Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Płocku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

4 grudnia .2024 r.

Sąd Okręgowy w Płocku IV Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodnicząca Sędzia Renata Wanecka

Protokolant Anna Wróblewska

po rozpoznaniu na rozprawie 4 grudnia 2024 r. w P.

sprawy z powództwa (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w Ż.

przeciwko M. B.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Żyrardowie z 9 kwietnia 2024 r.

sygn. akt I C 845/21

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od M. B. na rzecz (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w Ż. kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego postanowienia do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego za II instancję.

Sygn. akt IV Ca 659/24

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 9 kwietnia 2024 r. Sąd Rejonowy w Żyrardowie zasądził od M. B. na rzecz (...) Spółdzielni Mieszkaniowej kwotę 2.261,07 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 7 grudnia 2021 r. do dnia zapłaty (punkt I); oddalił powództwo w pozostałym zakresie (punkt II); zasądził od M. B. na rzecz (...) Spółdzielni Mieszkaniowej tytułem zwrotu kosztów procesu 2.617 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty (punkt III) oraz nakazał pobrać od M. B. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Żyrardowie kwotę 1.408,29 zł tytułem tymczasowo pokrytych wydatków (punkt IV).

Powyższe rozstrzygnięcie zostało oparte na następujących ustaleniach faktycznych:

M. B. przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego numer (...) przy ul. (...) w Ż. o powierzchni 47,20 m ², w związku z nabyciem przez niego spadku po K. B., której przysługiwało prawo do tego lokalu.

Funkcjonowanie (...) Spółdzielni Mieszkaniowej reguluje statut (...). Zgodnie z § 16, członek spółdzielni zobowiązany jest przestrzegać postanowień statutu, regulaminów oraz uchwał organów, uiszczać terminowo z góry do 10. dnia miesiąca opłaty związane z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na lokal, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, prowadzeniem działalności społeczno - wychowawczej i kulturalnej przez spółdzielnię, uczestniczyć w pokrywaniu strat spółdzielni do wysokości udziałów, zawiadamiać spółdzielnię o zmianie danych zawartych w deklaracji członkowskiej oraz zmianie danych adresowych.

Zgodnie z § 41 do zadań rady nadzorczej należy uchwalanie regulaminu rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz ustalanie opłat za używanie lokali, ustalanie opłat obowiązujących członków, uchwalanie regulaminu rozliczania centralnego ogrzewania, uchwalanie regulaminu rozliczania wody ciepłej i zimnej oraz odprowadzania ścieków.

Zgodnie z § 141, członkowie spółdzielni, którym przysługują prawa do lokali, wnoszą opłaty na pokrycie kosztów eksploatacji i utrzymania nieruchomości w częściach przypadających na lokale, eksploatacji i utrzymania nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, a także na pokrywanie kosztów działalności społecznej i kulturalnej spółdzielni. Od niewpłaconych w terminie należności, spółdzielnia pobiera odsetki ustawowe za opóźnienie.

Zgodnie z § 142 statutu, wysokość opłat ustala się na podstawie planu kosztów zarządzania nieruchomościami, regulaminu rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz ustalania opłat za używanie lokali w (...), innych regulaminów.

Zgodnie z § 144, opłaty wnosi się do 10. dnia miesiąca.

W statucie wskazano, że metodologię rozliczeń określa Regulamin rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

W (...) Spółdzielni Mieszkaniowej obowiązuje regulamin rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz ustalania opłat za używanie lokali w (...). Rozliczenie kosztów dokonuje się w okresach rocznych. W przypadku wystąpienia w ciągu roku istotnej zmiany wysokości kosztów, możliwie jest dokonanie korekty. Podstawą ustalania ilości osób w lokalu jest deklaracja.

Poniesione koszty z tytułu podatku od nieruchomości ponoszone są do każdego lokalu proporcjonalnie do jego powierzchni użytkowej.

Koszty ubezpieczenia ustala się na podstawie zawartych polis ubezpieczeniowych.

Koszty energii elektrycznej ustala się na podstawie zużycia proporcjonalnie do powierzchni lokalu lub poprzez podział na ilość lokali w nieruchomości.

Koszty nierozliczonej wody ustala się na podstawie różnicy między wskazaniami wodomierza głównego, a sumą zużycia w lokalach wynikających ze wskazań indywidualnych wodomierzy.

Koszty utrzymania czystości, terenów zielonych, usług kominiarskich, dezynfekcji i dezynsekcji, badania ochrony przeciwpożarowej, usług transportowych, małej architektury, infrastruktury towarzyszącej, konserwacji, zarządzania i administrowania nieruchomościami rozlicza się proporcjonalnie do powierzchni użytkowej lokali.

Koszty konserwacji instalacji gazowej naliczane są dla każdego lokalu wyposażonego w instalację gazową.

Koszty eksploatacji i konserwacji dźwigów ustala się proporcjonalnie do ilości osób zamieszkujących w lokalu.

Ustalanie i rozliczanie kosztów wywozu nieczystości odbywa się zgodnie z ustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, regulaminem utrzymania czystości i porządku na terminie miasta Ż., uchwałą rady miasta, zatwierdzającą opłaty za wywóz nieczystości stałych, deklaracjami składanymi przez mieszkańców.

Spłaty kredytów rozlicza się proporcjonalnie do powierzchni lokali.

Koszty dostawy zimnej wody i odbioru ścieków określa odrębny regulamin.

Dostawy energii cieplnej dla CO i podgrzania wody określają odrębne regulaminy.

Odpisy na fundusz remontowy określa odrębny regulamin.

Określone na podstawie regulaminu koszty stanowią podstawę wymiaru opłat lokalowych, ponoszonych przez użytkowników. Wysokość opłat ustala rada nadzorcza na podstawie planu kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Zgodnie z § 20 regulaminu, rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz ustalania opłat za używanie lokali, wysokość opłat lokalowych ustala uchwałą rada nadzorcza na podstawie planu kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi, przewidzianymi do postawienia w danym roku dla każdej nieruchomości.

Opłata za lokal z tytułu przeglądu i konserwacji instalacji gazowej wynosi 2,50 złotych za lokal oraz 4,50 złotych za lokal z tytułu remontu instalacji gazowej.

Od 1 września 2015 roku opłata miesięczna z tytułu selektywnej zbiórki odpadów wynosiła 11 złotych za osobę oraz 21 złotych za osobę w przypadku nieselektywnej zbiórki odpadów.

Opłata na działalność społeczno - wychowawczą i kulturalną wynosiła 0,25 złotych za m ².

Od 1 lipca 2017 roku wysokość opłaty na fundusz remontowy wynosiła 0,79 złotych/m ² dla budynków z kredytem na termomodernizację i 1.01 zł/m ² dla budynków bez kredytu dla A. Wschód oraz odpowiednio 1,08 zł/m ² i 1,30 zł/m ² dla A. Zachód. Opłata z tytułu konserwacji wynosiła 0,32 zł/m ².

Od 1 lipca 2017 roku pozycja podatek od nieruchomości wynosiła 0,73 zł/m ² od budynków mieszkalnych i ich części, zaś od 1 stycznia 2020 roku 0,79 zł/m ².

W 2019 roku podatek od lokalu wynosił 34,36 złotych, zaś od gruntu 21,69 złotych rocznie. Miesięcznie suma podatków wynosiła 4,68 złotych. Opłata przekształceniowa wynosiła 6,48 złotych miesięcznie.

Stawka z tytułu wieczystego użytkowania wieczystego gruntu wynosiła 5.494,09 złotych.

Opłata za wymianę wodomierzy wynosiła 2 złote za sztukę.

Od 26 stycznia 2018 roku opłaty na fundusz nieruchomości budynkowych + fundusz gazowy wynosiła 1,20 zł/m ² + 4,50 zł/lokal, a dla budynków docieplonych odpowiednio 0,98 zł/m ² + 4,50 złotych/lokal na A. Wschód oraz Zachód, zaś opłata na fundusz nieruchomości wspólnych, stanowiących mienie spółdzielni 0,23 zł/m ² na A. Wschód oraz A. Zachód.

Zaliczka na poczet centralnego ogrzewania wynosiła od 2,10 zł/m ² do 7,35 zł/m ².

Od 1 stycznia 2019 roku stawka opłat kosztów stałych CO oraz (...) wynosiła 1,19 złotych za m ².

Uchwałą z 28 lutego 2019 roku uchwalono plan gospodarczy na 2019 rok.

Stawki eksploatacyjne od 1 lipca 2018 roku dla członków wynosiła 1,89 zł/m ² powierzchni i 2,27 zł/m ² dla osób, nie będących członkami spółdzielni, zaś od 1 lipca 2019 roku odpowiednio 2,00 zł/m ² i 2,40 zł/m ².

Od 1 lipca 2019 roku stawka za energię elektryczną wynosiła 0,06 zł/m ².

Od 1 maja 2019 roku stawka za selektywną zbiórkę odpadów wynosiła 25 zł za osobę, zaś za nieselektywną 50 złotych za osobę. Od 1 lipca 2019 roku opłaty wynosiły odpowiednio 22 zł i 44 zł za osobę.

W sezonie grzewczym 2019/2020 zaliczka indywidualna na poczet CO wynosiła pomiędzy 2,10 a 7,35 zł/m ³.

Od 1 września 2019 roku stawka za CO wynosiła 1,29 zł/m ² (wcześniej 1,19 zł/m ²).

W skład opłat za korzystanie z lokalu wchodziły opłaty: eksploatacja, koszty mienia, konserwacja, fundusz remontowy nieruchomości, podatek od nieruchomości, opłata przekształceniowa, konserwacja gazowa, remont instalacji gazowej, koszty stałe CO, CO - zaliczka indywidualna, śmieci, wodomierze, fundusz wychowawczy, energia części administracyjnych.

Opłaty od kwietnia do listopada 2019 roku wynosiła kolejno w poszczególnych miesiącach:

–

z tytułu eksploatacji: 89,21 zł; 89,21 zł; 89,21 zł; 94,40 zł; 94,40 zł; 94,40 zł; 94,40 zł; 94,40 zł;

–

koszty mienia – w każdym miesiącu 10,86 złotych,

–

konserwacja – 15,10 złotych w każdym miesiącu,

–

fundusz remontowy nieruchomości – 56,64 złotych w każdym miesiącu,

–

koszty stałe po 56,17 złotych miesięcznie w miesiącach od kwietnia do sierpnia oraz po 60,89 złotych miesięcznie od września do listopada,

–

podatek od nieruchomości – w każdym miesiącu po 4,48 złotych,

–

opłata przekształceniowa – w każdym miesiącu po 6,48 złotych,

–

opłata na remont instancji gazowej – w każdym miesiącu po 4,50 złotych,

–

opłata za wywóz śmieci – w kwietniu 11 złotych, w maju i czerwcu po 25 złotych miesięcznie, po 22 złotych od lipca do listopada,

–

zaliczka indywidualna za CO po 99,12 złotych miesięcznie w kwietniu, październiku i listopadzie,

–

opłata na fundusz wychowawczy po 11,80 złotych miesięcznie w każdym miesiącu,

–

opłata za energię administracyjną po 2,83 złotych miesięcznie w każdym miesiącu,

–

opłata za wodomierze po 2 złote miesięcznie w każdym miesiącu,

–

opłata za konserwację gazową po 2,50 złotych miesięcznie w każdym miesiącu.

Łączna wysokość należnych opłat wynosiła: w kwietniu 372,89 zł, w maju 287,77 zł, w czerwcu 262,77 zł, w lipcu i sierpniu po 267,96 zł, we wrześniu 272,68 zł, w październiku i listopadzie po 371,80 zł.

Łączna wysokość opłat należnych na rzez (...) za okres kwiecień – listopad 2019, związanych z lokalem numer (...) przy ul. (...) wynosiła 2.475,63 złotych.

Dokonując oceny prawnej, Sąd I instancji uznał, że powództwo w przeważającej części zasługiwało na uwzględnienie.

Powód domagał się od M. B. zapłaty z tytułu opłat eksploatacyjnych za okres od kwietnia do listopada 2019 r. w związku z przysługującym mu spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu numer (...) w budynku przy ul. (...) w Ż..

W pierwszej kolejności Sąd powołał treść art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, zgodnie z którym członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Następnie Sąd wskazał, że stosownie do ust. 1 ¹ tego przepisu, osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości, stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5. Członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi. Właściciele lokali, niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią (ust. 5).

Następnie Sąd Rejonowy wyjaśnił, że kategoria opłat eksploatacyjnych, definiowana w art. 4 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, oznacza całokształt płatności związanych z eksploatacją i utrzymaniem lokali członkowskich, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni. Wskazał, że w powyższym zbiorze mieszczą się więc nie tylko opłaty stricte mieszkaniowe, ale również wszelkie należności wynikające z prawnego lub pozaprawnego posiadania nieruchomości wspólnej, w tym gruntu, na którym posadowiono budynek z lokalami spółdzielczymi. Na poparcie swej argumentacji Sąd Rejonowy powołał wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 21 stycznia2016 r., wydany w sprawie I ACa 828/15, LEX nr 1979386.

Sąd Rejonowy podkreślił również, że wyżej omawiane opłaty wnosi się bez uprzedniego wezwania co miesiąc z góry do 10. dnia miesiąca. Statut spółdzielni może określić inny termin wnoszenia opłat, nie wcześniejszy jednak niż ustawowy (art. 4 ust. 6 ² ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych). Wskazał, że o zmianie wysokości opłat, spółdzielnia jest obowiązana zawiadomić osoby, o których mowa w ust. 1-2 i 4, co najmniej na 3 miesiące naprzód na koniec miesiąca kalendarzowego. Zmiana wysokości opłat wymaga uzasadnienia na piśmie. W przypadku zmiany wysokości opłat na pokrycie kosztów niezależnych od spółdzielni, w szczególności energii, gazu, wody oraz odbioru ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych, spółdzielnia jest obowiązana zawiadomić osoby, o których mowa w ust. 1-2 i 4, co najmniej na 14 dni przed upływem terminu do wnoszenia opłat, ale nie później niż ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego ten termin. Członkowie spółdzielni, osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali oraz właściciele niebędący członkami spółdzielni mogą kwestionować zasadność zmiany wysokości opłat bezpośrednio na drodze sądowej (ust. 7 - 8 przywołanego przepisu).

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, Sąd Rejonowy wskazał, że pozwanemu przysługiwało spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w zasobach (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w związku z nabyciem spadku po K. B.. W treści statutu spółdzielni określone zostały opłaty, do których uiszczania zobowiązane są podmioty, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali. Zgodnie z § 141 statutu, członkowie spółdzielni, którym przysługują prawa do lokali, wnoszą opłaty na pokrycie kosztów eksploatacji i utrzymania nieruchomości w częściach przypadających na lokale, eksploatacji i utrzymania nieruchomości, stanowiących mienie spółdzielni, a także na pokrywanie kosztów działalności społecznej i kulturalnej spółdzielni.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wskazywał, że nie jest zobowiązany do ponoszenia jakichkolwiek opłat na rzecz powódki, zważywszy na okoliczność, że nie zamieszkiwał w przedmiotowym lokalu w okresie objętym żądaniem pozwu. Wskazany zarzut nie zasługiwał zdaniem Sądu Rejonowego na uwzględnienie. Sąd podniósł, że obowiązek uiszczania opłat na rzecz spółdzielni jest niezależny od tego, czy podmiot uprawniony ze spółdzielczego prawa do lokalu korzysta z niego i w nim zamieszkuje, albowiem obowiązek wnoszenia opłat powstaje z faktu przysługiwania prawa do lokalu.

Sąd Rejonowy zważył nadto, że bezzasadne były zarzuty pozwanego w zakresie kwestionowania wysokości opłat, określonych przez organy spółdzielni. Wskazał, że możliwe jest formułowanie żądania przez osobę mającą interes prawny ustalenia nieważności uchwały rady nadzorczej spółdzielni. Wyjaśnił, że ustawodawca przewidział dla ochrony członków spółdzielni (jak i osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali oraz właścicieli niebędących członkami spółdzielni), roszczenie o uznanie, że zmiana wysokości opłat eksploatacyjnych jest niezasadna (art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych), które dostatecznie zabezpiecza ich usprawiedliwiony interes prawny. W ramach takiego procesu sąd może uznać za nieważne lub nieistniejące (jako przesłankę swego orzeczenia w sprawie) uchwały sprzeczne z ustawą lub statutem, także rady nadzorczej (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 23 października 2015 r. w sprawie I ACa 481/15, LEX nr 2568451).

Sąd Rejonowy powołał treść art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, zgodnie z którym członkowie spółdzielni, osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali oraz właściciele niebędący członkami spółdzielni, mogą kwestionować zasadność zmiany wysokości opłat bezpośrednio na drodze sądowej. Powództwo właściwe do sądu, o którym mowa w art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, przybierze postać żądania ustalenia, że wypowiedzenie dotychczasowej wysokości opłat w całości lub w części, jest niezasadne. Żądanie to może opierać się na zarzucie niezgodności z prawem, postanowieniami statutu, dobrymi obyczajami (por. art. 42 prawa spółdzielczego) lub braku faktycznych podstaw uzasadniających zmianę opłat (por. R. Dziczek [w:] Spółdzielnie mieszkaniowe. Komentarz. Wzory pozwów i wniosków sądowych, wyd. VIII, Warszawa 2018, art. 4, art. 5.).

W ocenie Sądu Rejonowego, z materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy nie wynika, aby pozwany skutecznie zakwestionował uchwały organów spółdzielni w odrębnych postepowaniach sądowych. Wobec powyższego, Sąd uznał, że w niniejszym postępowaniu nie był uprawniony do uchylenia bądź stwierdzenia nieważności uchwał organów spółdzielni określających wskazane opłaty.

Zdaniem Sądu pozwany bezzasadnie wskazywał, że powódka nie udowodniła zasadności powództwa co do wysokości. W piśmie procesowym wniesionym w reakcji na sprzeciw od nakazu zapłaty, strona powodowa wniosła o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłej ds. księgowości celem zweryfikowania prawidłowości wyliczenia należności dochodzonej pozwem. Sąd wskazał, że z poczynionych ustaleń, w oparciu o opinię biegłej wynika, że wysokość należnych opłat wynosiła: w kwietniu 372,89 zł, w maju 287,77 zł, w czerwcu 262,77 zł, w lipcu i sierpniu po 267,96 zł, w 272,68 zł, w październiku i listopadzie po 371,80 zł.

Łączna wysokość opłat należnych na rzez (...) Spółdzielni Mieszkaniowej za okres kwiecień – listopad 2019 roku, związanych z lokalem nr (...) przy ul. (...), wynosiła 2.475,63 zł. Powódka domagała się od pozwanego opłat za wskazany okres w kwocie 2.414,14 zł, a zatem w kwocie niższej od ustalonej przez biegłą.

Zgodnie z ustawą o spółdzielniach mieszkaniowych, statut spółdzielni stanowi podstawę rozliczeń kwot należnych od osób, którym przysługują prawa do lokali. W statucie wskazano, że metodologię rozliczeń określa Regulamin rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Zgodnie z § 20 regulaminu, rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz ustalania opłat za używanie lokali, wysokość opłat lokalowych ustala uchwałą rada nadzorcza na podstawie planu kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi przewidzianymi do postawienia w danym roku dla każdej nieruchomości. Przywołana regulacja przewiduje ustalanie wysokości opłat za okres bieżący w charakterze zaliczkowym.

Pozwany wskazywał również, że nie otrzymał od powoda zawiadomień o wysokości opłat za poszczególne okresy dochodzone pozwem. Sąd Rejonowy wskazał, że zgodnie z ustawą o spółdzielniach mieszkaniowych oraz statutem, pozwany zobowiązany był do uiszczania opłat na rzecz spółdzielni do 10. dnia każdego miesiąca. Sąd, mając na względzie art. 6 kc, stosownie do którego ciężar wykazania zawiadomienia pozwanego o wysokości opłat obciążał powoda, przyjął, że nie sprostał on obowiązkowi w powyższym zakresie. Sąd uznał zatem, że pozwany uzyskał informację o wysokości opłat z chwilą otrzymania odpisu pozwu z załącznikami, co nastąpiło 6 grudnia 2021 r. W zestawieniu (k. 8) wskazane zostały wysokości opłat za poszczególne miesiące. Od dnia następnego pozwany opóźniał się ze spełnieniem świadczenia, skutkiem czego powódka uprawniona była do dochodzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od nieuiszczonych opłat.

Sąd Rejonowy wskazał dodatkowo, że ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych wymaga uzasadnienia zmiany wysokości opłat, jednak ustawodawca nie określił sankcji za naruszenie obowiązku uzasadnienia zmiany wysokości opłat. W ocenie Sądu brak jest podstaw do uznania, aby naruszenie obowiązku uzasadnienia zmiany wysokości opłat skutkowało nieważnością, bądź bezskutecznością dokonanej zmiany.

Powód domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 153,07 zł tytułem skapitalizowanych odsetek. W tym zakresie powództwo nie zasługiwało zdaniem Sądu Rejonowego na uwzględnienie, z uwagi na wskazaną wyżej okoliczność braku wykazania wcześniejszego zawiadomienia pozwanego o wysokości opłat.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 2 kpc, biorąc pod uwagę, że powództwo okazało się zasadne w zakresie 94% i obciążył kosztami w całości pozwanego.

Mając na względzie, że w toku postępowania Sąd wypłacił wynagrodzenie na rzecz biegłej do kwoty 1.408,29 zł tymczasowo z sum budżetowych Skarbu Państwa, Sąd nakazał pobrać tę kwotę od pozwanego.

Apelację od wyroku złożył pozwany, zaskarżając go w części, tj. w zakresie punktu I, III i IV oraz zarzucił:

1.  naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na wynik sprawy:

- art. 205 ³ § 1, 2 i 5 kpc poprzez przyjęcie pisma powoda datowanego na 31 stycznia 2023 r (data prezentaty 31 marca 2023 r.), które winno zostać zwrócone, jako złożone bez zarządzenia, a wszelkie twierdzenia i dowody zgłoszone w nim zawarte, winny podlegać pominięciu, gdyż powód złożył wniosek dowodowy, wskazując, że było to konieczne ze względu na sugestie biegłej w opinii, jednakże, powód nie może w dowolnym czasie przedkładać nowych dowodów na poparcie swoich twierdzeń, skoro był już do tego zobowiązany i na nim spoczywa ciężar dowodu już od chwili wniesienia pozwu (a nadto na karcie 27 znajdowało się zobowiązanie do złożenia wszelkich twierdzeń i dowodów pod rygorem ich pominięcia), co więcej powód przedkłada dokument z okresu, który nie jest objęty pozwem (powód dochodzi zapłaty za okres od kwietnia do listopada 2019r., a przedkłada np. uchwalę nr XIX/ 158/ 19, która miała wejść w życie od 1 stycznia 2020 r.), i tak, wobec złożenia pisma bez zarządzenia, po zakreślonym przez Sąd terminie, dowody są spóźnione i nie mogą stanowić dowodu w sprawie i dokumenty winny zostać pominięte,

- art. 505 ⁷ § l i 2 kpc poprzez dopuszczenie opinii biegłego bez rozważenia wszystkich okoliczności sprawy, gdyż opinii biegłego nie zasięga się w postępowaniu uproszczonym, jeżeli jej przewidywany koszt miałby przekroczyć wartość przedmiotu sporu, a Sąd dopuścił dowód z opinii w sytuacji, kiedy przewidywany koszt opinii mógł przekroczyć wartość przedmiotu sporu, a nadto poprzez dopuszczenie uzupełniającej opinii postanowieniem z 20 kwietnia 2023 r. (k. 215) z zastrzeżeniem, by biegła uwzględniła dokumenty złożone przez powoda wraz z pismem z 31 stycznia 2023 r. (data prezentaty 31 marca 2023r.), które winny być pominięte wobec uchybienia art. 205 ³ § 1 i 2 i 5 kpc.;

- art. 3 kpc w zw. z art. 232 kpc i art. 6 kc poprzez nieustalenie, istotnego dla rozstrzygnięcia faktu, że powód nie przedstawił dokumentów źródłowych, pozwalających na kontrolę prawidłowości oszacowania wielkości kosztów eksploatacji tj. takich, które w sposób obiektywny pozwalałyby na stwierdzenie wysokości kosztów poniesionych na utrzymanie nieruchomości, np. rachunków, faktur, pokwitowań wypłat, lecz przedstawił wyłącznie własne wytworzone dokumenty, a następnie treści uchwał spółdzielni, bez wykazania faktycznych kosztów, za które pozwany winien być rozliczany, a także poprzez przejęcie przez Sąd orzekający inicjatywy dowodowej, która winna zostać podjęta przez powoda oraz poprzez nieuprawnione zastępowanie powoda w wykazaniu ciężaru dowodu, w sytuacji gdy to powód winien przedłożyć, jakie są podstawy naliczeń, uzasadniających żądanie pozwu (i to już w pozwie), a to Sąd zobowiązuje powoda do składania dokumentów bez zakreślenia terminu (k. 271), zarządza wpłaty zaliczek na poczet opinii biegłego w postępowaniu uproszczonym, dopuszcza w takim postępowaniu dowód z opinii biegłego bez uzasadnienia, dopuszcza dowody z dokumentów, złożone bez zarządzenia i bez przedstawienia przez powoda, że nie mógł ich złożyć uprzednio;

- art. 233 § 1 kpc, co doprowadziło do dokonania błędu w ustaleniach faktycznych poprzez przekroczenie przez Sąd Rejonowy swobodnej oceny dowodów, brak wszechstronnej i dokładnej oceny zebranych w sprawie dowodów oraz wyprowadzenie niepoprawnych logicznie i sprzecznych z zasadami doświadczenia życiowego wniosków ze zgromadzonych w sprawie dowodów skutkujących błędem w ustaleniach faktycznych co do tego, że pozwany był wzywany do zapłaty i był informowany o zmianach wysokości opłat, podczas gdy pozwany, jako właściciel lokalu, niebędący członkiem spółdzielni, winien otrzymywać zawiadomienia z wyliczeniami i uzasadnieniem ich zmiany, by móc skorzystać z procedury przewidzianej w art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, czego powód nie czynił, a nadto, powód, znający aktualny adres zamieszkania pozwanego, nie wzywał go do zapłaty, a w pozwie jest wymieniony jako dowód z dokumentu „wezwanie do zapłaty”, którego faktycznie brak;

- art. 205 ³ § 1 i 2 kpc poprzez zobowiązanie powoda do złożenia pisma zawierającego ogół twierdzeń, zarzutów i dowodów pod rygorem pominięcia, bez oznaczenia terminu do jego złożenia (k.27);

- art. 232 kpc w zw. z art. 245 kpc poprzez ustalenie stanu faktycznego (jak również oparcie się na ich bazie przy sporządzaniu opinii biegłej) w zakresie ustalenia wysokości roszczenia powoda na podstawie przedłożonych dokumentów w postaci wydruków komputerowych powoda, uznając iż są one w pełni wiarygodne i stanowią podstawę ustalenia wysokości roszczenia powoda, podczas gdy materiały te były dokumentami prywatnymi, a brak jest jakichkolwiek innych dowodów potwierdzających i ustalających właściwą kwotę roszczenia, co bezzasadnie doprowadziło do błędnego przyjęcia, iż strona powodowa udowodniła swoje roszczenie co do wysokości, podczas gdy nie wykazała za pomocą dowodów precyzyjnie należnej kwoty;

- art. 235 ² § 2 pkt 2 i 5 kpc w zw. z art. 286 i 299 kpc poprzez pominięcie dowodu z przesłuchania biegłej oraz z przesłuchania stron, w sytuacji gdy pozostały niewyjaśnione fakty, mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, w tym m.in. konieczność wyjaśnienia przez biegłą niejasności w treści opinii, którą kwestionował pozwany, a biegła nie odniosła się do nich w całości nawet w opinii uzupełniającej oraz konieczność przesłuchania przedstawiciela powoda celem wykazania, że powód dla nie będącego członkiem Spółdzielni pozwanego, nie udostępnia danych faktycznego zużycia, podstaw rozliczeń, oczekując nieuzasadnionej zapłaty, nie wykazując rzeczywistych kosztów związanych z jego lokalem, traktując go na równi z członkami spółdzielni mieszkaniowej;

2. naruszenie przepisów prawa materialnego, mianowicie art. 6 kc w zw. z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych poprzez nieuwzględnienie faktu, że pozwany nie jest członkiem powodowej spółdzielni, a przysługuje mu spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, zatem w stosunku do niego nie obowiązują wszelkie przepisy dotyczące członków, a powołane przez Sąd w uzasadnieniu, a przyjmuje się zasadę wiązania wysokości opłat z rzeczywistą wysokością wydatków, ponoszonych przez spółdzielnię na poszczególny lokal (uchwała Sądu Najwyższego z 5 grudnia 1991 r., III CZP 127/91), zatem powód winien przedstawić dokumenty źródłowe, pozwalające na kontrolę prawidłowości oszacowania wielkości kosztów eksploatacji tj. takich, które w sposób obiektywny pozwalałyby na stwierdzenie wysokości kosztów poniesionych na utrzymanie nieruchomości np. rachunków, faktur, pokwitowań wypłat, lecz przedstawił wyłącznie własne wytworzone dokumenty, a następnie treści uchwał spółdzielni, bez wykazania faktycznych kosztów, za które pozwany winien być rozliczany.

W konkluzji pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie I poprzez oddalenie powództwa w całości oraz w punkcie III i IV poprzez zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych oraz obciążenie powoda kosztami za I i II instancję. Nadto pozwany wniósł o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie w całości i zasądzenie od pozwanego jego na rzecz kosztów procesu za II instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w pełni aprobuje ocenę materiału dowodowego, dokonaną przez Sąd Rejonowy i wywiedzione na jej podstawie wnioski, przyjmując je za podstawę niniejszego rozstrzygnięcia. Sąd I instancji przedstawił również prawidłową ocenę materialnoprawną powództwa, którą Sąd Okręgowy podziela, rezygnując jednocześnie z ponownego przytaczania szeregu trafnych argumentów, uzasadniających słuszność rozstrzygnięcia.

Na wstępie należy wyjaśnić, że w celu skutecznego podniesienia zarzutu naruszenia art. 233 § 1 kpc, skarżący winien wykazać, że poczyniona ocena materiału dowodowego w sprawie jest niepełna, nielogiczna, bądź też sprzeczna z zasadami doświadczenia życiowego. Nie jest w tym zakresie wystarczające oparcie podnoszonego uchybienia na odmiennej, subiektywnej ocenie dowodów. Ocena dokonana przez Sąd jest bowiem słuszna, choćby na jej podstawie możliwym było wyprowadzenie wniosków zgodnych z intencją apelującego, jeżeli nie narusza ona tylko wyżej wymienionych reguł. Wyżej wskazany przepis normuje bowiem zasadę swobodnego uznania sędziowskiego w toku dokonywania oceny materiały dowodowego.

Skarżący nie czyni zadość wyżej wymienionym powinnościom, wobec czego zarzut w powyższym zakresie należy uznać za całkowicie chybiony. W kontrolowanej sprawie brak jest podstaw do stwierdzenia jakichkolwiek sprzeczności z zasadami wynikającymi z art. 233 § 1 kpc w toku rozumowania Sądu I instancji, a w konsekwencji nie można uznać, że doszło do dokonania błędów w ustaleniach faktycznych.

Wskazać w tym miejscu należy, że Sąd Rejonowy, wbrew twierdzeniom skarżącego, nie objął ustaleniami faktycznymi okoliczności związanej z wezwaniem pozwanego przez powoda do zapłaty i informowaniem pozwanego o zmianach wysokości opłat z uzasadnieniem. Sąd Rejonowy przyjął, że powód nie zdołał udowodnić skutecznego wezwania pozwanego do zapłaty przed wytoczeniem powództwa żądanych opłat za poszczególne okresy, dochodzone pozwem. Dlatego też uznał, że zasadnym było żądanie odsetek ustawowych za opóźnienie dopiero od dnia doręczenia odpisu pozwu.

Zarzut naruszenia art. 505 ⁷ § 1 i 2 kpc również jest nietrafny. Wskazać należy, że ewentualne odstąpienie od przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego w oparciu o art. 505 ⁷ § 2 kpc jest wyrazem dyskrecjonalnej władzy sędziowskiej. Co do zasady, przeprowadzenie tego rodzaju dowodu w postępowaniu uproszczonym jest dopuszczalne, ilekroć ustalenie zasadności lub wysokości świadczenia powinno nastąpić przy zastosowaniu wiadomości specjalnych. Od uznania sądu zależy powzięcie samodzielnej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy albo zasięgnięcie opinii biegłego. Stosownie do wspomnianego § 2 omawianego przepisu, opinii biegłego nie zasięga się, jeżeli jej przewidywany koszt miałby przekroczyć wartość przedmiotu sporu, chyba że uzasadniają to wyjątkowe okoliczności. Okolicznością taką może być właśnie bezwzględna konieczność zasięgnięcia wiadomości specjalisty na wniosek strony postępowania, w celu dokonania analizy złożonych danych i przedstawienia odpowiedzi na zakreśloną tezę dowodową, wobec braku możliwości poczynienia w konkretnym zakresie samodzielnych ustaleń Sądu. Co jednak równie istotne, Sąd, dokonując próby oszacowania kosztów związanych z wynagrodzeniem biegłego, wezwał do uiszczenia zaliczki w kwocie 1.500 zł. Natomiast wyższe koszty spowodowane były wyłącznie działaniem pozwanego, którego zastrzeżenia skutkowały koniecznością uzupełnienia opinii.

Zgodnie z art. 205 ¹² § 2 kpc, jeżeli nie zarządzono przeprowadzenia posiedzenia przygotowawczego, strona może przytaczać twierdzenia i dowody na uzasadnienie swoich wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej aż do zamknięcia rozprawy, z zastrzeżeniem niekorzystnych skutków, które według przepisów kodeksu, mogą dla niej wyniknąć z działania na zwłokę lub niezastosowania się do zarządzeń przewodniczącego i postanowień sądu. Jednocześnie, stosownie do art. 205 ³ § 2 kpc, Przewodniczący może zobowiązać stronę, by w piśmie przygotowawczym podała wszystkie twierdzenia i dowody istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pod rygorem utraty prawa do ich powoływania w toku dalszego postępowania. W takim przypadku, twierdzenia i dowody zgłoszone z naruszeniem tego obowiązku, podlegają pominięciu, chyba że strona uprawdopodobni, iż ich powołanie w piśmie przygotowawczym nie było możliwe albo że potrzeba ich powołania wynikła później. Wskazać przy tym należy, że pismem przygotowawczym jest takie pismo procesowe, którego celem jest przygotowanie rozprawy (np. odpowiedź na pozew, odpowiedź na apelację).

W przedmiotowej sprawie Sąd nie przeprowadził posiedzenia przygotowawczego, wobec czego, co do zasady powód był uprawniony do powoływania twierdzeń i dowodów na ich poparcie do momentu zamknięcia rozprawy. W dniu 30 grudnia 2021 r. Sąd zarządził doręczenie odpisu sprzeciwu od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym powodowi, zobowiązując jednak na tym etapie, do przytoczenia ogółu twierdzeń, zarzutów i dowodów pod rygorem pominięcia, zaś powód zadośćuczynił powyższemu obowiązkowi. Przedłożenie dodatkowych dokumentów, poza załączonym do pozwu wyciągiem z konta rozliczeniowego lokalu, wynikało z podnoszonych przez skarżącego zarzutów, które implikowały konieczność dodatkowego potwierdzenia zasadności dochodzonego roszczenia. Wymaga przy tym wyjaśnienia, że zakreślenie terminu na przedstawienie twierdzeń i dowodów w piśmie przygotowawczym, jakim jest również odpowiedź na sprzeciw od nakazu zapłaty, zostało pozostawione dyskrecjonalnej władzy sędziego. Sąd Rejonowy nie dopuścił się naruszenia przepisów prawa procesowego poprzez brak wyznaczenia terminu w zobowiązaniu powoda, po upływie którego ziściłby się skutek w postaci pominięcia spóźnionych twierdzeń i dowodów.

Co się zaś tyczy zezwolenia na złożenie przez powoda pisma złożonego 31 marca 2023 r., po złożeniu przez biegłą pisemnej opinii ( zarządzenie w przedmiocie zezwolenia na złożenie pisma – k. 198), należy podkreślić, że w istocie biegła sporządziła w niniejszej sprawie opinię, której rzetelności, wiarygodności nie zdołano podważyć, wobec czego wnioski w niej zawarte, a opierające się na dowodach zgromadzonych do momentu powierzenia akt sprawy biegłej sądowej, w sposób prawidłowy przyjęto za podstawę rozstrzygnięcia. Złożone dokumenty jedynie potwierdziły dodatkowo słuszność wniosków wynikających z opinii. Ponadto, co do zasady, powód uprawniony był, w świetle omawianego art. 205 ¹² § 2 kpc, do złożenia kolejnych dowodów w sprawie, mając na względzie, że przedmiotem postępowania była sprawa zawiła pod kątem obrachunkowym. Biegła H. Z. - specjalistka z zakresu księgowości i rachunkowości, wskazała na poszczególne braki przedłożonej (dość obszernej) dokumentacji, której dane podlegają kalkulacji w celu ustalenia prawidłowości wysokości należności obciążających pozwanego, jednak ostatecznie ustaliła wszelkie dane w oparciu o inne dostępne materiały, co do których brak było jakichkolwiek podstaw do ich kwestionowania. Z powyższych przyczyn niezasadny okazał się zarzut naruszenia art. 205 ³ § 1,2 i 5 kpc.

Za chybiony Sąd Okręgowy uznał również zarzut naruszenia art. 232 kpc w zw. z art. 245 kpc.

Art. 232 kpc zawiera dwa zdania, zaś apelujący nie zaznaczył, które zdanie tego przepisu objęte jest omawianym w tym miejscu zarzutem. Zakładając, że apelującemu chodziło o naruszenie art. 232 zdanie 1 kpc, wskazać należy, że zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą, sąd nie może dopuścić się obrazy art. 232 zdanie 1 kpc, ponieważ przepis ten odnosi się do obowiązków stron, a nie do czynności sądu. Wskazuje on jedynie na ciężar dowodu w znaczeniu procesowym, czyli obowiązek przedstawienia faktów i dowodów przez strony. Przepis ten nie stanowi natomiast podstawy wyrokowania sądu i nie może mieć wpływu na poprawność wydanego przez sąd rozstrzygnięcia (por. wyrok Sądu Najwyższego z 15 lutego 2008 r., I CSK 426/07, wyrok Sądu Najwyższego z 7 listopada 2007 r., II CSK 293/07, wyrok Sądu Najwyższego z 22 maja 2003 r., II CK 367/02). Zakładając zaś, że apelującemu chodziło o naruszenie art. 232 zdanie 2 kpc, podnieść należy, że w oparciu o ten przepis można zarzucać sądowi jedynie, że nie dopuścił jakiegoś dowodu z urzędu mimo, że zachodziły ku temu powody (por. wyrok Sądu Najwyższego z 14 marca 2007 r., I CSK 465/06).

Uzasadnienie zarzutu w powyższym zakresie sprowadza się jednak do tego, że biegła opracowała opinię na podstawie dokumentów w postaci uchwał Rady Nadzorczej (...) Spółdzielni Mieszkaniowej, a nie dokumentów księgowych w postaci faktur kosztowych i wyciągów bankowych z okresu objętego pozwem. Poza sporem jest, że żadna z tych uchwał nie została zaskarżona w postępowaniu wewnątrzspółdzielczym i sądowym. Dlatego oczekiwanie, że do akt powinny być przedłożone wszystkie dokumenty świadczące o faktycznym ponoszeniu kosztów przez spółdzielnię, w tym postępowaniu, które - jak podkreśla apelujący – jest postępowaniem uproszczonym, było niecelowe. Nie ma natomiast przeszkód, aby pozwany zapoznał się z takimi dokumentami w siedzibie Spółdzielni i w razie stwierdzenia nieprawidłowości, ewentualnie skorzystał z uprawnienia, jakie daje mu art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Odnosząc się do podnoszonego uchybienia art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 w zw. z art. 286 kpc i 299 kpc, w zakresie pominięcia dowodu z przesłuchania biegłej i przesłuchania stron, należy podkreślić, że zgromadzony materiał dowodowy był kompletny i pozwalał wyprowadzić jednoznaczne wnioski. Szczególną moc dowodową w niniejszej sprawie należało przypisać opinii sporządzonej przez osobę doświadczoną w materii z zakresu księgowości i rachunkowości. Biegła H. Z. sporządziła pisemną opinię, a ponadto, w związku z zastrzeżeniami pozwanego, pisemną opinię uzupełniającą, w której podtrzymała swe wnioski. Skarżący ostatecznie nie przedstawił żadnej argumentacji, która podważałaby fachowość i rzeczowość złożonych opinii. Sąd zaś, zobligowany każdorazowo do przeanalizowania twierdzeń biegłego przez pryzmat zgodności z zasadami logiki, poziomu wiedzy, sposobu motywowania stanowiska, podstaw teoretycznych opinii, a także stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków, nie stwierdził żadnych nieprawidłowości. Brak jest podstaw, by w ślad za twierdzeniami skarżącego, uznać opinię za bezużyteczną, bądź aby biegła wykraczała poza zakres swych kompetencji. Na uwagę zasługiwała również okoliczność, że skarżący z jednej strony postulował za przeprowadzeniem dowodu z opinii uzupełniającej, a jednocześnie na rozprawie 5 kwietnia 2022 r. negował konieczność skorzystania z tego środka dowodowego.

Sąd Rejonowy słusznie ocenił, że nie zachodziła konieczność przeprowadzenia dowodu z ustnej opinii biegłej. Również wniosek o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron Sąd pominął, prawidłowo uznając, iż zmierzał on jedynie do przedłużenia postępowania. Pozwany nie wskazał tezy dowodowej, na okoliczność której miałby być przeprowadzony dowód z przesłuchania stron. Kwestie związane z ustaleniem prawidłowości wysokości należności z tytułu opłat eksploatacyjnych, pod względem ich zgodności z regulacjami obowiązującymi w Spółdzielni, nie wymagały przesłuchania stron, bowiem powyższe wymagało wiedzy specjalisty i przeprowadzenia stosownych kalkulacji.

W dalszej kolejności skarżący zarzuca, iż Sąd Rejonowy naruszył przepisy prawa procesowego, tj. art. 3 kpc w zw. z art. 232 kpc i art. 6 kpc poprzez nieustalenie istotnego dla rozstrzygnięcia faktu, że powód nie przedstawił dokumentów źródłowych pozwalających na kontrolę prawidłowości oszacowania kosztów eksploatacji.

Art. 3 kpc stanowi, że strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dokonywać czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami, dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. Przepis ten formułuje obowiązek składania wszelkich oświadczeń procesowych zgodnie z prawdą. Nie jest to jednak „obowiązek procesowy” w znaczeniu formalnym, obwarowany bezpośrednimi sankcjami, ale obowiązek o charakterze moralnym i etycznym. Odnosi się on do stron, uczestników postępowania i ich pełnomocników. Nie może zatem być mowy o naruszeniu tego przepisu przez Sąd, podobnie jak art. 232 zdanie 1 kpc, o czym mowa była wyżej. Natomiast jeśli idzie o ciężar dowodu (art. 6 kc), to w tym wypadku spoczywał on na Spółdzielni, która wykazała co do zasady dochodzone roszczenie, zaś w zakresie jego wysokości przedstawiła wymienione wyżej uchwały oraz wniosła o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości. Sąd I instancji słusznie ocenił, że zaoferowany przez stronę powodową materiał dowodowy, jest wystarczający dla uznania roszczenia o zapłatę opłat eksploatacyjnych za zasadne.

Wbrew twierdzeniom skarżącego, w zakresie podnoszonego uchybienia art. 6 kc w zw. z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, pozwany jest członkiem powodowej Spółdzielni. Zgodnie bowiem z treścią art. 17 ¹ ust. 6 w/w ustawy, nabywca spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu staje się członkiem spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 3. Dotyczy to również spadkobiercy, zapisobiorcy i licytanta. M. B. nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w Ż. w drodze dziedziczenia i w związku z tym, w świetle obowiązującego od 9 września 2017r. stanu prawnego, nie ma potrzeby, by składał on deklarację członkowską, wnosił wpisowe i udział do spółdzielni, aby być członkiem (...) Spółdzielni Mieszkaniowej.

W związku z tym, skarżący, jako członek spółdzielni mieszkaniowej, na podstawie art. 8 ust. 1 ¹ ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, ma prawo otrzymania odpisu statutu i regulaminów oraz kopii uchwał organów spółdzielni i protokołów obrad organów spółdzielni, protokołów lustracji, rocznych sprawozdań finansowych oraz faktur i umów zawieranych przez spółdzielnię z osobami trzecimi. Koszty sporządzania odpisów i kopii tych dokumentów, z wyjątkiem statutu i regulaminów uchwalonych na podstawie statutu, pokrywa członek spółdzielni wnioskujący o ich otrzymanie. (art. 8 ust. 2). Ponadto, statut spółdzielni mieszkaniowej, regulaminy, uchwały i protokoły obrad organów spółdzielni, a także protokoły lustracji i roczne sprawozdanie finansowe powinny być udostępnione na stronie internetowej spółdzielni (art. 8 ust. 3). O ile pozwany, po zapoznaniu się z dokumentacją, dojdzie do przekonania, że podjęte przez Radę Nadzorczą (...) Spółdzielni Mieszkaniowej uchwały, odnoszące się do kosztów korzystania z lokalu, są nieprawidłowe, powinien podjąć działania zmierzające do ich zaskarżenia w trybie art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy oddalił apelację, stosując art. 385 kpc.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc.

Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powoda Sąd ustalił zgodnie z § 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych.