Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Płocku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 sierpnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Płocku IV Wydział Cywilny – Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodnicząca – SSO Małgorzata Szeromska

Sędziowie SO Małgorzata Michalska

SO Renata Wanecka (spr.)

Protokolant st. sekr. sąd. Anna Bałdyga

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 sierpnia 2016 r. w P.

sprawy z powództwa M. W.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w Ł.

o odszkodowanie

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Mławie z dnia 28 stycznia 2016 r.

sygn. akt I C 307/14

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od M. W. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej w Ł. kwotę 2.400 (dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego za II instancję.

Sygn. akt IV Ca 359/16

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym 29 stycznia 2014r. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w Ł., M. W. wniósł o zasadzenie na jego rzecz kwoty 21.671,24 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 1 lipca 2013r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za uszkodzenie należącego do niego samochodu osobowego marki V. (...) w wyniku kolizji, jaka miała miejsce 29 maja 2013r. z udziałem kierującego samochodem osobowym marki O. (...) P. P..

Sąd Rejonowy w Mławie w dniu 16 czerwca 2014r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym uwzględnił powództwo.

(...) Spółka Akcyjna w Ł. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniosła o oddalenie powództwa, kwestionując swoją odpowiedzialność za zdarzenie, jakie miało mieć miejsce z udziałem P. P. w dniu 29 maja 2013r., uznając, że uszkodzenia ujawnione w pojeździe stanowiącym własność powoda, nie mogły powstać w opisanych przez niego okolicznościach.

Wyrokiem z 28 stycznia 2016r. Sąd Rejonowy w Mławie oddalił powództwo (punkt 1), zasądził od M. W. na rzecz (...) S.A. w Ł. kwotę 3.017 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (punkt 2) oraz nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Mławie od powoda kwotę 272,37 zł tytułem zwrotu wydatków (punkt 3).

Sąd Rejonowy ustalił:

W dniu 31 maja 2013r. M. W. zgłosił do (...) S.A. w Ł. szkodę w swoim samochodzie marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Powód wskazał, że 29 maja 2013r. uczestniczył w kolizji drogowej polegającej na tym, że kierowca samochodu O. (...) wymusił pierwszeństwo, wjeżdżając mu na drogę i uderzył w lewy bok jego samochodu. Sprawcą kolizji miał być P. P., który był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. W kierowanym przez powoda pojeździe uszkodzeniu miały ulec: maska przednia, zderzak przedni, prawa lampa przednia, prawy błotnik przedni, przednia szyba, poduszki, prawy halogen.

W piśmie z 7 lipca 2015r. pozwany odmówił M. W. wypłaty odszkodowania, uznając, że uszkodzenia te powstały w innych okolicznościach niż te, które zostały wskazane w zgłoszeniu szkody. Powód w piśmie z 22 lipca 2013r. wezwał ubezpieczyciela do zapłaty 13.150 zł tytułem odszkodowania wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 30 czerwca 2013r. Pozwany ponownie odmówił wypłaty odszkodowania.

Opierając się na opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków samochodowych L. K., Sąd Rejonowy ustalił, że opisane przez stronę powodową uszkodzenia jego samochodu, jak również samochodu stanowiącego własność P. P., nie mogły powstać na skutek zdarzenia opisanego przez powoda.

Sąd I instancji dokonał następującej oceny prawnej:

Sąd wskazał, że zgodnie z art. 34 ust. 1 z 22 maja 2013r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2003.124.1152) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. W celu przypisania odpowiedzialności cywilnej posiadaczowi pojazdu musi zaistnieć adekwatny związek przyczynowy łączący ruch pojazdu ze szkodą (art. 361 § 1 kc).

Postępowanie dowodowe przeprowadzone w sprawie, zdaniem Sądu Rejonowego, wykazało, iż między uszkodzeniami w samochodzie powoda, a zaistniałym zdarzeniem brak jest adekwatnego związku przyczynowego. Biegły L. K. w swojej opinii wykorzystał kryterium zgodności dynamiki pojazdów, które wykazało, iż zgłoszona kolizja nie zaistniała w rzeczywistości. Z podanych przez powoda szkiców wynika, że pojazdy nie rozdzieliły się po zderzeniu. Przeprowadzone przez rzeczoznawcę symulacje wykluczyły, aby takie zderzenie samochodów, nawet przy prędkości pojazdu kierowanego przez M. W. 30 km/h, pozostały w miejscu styczności, tj. nie rozdzieliły się po uderzeniu. Ponadto biegły z zakresu rekonstrukcji wypadków, na podstawie analizy fotografii przedstawiających zakres uszkodzeń oraz kalkulacji napraw, stwierdził, że w samochodzie powoda nie zostały uszkodzone elementy konstrukcyjne ani przednia podłużnica prawa ani wzmocnienie błotnika przedniego prawego. Uszkodzenia samochodu powoda nie mogły doprowadzić do uszkodzenia słupka lewego i progu lewego w samochodzie O. (...). W przekonaniu biegłego, gdyby w chwili kolizji O. (...) skręcał w prawo, to wjeżdżając na tor ruchu V. (...), spowodowałby większe uszkodzenia nadwozia samochodu od tej strony samochodu. Z kolei w samochodzie osobowym marki O. (...) powinna uszkodzeniu ulec tylna część nadwozia. L. K. wskazał także na to, że siła uderzenia samochodu powoda w O. (...), winna doprowadzić do obrażeń ciała kierowcy tego samochodu, czego nie stwierdzono.

Sąd Rejonowy oddalił powództwo M. W. o odszkodowanie, uznając, że nie udowodnił on, że pozwany ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność za szkodę, którą miał spowodować P. P..

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z art. 98 kpc.

Apelację od wyroku złożył powód, zaskarżając go w całości i zarzucił sprzeczność ustaleń Sądu I instancji z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez przyjęcie, że powód nie wykazał, iż winę za szkody w jego pojeździe ponosi ubezpieczony u pozwanego sprawca zdarzenia, a szkoda powstała w okolicznościach przez niego wskazanych.

M. W. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie na jego rzecz od (...) S.A. w Ł. kwoty dochodzonej pozwem oraz kosztów procesu za I instancję, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania oraz wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu za II instancję.

Pozwany w odpowiedzi na apelację wniósł o jej oddalanie oraz o zasądzenie na jego rzecz od powoda zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Sąd II instancji w całości podziela ustalenia faktyczne i ocenę prawną dokonaną przez Sąd Rejonowy i przyjmuje je za własne.

Kluczowe znaczenie dla istotnych ustaleń Sądu miała opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych L. K.. Biegły dokładnie przeanalizował informacje dostarczone przez potencjalnych uczestników kolizji z 29 maja 2013r. Poza twierdzeniami powoda, były to przede wszystkim szkice z miejsca zdarzenia i fotografie obrazujące uszkodzenia pojazdów. Rzeczoznawca nie miał danych nt. prędkości, z jaką poruszał się powód, prowadzący samochód marki V. (...). Dokonując symulacji zdarzenia, założył m.in. że nawet przy prędkości 30 km/h, po zderzeniu samochody powinny się rozdzielić, w żadnym wypadku nie mogły zostać w miejscu, w którym miało dojść do styczności pojazdów. Ponadto charakter uszkodzeń w obu pojazdach nie koresponduje z przebiegiem kolizji według relacji jej uczestników. Argumentacja przytoczona w opinii jest jasna i logiczna. Dalsze wątpliwości dotyczą braku obrażeń kierującego samochodem marki O. (...). Zastrzeżenia powoda nie doprowadziły do podważenia wniosków tej opinii, w istocie sprowadzają się one tylko do prezentowania alternatywnego stanu faktycznego. Zaoferowany przez niego materiał dowodowy, będący podstawą do opracowania opinii, był na tyle niejednoznaczny i nieprzekonujący, że nie można biegłemu czynić zarzutu, iż ma ona charakter hipotetyczny. To na stronie powodowej, ubiegającej się o odszkodowanie, spoczywa ciężar przedstawienia na tyle przekonujących dowodów, by nie budziły one wątpliwości, że do zdarzenia powodującego szkodę w ogóle doszło. M. W., mimo pomocy zawodowego pełnomocnika, nie sprostał temu zadaniu.

W tym stanie rzeczy, należy uznać, że Sąd Rejonowy prawidłowo zastosował regułę rozłożenia ciężaru dowodu, wynikającą z art. 6 kc.

Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy oddalił apelację na podstawie art. 385 kpc.

O kosztach procesu za II instancję Sąd orzekł zgodnie z art. 98 kpc, przy czym wysokość wynagrodzenia pełnomocnika pozwanego została określona zgodnie z § 10 ust. 1 pkt. 1 w zw. z § 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

M. M. M. R. W.