Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Płocku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2017r.

Sąd Okręgowy w Płocku, IV Wydział Cywilny – Odwoławczy

w składzie:

Przewodnicząca SSO Renata Wanecka

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 12 lipca 2017r. w P. sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej we W.

przeciwko A. L.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Płocku z 19 sierpnia 2016r.,

sygn. IC 2704/15 upr.

1.  zmienia zaskarżony wyrok:

-

w punkcie 1 i zasądza od A. L. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej we W. kwotę 610,99 zł (sześćset dziesięć złotych, dziewięćdziesiąt dziewięć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 czerwca 2015r. do dnia zapłaty,

-

w punkcie 2 i zasądza od A. L. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej we W. kwotę 227,30 zł (dwieście dwadzieścia siedem złotych, trzydzieści groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

2.  oddala apelację w pozostałej części;

3.  zasądza od A. L. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej we W. kwotę 167 zł (sto sześćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu za II instancję.

Sygn. akt IV Ca 105/17

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym 1 czerwca 2015r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym (...) Spółka Akcyjna we W. domagała się zasądzenia na swoją rzecz od A. L. kwoty 621,09 zł z odsetkami ustawowymi od 1 czerwca 2015r.

Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie 11 czerwca 2015r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał pozwanej zapłatę na rzecz powoda kwoty dochodzonej pozwem wraz z kosztami procesu w wysokości 570,30 zł.

Wskutek sprzeciwu złożonego przez A. L., Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie 28 lipca 2015r. przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w Płocku.

W uzasadnieniu pozwu (...) Spółka Akcyjna we W. podniosła, że na podstawie umowy cesji z 1 kwietnia 2015r. nabyła wierzytelność od (...) S.A. V. (...), przysługującą mu wobec pozwanej z tytułu nieuiszczonej raty składki ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych z 28 marca 2012r. w wysokości 461 zł ze skapitalizowanymi odsetkami ustawowymi za okres od 29 września 2012r., tj. od dnia następnego po terminie wymagalności do 3 listopada 2015r., czyli dnia poprzedzającego wniesienie pozwu – w wysokości 165,75 zł.

A. L., uzasadniając swoje stanowisko twierdziła, że nie jest zobowiązana do zapłaty drugiej raty składki od umowy ubezpieczenia OC, ponieważ przed terminem jej wymagalności sprzedała samochód, o czym poinformowała ubezpieczyciela.

Sąd Rejonowy w Płocku wyrokiem z 19 sierpnia 2016r. oddalił powództwo oraz zasądził od powódki na rzecz pozwanej 197 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Rejonowy ustalił:

A. L. i D. R., jako współwłaściciele samochodu marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...) zawarli 28 marca 2012 roku z (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia OC przedmiotowego pojazdu, obowiązującą w okresie od 31 marca 2012r. do 30 marca 2013r. Składka z tytułu ubezpieczenia pojazdu została określona na kwotę 923 zł i rozłożona na dwie raty, pierwsza w wysokości 462 zł, uregulowana w momencie zawarcia umowy, druga zaś - 461 zł wymagalna 29 września 2012r.

W dniu 18 kwietnia 2012r. pozwana i jej brat sprzedali samochód D. S. za cenę 9.000 zł. Strony uzgodniły, iż nabywca podpisze nową umowę ubezpieczenia OC u innego ubezpieczyciela, co w istocie nastąpiło.

A. L. kontaktowała się z agentem ubezpieczeniowym, z którym podpisywała umowę, informując go o podjętych czynnościach i przeniesieniu prawa własności samochodu, składając kopię umowy sprzedaży. Pomimo zawiadomienia ubezpieczyciela, została wezwana 1 czerwca 2015r. przez powoda do uregulowania drugiej raty składki z tytułu umowy ubezpieczenia OC. W okresie objętym polisą OC/NW –(...) nie zaistniało ubezpieczone umową ryzyko i w konsekwencji ubezpieczyciel nie przejmował odpowiedzialności cywilnej na tym tle za sprawcę szkody.

Dokonując oceny prawnej, Sąd I instancji wskazał, że zgodnie z art. 805 § 1 kc, przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Ustawa z 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U 2013, nr 124 poz.1152 z późn. zm.) w brzemieniu obowiązującym w dniu zawarcia umowy ubezpieczenia w art. 31 ust. 1 przewidywała, iż w razie przejścia lub przeniesienia prawa własności pojazdu mechanicznego, którego posiadacz zawarł umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, na posiadacza pojazdu, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności, przechodzą prawa i obowiązki poprzedniego posiadacza wynikające z tej umowy. Umowa ubezpieczenia OC ulega rozwiązaniu z upływem okresu, na który została zawarta, chyba że posiadacz, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności, wypowie ją na piśmie. W przypadku wypowiedzenia umowy ubezpieczenia OC, ulega ona rozwiązaniu z dniem jej wypowiedzenia. Natomiast w myśl art. 32 ust. 1 w/w ustawy, posiadacz pojazdu mechanicznego, który przeniósł prawo własności tego pojazdu, był obowiązany do przekazania posiadaczowi, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu, potwierdzenia zawarcia umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych oraz do powiadomienia na piśmie zakładu ubezpieczeń, w terminie 14 dni od dnia przeniesienia prawa własności pojazdu, o fakcie przeniesienia prawa własności tego pojazdu i o danych posiadacza, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu.

Zdaniem Sądu Rejonowego, fakt, iż A. L. poinformowała agenta ubezpieczeniowego o sprzedaży samochodu, nie budzi wątpliwości. Zgodnie z treścią polisy, ochrona ubezpieczeniowa obejmowała okres od 31 marca 2012r. do 30 marca 2013r., a składka wyniosła 923 zł, przy czym miała być uiszczona w dwóch równych ratach. Data uiszczenia drugiej raty składki została ustalona na 28 września 2012r., a więc już po dacie nabycia pojazdu przez D. S.. Zdaniem Sądu to ona powinna ponosić odpowiedzialność z tego tytułu.

Z tych przyczyn Sąd I instancji powództwo oddalił, o kosztach procesu rozstrzygając w myśl art. 98 kpc.

Apelację od wyroku złożyła (...) S.A. we W., zaskarżając go w całości i zarzuciła naruszenie:

- art. 233 § 1 kpc poprzez nieprawidłową ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego poprzez przyjęcie, że pozwana poinformowała ubezpieczyciela o sprzedaży samochodu,

- art. 32 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych poprzez przyjęcie, iż poinformowanie zakładu ubezpieczeń o przeniesieniu prawa własności pojazdu, nie wymaga formy pisemnej.

Mając na uwadze powyższe zarzuty, powódka wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie na jej rzecz od pozwanej 621,09 zł z odsetkami ustawowymi od 1 czerwca 2015r. do 31 grudnia 2015r. oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu za obie instancje.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja w przeważającej części zasługuje na uwzględnienie.

Sąd II instancji nie aprobuje ustaleń Sądu Rejonowego, w światle których A. L. poinformowała ubezpieczyciela o sprzedaży samochodu w sposób przewiedziany w art. 32 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Przepis ten w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia umowy ubezpieczenia przewidywał, że posiadacz pojazdu mechanicznego, który przeniósł prawo własności tego pojazdu, jest obowiązany do powiadomienia na piśmie zakładu ubezpieczeń, w terminie 14 dni od dnia przeniesienia prawa własności pojazdu, o fakcie przeniesienia prawa własności tego pojazdu i o danych posiadacza, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu.

Pozwana twierdziła, że poinformowała agenta ubezpieczeniowego o sprzedaży samochodu poprzez okazanie umowy, która miała być skopiowana przez pracownika, a po wezwaniu do zapłaty – poprzez przesłanie umowy faksem. Żadna z tych form nie spełnia wymagania ustawy, która nakazuje zbywcy pojazdu poinformować ubezpieczyciela na piśmie i to w terminie 14 dni. Nie ma racji Sąd Rejonowy, podnosząc że poinformowanie o sprzedaży nie wymaga szczególnej formy, np. pisemnej. Takiej ocenie przeczy wyraźnie brzmienie art. 32 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, który zresztą Sąd przywołał w uzasadnieniu wyroku. Należy podkreślić, że treść wspomnianego przepisu została zmieniona z dniem 11 lutego 2012r. na podstawie ustawy z 19 sierpnia 2011 r. (Dz. U. Nr 205, poz. 1210), czyli przed zawarciem przez pozwaną umowy OC.

Z tych przyczyn powództwo następcy prawnego ubezpieczyciela co do zasady zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy uznał za nieuzasadnioną jedynie część żądania co do odsetek ustawowych. Powódka skapitalizowała odsetki za okres od dnia wymagalności drugiej raty składki, tj. od 29 września 2012r. do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu, błędnie wskazując datę 3 listopada 2015r., podczas gdy dniem złożenia pozwu był 1 czerwca 2015r. (data wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym). Dlatego w tym zakresie należało dokonać korekty. Obliczenie odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 461 zł przedstawia się następująco:

data początkowa oprocentowanie liczba dni odsetki cząstkowe podstawa prawna

29.09.2012. 13% 815 133,82 zł Dz. U. 2008.220.1434

23.12.2014. 8% 160 16,17 zł Dz. U. 2014.1858

Odsetki ustawowe za opóźnienie wynoszą 149,99 zł, a po zsumowaniu z należnością główną łączna wysokość świadczenia wynosi 610,99 zł.

Dalsze odsetki ustawowe za opóźnienie biegną od 1 czerwca 2015r. do dnia zapłaty, stosownie do treści art. 481 § 1 i 2 kc oraz 482 § 1 kc.

Ponieważ strona powodowa wygrała spór w I instancji w przeważającej części, należało na podstawie art. 98 § 1 kpc zasądzić na jej rzecz od pozwanej koszty procesu w wysokości 227,30 zł, na które składają się: opłata od pozwu w wysokości 30 zł, opłata ecard 30 gr, wynagrodzenie pełnomocnika 180 zł i opłata skarbowa o pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powódki została ustalona zgodnie z § 6 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok na podstawie art. 386 § 1 kpc.

O kosztach procesu za II instancję, do których należą opłata od apelacji 32 zł i wynagrodzenie pełnomocnika 135 zł, Sąd orzekł w myśl art. 98 § 1 kpc. W tym wypadku wysokość wynagrodzenia radcy prawnego została ustalona stosownie do treści § 10 ust. 1 pkt. 1 w zw. z § 2 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, w brzmieniu obowiązującym od 27 października 2016r.

Renata Wanecka