancelaria (...) jest zorganizowanym podmiotem mającym za zadanie realizację – poprzez prowadzenie postępowań egzekucyjnych – orzeczeń sądowych. Zawód Komornika jest zawodem zaufania publicznego, zaś sam Komornik jest funkcjonariuszem publicznym. Zatem przestępcze działania podejmowane wobec Kancelarii (...), w ocenie Sądu, godzą przede wszystkim w zaufanie obywateli do wymiaru sprawiedliwości,
w szczególności wierzycieli i dłużników, co do prawidłowego prowadzenia postępowania egzekucyjnego – księgowania dokonywanych wpłat oraz dokonywanych przez Komornika zajęć.

Zauważyć również należy, że Naczelnik Urzędu Skarbowego, pomimo posiadanych informacji o nieprawidłowościach podatkowych ze strony Kancelarii (...) w roku 2016, odstąpił od przeprowadzenia kontroli, uznając, że błąd wystąpił po stronie Urzędu Skarbowego. Okoliczność ta w sposób jednoznaczny wskazuje, jak wysoce ceniony jest zawód Komornika Sądowego, a także jak wysokie zaufanie budzi zarówno w organach państwowych, jak i wierzycielach
i dłużnikach. Zauważyć należy, iż przywłaszczona kwota jest znacznej wartości, tj. 1 307 948,19 złotych, zaś ujawnienie nieprawidłowości zaburzyło płynność finansową Komornika Sądowego. Ujawnienie nieprawidłowości negatywnie wpłynęło również na renomę Komornika Sądowego M. C. (1), co przełożyło się na utratę zaufania wierzycieli do Komornika w zakresie prowadzonych postępowań i skutkowało zmniejszeniem wpływu wniosków o wszczęcie egzekucji. Czyn, którego dopuściła się M. P. (1) w sposób oczywisty rzutował również na życie prywatne, w tym emocjonalne, M. C. (1), który dla zachowania płynności finansowej wpłacał na kontro Kancelarii prywatne pieniądze, zaciągnął kredyt oraz zamieścił ogłoszenie
o sprzedaży prywatnego domu w Internecie. Powyższe prowadzi jednoznacznie do przekonania, że szkodliwość czynu, którego dopuściła się M. P. (1) jest bardzo wysoka.

Motywacja.

Działanie oskarżonej M. P. (1) nastawione było na osiągnięcie korzyści majątkowej. Podkreślić należy, iż pobudki, które kierowały oskarżoną, w ocenie Sądu, miały charakter błahy, bowiem przywłaszczone środki pieniężne były przeznaczane m. in. na zobowiązania konkubenta oskarżonej, jak również miały charakter konsumpcyjny – mający na celu podwyższenie standardu życia M. P. (1) – chociażby poprzez zamawianie dóbr, które dostarczane były przesyłkami kurierskimi do Kancelarii (...). Oskarżona nie miała zamiaru zwrotu przywłaszczonych środków pieniężnych.

Sposób popełnienia przestępstwa.

Jak już wskazano powyżej, oskarżona M. P. (1) dopuściła się zarzucanego jej czynu w sposób umyślny, z góry powziętym zamiarem przywłaszczenia środków pieniężnych, w sposób metodyczny, zaplanowany i wyrachowany. M. P. (1) nie miała zamiaru zwrócić M. C. (1) przywłaszczonych pieniędzy, o czym jednoznacznie świadczy fakt, że dotychczas nie podjęła jakichkolwiek działań zmierzających do zwrotu przywłaszczonych pieniędzy. Oskarżona M. P. (1) wykorzystała posiadaną wiedzę
o charakterze specjalistycznym, jak również zaufanie, jakim darzył ją M. C. (1) oraz inni pracownicy Kancelarii, a także wykorzystując wiedzę w zakresie funkcjonowania Kancelarii (...). M. P. (1) miała świadomość przeznaczenia środków finansowych, w tym gotówki znajdującej się w sejfie Kancelarii. Wiedziała, że może tymi środkami dysponować jedynie w ściśle określonych okolicznościach związanych z prowadzeniem Kancelarii (...). M. P. (1) systematycznie przywłaszczała pieniądze przez okres około 4 lat, co świadczy o tak wyspecjalizowanym poziomie działania M. P. (1), że przez cały wskazany okres była poza podejrzeniem. Dopiero kontrola z Urzędu Skarbowego w P. doprowadziła do ujawnienia procederu M. P. (1). Z dużą dozą prawdopodobieństwa przyjąć należy, że gdyby M. P. (1) przywłaszczała mniejsze kwoty pieniężne, w sposób nie rzutujący na zobowiązania podatkowe Kancelarii, to przestępczy proceder trwałby dłużej.

Zachowanie po popełnieniu przestępstwa oraz postawa oskarżonej.

Oskarżona M. P. (1), w czasie trwania kontroli funkcjonariuszy Urzędu Skarbowego w P., wyparła się wskazanych nieprawidłowości. Wskazała, że nastąpiła oczywista omyłka z jej strony. Po odstąpieniu od dalszej kontroli, gdy M. C. (1) zażądał weryfikacji sald oraz stanu kasy, M. P. (1) przyznała się do fałszowania miesięcznych rozliczeń kasowych, które były przedkładane M. C. (1) do podpisania. Przyznała się również do przywłaszczenia pieniędzy
z kasy Kancelarii. Następnie podczas rozmowy z M. C. (1), w obecności J. J. (1) i S. S. (1), przyznała się do regularnego przywłaszczania gotówki z kasy Kancelarii oraz częściowo ujawniła modus operandi swojego działania. W czasie tym, jak również w toku postępowania rozpoznawczego, przyznała się do zarzucanego jej czynu w zakresie przywłaszczenia kwoty nie większej niż 250.000 złotych. W toku postępowania rozpoznawczego kwestionowała przywłaszczenie pieniędzy w kwocie wyższej niż wskazana powyżej. M. P. (1) przeprosiła M. C. (1), przy czym nie podjęła jakichkolwiek czynności zmierzających do zwrotu przywłaszczonej kwoty chociażby w wysokości, do której przywłaszczenia się przyznała, co świadczy o instrumentalnym wykorzystaniu przeprosin na potrzeby toczącego się postępowania i braku szczerej skruchy.

Właściwości osobiste.

Oskarżona M. P. (1) jest osobą zdrową. Posiada doświadczenie zawodowe oraz specjalistyczną wiedzę z zakresu księgowości. M. P. (1) nie była uprzednio karana.

Sąd doszedł do przekonania, że wymierzona oskarżonej M. P. (1) kara 3 (trzech) lat pozbawienia wolności, w świetle powyższych okoliczności, jawi się jako adekwatna.

M. P. (1)

II.

Przepis art. 63 § 1 k.k. stanowi, że na poczet orzeczonej kary zalicza się okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, zaokrąglając w górę do pełnego dnia, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności, dwóm dniom kary ograniczenia wolności lub dwóm dziennym stawkom grzywny. Przepis art. 63 § 5 k.k. stanowi, że za dzień w rozumieniu § 1 i 2 przyjmuje się okres 24 godzin liczony od chwili rzeczywistego pozbawienia wolności. M. P. (1) została zatrzymana w dniu 5 lipca 2017 r., godz. 17:25, zaś okres zatrzymania trwał do dnia 6 lipca 2017 r., godz. 13:41. Zatem konieczne było zaliczenie wskazanego okresu zatrzymania na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności.

M. P. (1)

III.

IV.

V.

Przepis art. 46 § 1 k.k. stanowi, że w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; przepisów prawa cywilnego o możliwości zasądzenia renty nie stosuje się.

Sąd w toku postępowania – w szczególności w oparciu o opinię
i zeznania biegłego I. W., analizę kryminalną i zeznania J. N. oraz zastrzeżenia M. C. (1) – ustalił, że przywłaszczona przez M. P. (1) kwota wynosiła 1.307.948,19 złotych. Ustalona kwota została częściowo uznania i wypłacona przez ubezpieczycieli. Sąd uznał zatem, iż orzeczony wobec oskarżonej obowiązek naprawienia szkody na rzecz M. C. (1) winien stanowić kwotę przewyższającą dotychczas wypłacone kwoty przez ubezpieczycieli, zaś obowiązek naprawienia szkody na rzecz ubezpieczycieli powinien obejmować kwoty dotychczas przez nich wypłacone na rzecz M. C. (1). W związku z powyższym Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz pokrzywdzonego M. C. (1) kwotę 794 140,69 złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem – to jest w części nie pokrytej przez ubezpieczycieli.

Również na tej podstawie – art. 46 § 1 k.k. – Sąd zasądził od oskarżonej M. P. (1) na rzecz pokrzywdzonego (...) SA z/s w W. kwotę 198 838,51 złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem – w części wypłaconej przez ubezpieczyciela tytułem odszkodowania dla M. C. (1), zaś na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 314 968,99 złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem – w części wypłaconej przez ubezpieczyciela tytułem odszkodowania dla M. C. (1).

M. P. (1)

VI.

Sąd nakazał przechowywać w aktach sprawy dowody rzeczowe w postaci kwitariusza kancelaryjnego z wpłatami od 2 stycznia 2013 r. do lipca 2017 r., dwóch zeszytów notesowych koloru białego oraz zeszytu formatu A4 na ringach z plastikowej okładce w paski koloru niebiesko-różowo-bordowego z napisem P. Pad (...) 250, jako ich załącznik, stanowiący integralną część akt sprawy.

Wskazać należy, że ślady zabezpieczone na miejscu przestępstwa na przedmiotach bezwartościowych nie są przedmiotami w rozumieniu art. 44 k.k. ani rzeczami, którymi można dysponować w sposób określony przepisami art. 230-232 k.p.k. Są to rzeczy, które zachowały na sobie ślady przestępstwa
i jako takie mogą służyć jako środek dowodowy do wykrycia sprawcy czynu, stanowiąc tym samym integralną część akt bądź też ich załącznik (zob. postanowienie Sądu Apelacyjnego
w B. z dnia 17 lipca 2008 r., w sprawie II AKz 226/08). W tym miejscu nadmienić należy, iż przepis § 103 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2019 r. Regulamin urzędowania sądów powszechnych stanowi, że jeżeli właściwości przedmiotu na to pozwalają, dowody rzeczowe oraz ślady przechowuje się w aktach sprawy. Podlegają one zniszczeniu wraz z aktami na podstawie odrębnych przepisów.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII.

Przepis art. 624 § 1 k.p.k. stanowi, że sąd może zwolnić oskarżonego lub oskarżyciela posiłkowego w całości lub w części od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, jeżeli istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie ich byłoby dla nich zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności. Sąd doszedł do przekonania, iż przytoczone powyżej okoliczności,
w szczególności aktualna sytuacja materialna i finansowa oskarżonej – uzyskiwane dochody – jak również znaczna wysokość nałożonych na nią obowiązków naprawienia szkody, przemawiały za skorzystaniem z przedmiotowej instytucji i zwolnieniem oskarżonej od ponoszenia kosztów sądowych, poprzez przejęcie ich na rachunek Skarbu Państwa.

6.  1Podpis