Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Płocku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2020 roku

Sąd Okręgowy w Płocku VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Hanna Parzybut-Dan

Protokolant: Edyta Szalkowska

po rozpoznaniu w dniu 22 września 2020 roku w Płocku

na rozprawie

sprawy P. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do renty rodzinnej

na skutek odwołania P. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 17 marca 2020 roku, znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje P. R. prawo do renty rodzinnej od dnia 1 kwietnia 2020 roku do dnia 28 lutego 2021 roku.

Hanna Parzybut-Dan

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 marca 2020 r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. z urzędu wstrzymał P. R. wypłatę renty rodzinnej od 1 kwietnia 2020 r. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż ubezpieczony ukończył 25 lat i brak jest okoliczności uzasadniających dalszą wypłatę renty rodzinnej. Ponadto, na podstawie art. 68 oraz 114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 53), organ rentowy zobowiązał ubezpieczonego do dostarczenia zaświadczenia szkolnego o fakcie kontynuowania nauki w roku szkolnym 2019/2020 w terminie 14 dni od daty otrzymania decyzji.

W odwołaniu od powyższej decyzji P. R. podniósł, iż jest studentem studiów stacjonarnych, które trwają 7 semestrów. W dniu (...) ukończył 25 lat i wystąpił o przedłużenie renty rodzinnej do końca studiów. Wskazał, iż do ukończenia studiów pozostały mu niepełne dwa semestry, czyli niepełny rok. Ponadto, po śmierci ojca matka ubezpieczonego nie jest w stanie go utrzymać. Co więcej, w związku z trudną sytuacją w kraju, nie jest w stanie znaleźć pracy.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. wniósł o oddalenie odwołania z przyczyn tożsamych z tymi, które wskazane zostały w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. R., ur. w dniu (...), nabył prawo do renty rodzinnej po zmarłym ojcu J. R. od dnia 2 marca 2018 r., tj. od dnia śmierci ojca do dnia 31 marca 2020 r., na mocy decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. z dnia 26 marca 2018 r., znak: (...)

(dowód: wniosek, k. 1-5 v. akt rentowych; decyzja, k. 22-23 akt rentowych)

W dniu 30 września 2017 r. ubezpieczony rozpoczął studia w (...) Uczelni Publicznej w P., Wydział Nauk (...) i (...). Studiuje stacjonarnie na kierunku Informatyka, specjalność Sieci komputerowe i sieciowe systemy operacyjne. Przedmiotowe studia są studiami I stopnia i trwają 3,5 roku (7 semestrów). W dniu 24 lutego 2020 r. odwołujący rozpoczął szósty (przedostatni) semestr studiów, zaś rozpoczęcie siódmego (ostatniego) semestru studiów zaplanowano na dzień 1 października 2020 r. Zgodnie z §35 Regulaminu studiów i harmonogramu studiów ostatni 7 semestr studiów kończył się dla wnioskodawcy w dniu 28 lutego 2021 r.

(dowód: zaświadczenie z dnia 11 marca 2020 r. – w aktach rentowych; zarządzenie nr (...) Rektora (...) w P. z dnia 27 maja 2019 r., k. 21; Regulamin studiów - k. 26-50, zarządzenie nr (...) Rektora (...) w P. z dnia 10 sierpnia 2020 r., k. 20; zeznania odwołującego, k. 16, )

Zgodnie z Regulaminem Studiów (...) w P., stanowiącym załącznik nr 1 do Uchwały Senatu Nr 80/2019, studia w Uczelni prowadzone są w formie stacjonarnej lub niestacjonarnej jako studia pierwszego stopnia – inżynierskie – prowadzące do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera, trwające co najmniej 7 semestrów (§ 3 ust. 1 pkt 1 lit. a Regulaminu). Okresem zaliczeniowym zajęć dydaktycznych jest semestr (§ 21 ust. 1 Regulaminu).

(dowód: Regulamin Studiów, k. 26-50)

W dniu (...) r., tj. będąc na szóstym (przedostatnim) semestrze studiów, odwołujący skończył 25 lat.

( dowód: zaświadczenie (...) Uczelni Publicznej w P. z dnia 25 marca 2020 r. w aktach ZUS , brak numeracji kart)

W dniu 11 marca 2020 r. odwołujący wniósł o przedłużenie (wznowienie) renty rodzinnej na dalszy okres, tj. na ostatni rok studiów.

(dowód: protokół z dnia 11 marca 2020 r. – w aktach rentowych)

Zaskarżoną decyzją z dnia 17 marca 2020 r., znak: (...), organ rentowy z urzędu wstrzymał ubezpieczonemu wypłatę renty rodzinnej od 1 kwietnia 2020 r. oraz zobowiązał go do dostarczenia zaświadczenia szkolnego o fakcie kontynuowania nauki w roku szkolnym 2019/2020 w terminie 14 dni od daty otrzymania decyzji.

(dowód: zaskarżona decyzja z dnia 17 marca 2020 r., znak: (...) – w aktach rentowych)

W dniu 7 kwietnia 2020 r. organ rentowy wydał decyzję, znak: (...), którą odmówił odwołującemu prawa do wznowienia wypłaty renty rodzinnej.

(dowód: decyzja z dnia 7 kwietnia 2020 r., znak: (...))

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w całości w oparciu o dokumenty zawarte w aktach sprawy, w tym w aktach rentowych, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania oraz na podstawie zeznań odwołującego. Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego w całości, tym bardziej iż znajdują potwierdzenie w dokumentarnym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie. Przedstawiony stan faktyczny był bezsporny między stronami, zaś istota sporu w niniejszej sprawie miała wyłącznie charakter prawny, ograniczający się do interpretacji przepisów warunkujących uzyskanie prawa do renty rodzinnej dla uprawnionych pobierających naukę i wykładni pojęcia „ostatniego roku studiów w szkole wyższej”.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się uzasadnione.

Zgodnie z treścią przepisu art. 68 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 53), zwanej dalej „ustawą emerytalną”, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione mają prawo do renty rodzinnej do ukończenia nauki w szkole, jeżeli przekroczyły 16 lat życia, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia. Jeżeli jednak dziecko osiągnęło 25 lat życia, będąc na ostatnim roku studiów w szkole wyższej, prawo do renty rodzinnej przedłuża się do zakończenia tego roku studiów (art. 68 ust. 2 ustawy emerytalnej). W art. 68 ust. 2 ustawy emerytalnej rozszerzona została w sposób pośredni granica wieku na dzieci wskazane w art. 68 ust. 1 pkt 2, poprzez przyznanie prawa do renty dziecku, które ukończyło 25 lat życia na ostatnim roku studiów w szkole wyższej, przez okres do zakończenia tego ostatniego roku studiów.

Zasadnym jest twierdzenie, że po osiągnięciu wskazanego wieku, prawo do renty rodzinnej ustaje bez względu na okres, jaki pozostał do zakończenia nauki
w szkole, jeżeli jest ona odbywana w szkole niebędącej szkołą wyższą. Jedyny wyjątek – w odniesieniu do odbywania studiów w szkole wyższej – ustanowiony został w art. 68 ust. 2 ustawy emerytalnej, dopuszczając dalsze, maksymalne przedłużenie okresu pobierania renty rodzinnej przez dziecko, które osiągnęło 25 lat życia, będąc na ostatnim roku studiów w szkole wyższej, do zakończenia tego ostatniego roku studiów.

Wykładnia pojęcia „ostatniego roku studiów w szkole wyższej”, o którym mowa w art. 68 ust. 2 ustawy emerytalnej nastręczała istotnych wątpliwości natury prawnej, stąd też Sąd Najwyższy przekazał powiększonemu składowi do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne w tym zakresie. Konsekwencją powyższego było podjęcie uchwały z dnia 25 września 2019 r. (III UZP 6/19, LEX nr 2722605). Wprawdzie przedstawione zagadnienie prawne dotyczyło kwestii przedłużenia prawa do renty rodzinnej osobie, która osiągnęła 25 lat życia, będąc na ostatnim roku studiów podyplomowych, jednakże rozważania Sądu Najwyższego, w ocenie Sądu Okręgowego, przystają również do sporu natury prawnej niniejszej sprawy.

Jak wskazał Sąd Najwyższy, regulacja zawarta w przepisie art. 68 ust. 2 ustawy emerytalnej ma charakter wyjątku od ogólnej zasady, w myśl której prawo do renty rodzinnej sierocej przysługuje tylko do ukończenia 25 lat życia (oczywiście pod warunkiem kontynuowania nauki w szkole). Wstępnie należy zatem uznać, że jako stanowiąca regulację wyjątkową, powinna być wykładana ściśle, przede wszystkim z uwzględnieniem reguł językowych. Te zaś upoważniają do przyjęcia poglądu, zgodnie z którym w art. 68 ust. 2 ustawy emerytalnej chodzi o „studia w szkole wyższej” bez względu na ich rodzaj, charakter i czas trwania.

Pojęcie „studia w szkole wyższej” w omawianym kontekście budzi wątpliwości interpretacyjne, czego wyrazem jest zauważalna rozbieżność w orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz działalności jurysdykcyjnej sądów powszechnych. Pierwszy z zaprezentowanych poglądów Sądu Najwyższego (vide wyroki Sądu Najwyższego z dnia 13 stycznia 2006 r., I UK 155/05, OSNP 2006 nr 23-24, poz. 368; z dnia 22 stycznia 2008 r., I UK 207/08, OSNP 2009 nr 5-6, poz. 74 i z dnia 23 listopada 2011 r., II UK 71/11, LEX nr 1308099) zakłada, iż ostatni rok studiów w szkole wyższej w rozumieniu art. 68 ust. 2 ustawy emerytalnej nie odnosi się do studiów podyplomowych, bowiem obowiązująca do dnia 30 grudnia 2018 r. ustawa z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2183) zawierała jednoznaczne definicje studiów wyższych i podyplomowych, a zatem studia podyplomowe stanowią inną niż studia wyższe formę kształcenia przeznaczoną dla osób legitymujących się dyplomem ukończenia studiów wyższych. W ramach powyższego stanowiska pojęcie „studia w szkole wyższej” utożsamiono zatem z pojęciem „studia wyższe” zdefiniowanym w art. 2 ust. 1 pkt 5 Prawa o szkolnictwie wyższym, a tym samym zostało ono ograniczone wyłącznie do studiów prowadzonych przez uczelnię posiadającą uprawnienia do ich prowadzenia, kończące się uzyskaniem tytułu zawodowego: licencjata, inżyniera, magistra lub innego tytułu równorzędnego. Drugi pogląd zakłada szersze rozumienie pojęcia „studiów w szkole wyższej” i przyjęcie, iż w tym kontekście chodzi o wszelkie rodzaje studiów organizowane i prowadzone przez szkołę wyższą, uczelnię, w tym studia doktoranckie (vide: wyroki Sądu Najwyższego z dnia 6 września 2000 r., II UKN 699/99, OSNAPiUS 2002 Nr 5, poz. 127; z dnia 17 października 2006 r., II UK 73/06, OSNP 2007 nr 21-22, poz. 325). Stosownie do powyższego stanowiska, w przypadku podjęcia studiów doktoranckich absolwent szkoły wyższej zachowuje prawo do renty rodzinnej, jednak nie dłużej niż do osiągnięcia 25 lat życia z możliwością jego przedłużenia. Ponadto, wyrażona w art. 32 Konstytucji RP zasada równości wobec prawa, nie daje podstaw do czynienia rozróżnień między studiami doktoranckimi w zależności od statusu, jakim legitymuje się podmiot, który je organizował i prowadził w ramach przypisanych do niego kompetencji ustawowych.

Sąd Najwyższy w przytoczonej wyżej uchwale podkreślił, iż pojęcie „studia w szkole wyższej” – w kontekście obejmującym możliwość przedłużenia prawa do renty rodzinnej przysługującej osobie, która ukończyła 25 lat życia w trakcie ostatniego roku studiów – zostało wprowadzone do porządku normatywnego jeszcze na gruncie poprzedniego stanu prawnego. W myśl rozwiązania przyjętego w art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) analogicznie, jak w przypadku art. 68 ust. 2 ustawy emerytalnej – jeżeli dziecko osiągnęło 25 lat życia, będąc na ostatnim roku studiów w szkole wyższej, to prawo do renty rodzinnej przedłużało się do zakończenia tego roku studiów. Biorąc pod uwagę ówczesną organizację szkolnictwa wyższego uregulowaną przepisami ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym (t.j. Dz.U. z 1985 r. Nr 42, poz 201 ze zm.) oraz następnie ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. Nr 65, poz. 385), Sąd Najwyższy wskazał, iż uzasadniona jest teza, w myśl której zamieszczone w art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin pojęcie „ostatni rok studiów w szkole wyższej”, także przy uwzględnieniu przy jego wykładni reguł systemowych, obejmowało wszystkie rodzaje studiów prowadzonych przez szkołę wyższą, a więc nie ograniczało się tylko do studiów wyższych. Taki wniosek jest uprawniony tym bardziej, gdy się równocześnie zauważy, że regulacje przyjęte w ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym obowiązywały również w okresie przypadającym po wejściu w życie aktualnych rozwiązań ustawowych określających zasady nabywania uprawnień emerytalno-rentowych, a nadto, że brzmienie art. 68 ust. 2 ustawy emerytalnej jest analogiczne z brzmieniem art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Wątpliwości Sądu Najwyższego wzbudził także wniosek, iż pojęcie „studiów w szkole wyższej”, zawarte w art. 68 ust. 2 ustawy emerytalnej, powinno zostać zawężone do pojęcia „studia wyższe” zdefiniowanego w art. 2 ust. 1 pkt 5 Prawa o szkolnictwie wyższym. Sąd Najwyższy zwrócił uwagę, że ustawodawca w art. 68 ust. 2 ustawy emerytalnej posłużył się sformułowaniem „ostatni rok studiów w szkole wyższej”, a nie wyrażeniem „ostatni rok studiów wyższych”, a szkoła wyższa prowadzi różne rodzaje studiów, w tym studia podyplomowe i doktoranckie.

W ślad za Sądem Najwyższym należy podkreślić, iż w aktualnie obowiązującej ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 85), ustawodawca w ogóle nie sformułował definicji legalnych odnoszących się do poszczególnych rodzajów studiów. Z brzmienia art. 64 ust. 1 ww. ustawy wynika, że studia są prowadzone na poziomie studiów pierwszego stopnia, studiów drugiego stopnia i jednolitych studiów magisterskich, zaś studia podyplomowe lub inne formy kształcenia mogą być prowadzone przez uczelnię, instytut badawczy oraz instytut (...), a kształcenie specjalistyczne – przez uczelnię zawodową (art. 163 ust. 1). Sąd Okręgowy podziela także wniosek Sądu Najwyższego, iż skoro aktualnie obowiązująca ustawa, która reguluje ustrój szkolnictwa wyższego, w ogóle nie posługuje się pojęciem „studia wyższe”, to na tle rozwiązań normatywnych przyjętych w tym akcie prawnym trudno byłoby bronić stanowiska, w myśl którego wyrażenie „ostatni rok studiów w szkole wyższej” jest tożsame z określeniem „ostatni rok studiów wyższych”. Powyższe wątpliwości pogłębiają także rezultaty wykładni językowej i funkcjonalnej.

Sąd Okręgowy w pełni podziela pogląd Sądu Najwyższego, iż przepisy prawa ubezpieczeń społecznych (ściślej: przepisy określające zasady ustalania uprawnień do świadczeń emerytalno-rentowych finansowanych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych) w sposób wyczerpujący i zarazem odrębny od innych dziedzin prawa definiują pojęcie „studiów w szkole wyższej”. Dlatego też, z uwagi na specyfikę towarzyszącą poszczególnym instytucjom prawa ubezpieczeń społecznych należy przyjąć, że forma edukacji szkolnej określana mianem „studiów podyplomowych", która w rozumieniu przepisów o ustroju szkolnictwa wyższego nie jest klasyfikowana normatywnie jako „studia”, nie stanowi prawnej przeszkody w dalszym pobieraniu renty rodzinnej sierocej na podstawie art. 68 ust. 2 ustawy emerytalnej, według reguł identycznych z tymi, które obowiązują w przypadku pobierania nauki w szkole wyższej w ramach „zwykłych” studiów. Za przyjęciem powyższego poglądu przemawiają również względy celowościowe, gdyż zasadniczą funkcją renty rodzinnej jest dostarczanie osobom wymienionym w art. 68 ustawy emerytalnej środków utrzymania w czasie, w którym pobierając naukę, nie mogą one wykonywać pracy stanowiącej stałe źródło ich utrzymania.

Przekładając powyższe rozważania Sądu Najwyższego na kanwę niniejszej sprawy, należy stwierdzić, iż odwołujący bezspornie jest studentem, który pobiera naukę w „szkole wyższej” w rozumieniu przepisów prawa ubezpieczeń społecznych. Co więcej, zgodnie z Regulaminem Studiów (...) w P., studia w przedmiotowej uczelni są prowadzone na podstawie obowiązujących przepisów prawa, w szczególności przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (§ 1 ust. 1 Regulaminu Studiów). Studia ubezpieczonego są studiami I stopnia – inżynierskimi – prowadzącymi do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera i trwają co najmniej 7 semestrów. Mając na uwadze powyższy opis studiów odwołującego, zasadne jest stwierdzenie, iż spełniają one warunki, o których mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1 oraz art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Okresem zaliczeniowym zajęć dydaktycznych w (...) Uczelni Publicznej w P., zgodnie z Regulaminem Studiów, jest semestr. Studia ubezpieczonego trwają 7 semestrów, a zatem nieparzystą liczbę semestrów, w przeciwieństwie do studiów pierwszego stopnia – licencjackich, studiów drugiego stopnia – magisterskich oraz jednolitych studiów magisterskich, które trwają odpowiednio – 6, 4 i 10 semestrów, a zatem nieparzystą liczbę semestrów.

Odwołujący ukończył 25 lat w dniu(...)r., tj. będąc na szóstym semestrze studiów. Przedmiotowy semestr, zgodnie z Zarządzeniem nr (...) Rektora Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w P. z dnia 27 maja 2019 r. w sprawie określenia organizacji roku akademickiego 2019/2020, rozpoczął się w dniu 24 lutego 2020 r. i stanowił, w ocenie Sądu Okręgowego, przedostatni semestr ostatniego roku studiów odwołującego. Stanowisko organu rentowego nie znajduje zatem racjonalnego uzasadnienia ani odzwierciedlenia w obecnym systemie edukacji. Co więcej, jak wskazał Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 8 stycznia 2016 r. (III AUa 322/15, LEX nr 2004617), pozbawienie racjonalnych podstaw znajduje różnicowanie studentów niektórych kierunków, w zależności czy kontynuują naukę na studiach jednolitych (jednostopniowych – pięcioletnich na przykład kierunku prawo, lekarskich, dentystycznych), czy dwustopniowych, czy też w sytuacji, gdy studenci rozpoczęli, bądź zakończyli studiowanie niezgodnie z dotychczasowym schematem, podczas gdy pozostali studenci, zaczynający rok akademicki w październiku i kończący taki rok latem lub wczesną jesienią, mieliby prawo do renty rodzinnej.

Mając na uwadze powyższe, sformułowanie „będąc na ostatnim roku studiów”, o którym mowa w art. 68 ust. 2 ustawy emerytalnej, odnosi się do faktycznego ostatniego roku pobierania nauki na uczelni. Nie ulega zatem wątpliwości, że w przypadku siedmiosemestralnego toku studiów ubezpieczony, mimo ukończenia 25 roku życia w czasie szóstego semestru, był studentem ostatniego roku studiów, a zatem przysługuje mu uprawnienie do przedłużenia prawa do renty rodzinnej do zakończenia tego roku studiów, tj. do dnia 28 lutego 2021 r., o czym stanowi §35 ust.1 pkt 1 Regulaminu studiów w (...) Uczelni Publicznej w P..

Powyższą wykładnię ostatniego roku studiów odwołującego uzasadnia zaprezentowana wcześniej, aktualna linia orzecznicza Sądu Najwyższego. W ślad za nią, Sąd Okręgowy wskazuje, iż różnicowanie sytuacji prawnej ubezpieczonego, którego studia trwają 7 semestrów (a zatem nieparzysta liczbę semestrów) z sytuacją, w której studia trwają parzystą liczbę semestrów (odpowiednio 6, 4 i 10 semestrów), z punktu widzenia celu, jakiemu służy renta rodzinna, byłoby oczywiście nieuprawnione. Jak wskazał Sąd Najwyższy w przywołanej wcześniej uchwale, istotą renty rodzinnej sierocej jest dostarczanie, po śmierci ubezpieczonego, środków utrzymania tylko tym jego dzieciom, które nie podjęły pracy zarobkowej z uwagi na kształcenie się w różnych formach szkolnych. W tym kontekście można zatem stwierdzić w pewnym uproszczeniu, że wynikający z art. 133 k.r.o. dotychczasowy obowiązek alimentacyjny rodzica względem każdego – również pełnoletniego – dziecka i skorelowane z tym obowiązkiem uprawnienie dziecka do otrzymywania od rodzica środków utrzymania z chwilą śmierci ubezpieczonego rodzica ulegają swoistemu „przekształceniu” w prawo do renty rodzinnej finansowanej z systemu ubezpieczeń społecznych. Warto przy tym zaznaczyć, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla się, że dziecko, które osiągnęło pełnoletność i zdobyło wykształcenie umożliwiające podjęcie pracy zarobkowej (a nawet takie, które uzyskiwało już własne dochody) wcale nie traci uprawnień do alimentacji w sytuacji, gdy zamierza kontynuować naukę na wyższym poziomie, o ile takie zamierzenie znajduje oparcie w świetle jego dotychczasowych osiągnięć edukacyjnych (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 2000 r., I CKN 1538/99, LEX nr 51629), względnie gdy zamierza ono podnieść uprzednio zdobyte kwalifikacje w celu podniesienia standardu życiowego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 1986 r., II CRN 439/85, OSP 1987 Nr 4, poz. 85; z glosą T. Smyczyńskiego). Sąd Najwyższy powyższą argumentację odniósł do sytuacji prawnej i faktycznej osób pobierających rentę rodzinną i kształcących się na studiach podyplomowych albo doktoranckich. Sąd Okręgowy w niniejszej sprawie nie widzi przeszkód, aby przedmiotowe stanowisko odnieść także do osoby, która pobiera naukę w formie studiów pierwszego stopnia, trwających nieparzystą liczbę semestrów, które przecież niejednokrotnie poprzedzają studia podyplomowe czy doktoranckie.

Mając powyższe na uwadze, Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał P. R. prawo do renty rodzinnej od dnia 1 kwietnia 2020 r. do dnia 28 lutego 2021 r.

Hanna Parzybut-Dan